Gisteravond
Paul Weller in de Rotterdamse Schouwburg. Vooraf aangekondigd als een ingetogen, akoestisch concert dat aansluit op zijn meest recente werk 'True Meanings'. Maar desondanks bleek bij binnenkomst al dat de voltallige zeskoppige band acte de presence zou geven. Ik was om eerlijk te zijn niet geheel bekend met zijn werk, maar enkel alleen door zijn naam en reputatie waren de verwachtingen bij mij hoog. Dat het een strak geregistreerd optreden zou worden dat bleek al toen het voorprogramma geen toegift gegund werd, nadat hij al slechts een kleine 20 minuten zijn liedjes mocht spelen en vervolgens een crew van een man of 9 de puntjes op de 'I' zetten voordat dhr Weller zijn opwachting kwam maken.
Het was een goed concert, absoluut. Ik vond het met name fascinerend om te zien en te horen hoe goed het geheel op elkaar afgestemd was. Foutloos werden de liedjes gespeeld door 6 uitstekende muzikanten. Ik was zeer onder de indruk van de manier waarop diverse liedjes opgebouwd werden. De keuzes voor akkoorden, het gebruik van de verschillende instrumenten. Een songwriter van het allerhoogste kaliber, dat werd me wel duidelijk. En toch miste ik iets. Ik kan er ook niet geheel mijn vinger op leggen wat dan precies. De wisselwerking met het publiek was apart en er hing heel de tijd een vreemd sfeertje. En ik had ergens het gevoel dat Paul Weller vooral op routine speelde. Weinig interactie met het publiek, allemaal heel ingetogen. En de toegift 'You Do Something To Me' kwam plichtmatig over. Desalniettemin toch een kleine anderhalf uur genoten van schitterende composities. En toch ook wel aangenaam verrast door
Steve Pilgrim. Die man speelt normaal drums bij de Paul Weller band, maar verzorgde voor deze gelegenheid gitaarpartijen en de tweede stem. En die man heeft echt een geweldige stem! Vanochtend wat van opgezocht. Op zichzelf al de moeite waard om te luisteren!