Misstanden zijn er altijd. Want uiteindelijk worden er organen van gewone mensen aan andere gewone mensen gegeven. Niet aan heiligen. Ik leef gezond en kan er niet bij dat er nog steeds mensen zijn die hun longen naar de gort helpen met roken. Maar als mijn longen straks een roker kan redden... be my focking guest and live happilly ever after.
Toen mijn vader overleed heb ik toestemming gegeven om zijn organen te laten transplanteren. Natuurlijk is dat niet de eerste vraag die je wilt horen zo kort na iemands overlijden. Maar kom op zeg... als er ook maar 1 iemand wordt verlost van een kunstnier, of langer kan doorleven met een tweede hart, dan is dat me heel veel waard. Ik snap die hele discussie niet zo. Wordt nu allemaal weer gevoerd over 'principes' en 'abstracties'... maar het is zo simpel: ben je uit principe tegen, zet dan gewoon even je handtekening onder het formulier 'van mij geen organen te verwachten'.
Als dat al teveel moeite is voor veel Nederlanders, dan zegt dat heel veel over hun principes. En als ze echt principieel zijn, zouden ze - mochten ze er ooit zelf voor komen te staan - ook moeten weigeren een donororgaan te ACCEPTEREN voor zichzelf of hun geliefden. Maar de meesten zullen er wat dat betreft een dubbele moraal op nou houden, ben ik bang.
Hopelijk worden er heel veel pati?nten geholpen met een donor-orgaan.
