En ineens was daar Mauricio Garc?a de la Vega (51), een Mexicaan die vanuit het niets in Kerkrade neerstreek en de wederopbouw van Roda JC op zich heeft genomen. De investeerder stelt zichzelf voor en verklaart zijn drijfveren.
‘Ik haat de pers.’ Het is een veelbelovend begin van een interview. De woorden worden uitgesproken door Mauricio Garc?a de la Vega, de Mexicaan die vorige maand ineens opdook bij Roda JC. Hij verloste Frits Schrouff van diens belang in de club (tachtig procent van de aandelen) en behoedde daarmee wat zichzelf ooit tot Trots van het Zuiden uitriep voor een faillissement. De interventie van Garc?a de la Vega riep naast opluchting ook veel vragen en scepsis op. Want wat moest een Mexicaanse investeerder bij Roda JC? Iemand die bovendien nog niet zo lang geleden bij het Spaanse Real Murcia met pek en veren was afgeserveerd? Veel trek om meer duidelijkheid te scheppen had de gewezen bankier niet. Hij was niet beschikbaar voor interviews, schoof niet aan bij een persconferentie, beperkte zich in de publiciteit tot een filmpje op de clubkanalen. Op aandringen van zijn adviseur Pieter Nieuwenhuis, de directeur van onderzoeksbureau Hypercube die sinds kort een dubbelleven leidt in Kerkrade, en medewerkers van Roda kwam Garc?a terug op zijn voornemen.
En dus schuift hij op donderdagmiddag aan in het Parkstad Limburg Stadion. Daar was hij de voorgaande avond de spil tijdens een netwerkavond. De nieuwe burgemeester van Kerkrade was er, een hoge pief van de Mexicaanse ambassade in Nederland, een groepje ondernemers uit de regio en wat zakenlieden uit de Spaanstalige wereld. Tot middernacht werden ronkende woorden gesproken, glazen geklonken en tortilla’s met tomatensalsa gevuld. Garc?a de la Vega hoopt dat de avond de sponsoraanwas zal stimuleren. Hij heeft hulp nodig om het al jaren dolende Roda JC op het droge te trekken.
Hij is teleurgesteld over het aantal verkochte seizoenkaarten tot nu toe: ongeveer negentienhonderd, nog geen tien procent van de stadion-capaciteit. Ook daarom treedt hij nu naar buiten. Met frisse tegenzin, dat wel. Eerst laat hij de VI-fotograaf schrikken. ‘Oh nee, geen foto’s’, zegt de Mexicaan als hij een camera ziet bungelen. Hij draait snel bij. Maar hij past ervoor om op het veld te poseren. Principieel dingetje. Ja, voor dat ene filmpje liet hij zich laatst wel naar de groene mat dirigeren. Had hij achteraf liever niet gedaan. Niet eens vanwege het kunstgras. ‘Al heb ik daar wel een hekel aan. Ik wil het er graag uithalen, maar voorlopig hebben we hier andere prioriteiten.’
Hij legt uit waarom hij zich niet wil laten fotograferen op het veld. ‘Daar hoor ik niet. Het kantoor is mijn plek. Ik heb respect voor de trainers en de spelers. Het veld is hun domein.’ Een foto op de tribune dan maar. Garc?a de la Vega bekijkt het resultaat hoofdschuddend. ‘I look too fat.’ Dan neemt hij zuchtend plaats voor het interview, dat hij dus aftrapt met de mededeling dat hij de pers haat. Een opmerking die hij daarna wel van een geruststellende context voorziet: ‘Ik doel niet op de pers in het algemeen. Maar ikzelf blijf er het liefst ver vandaan. Ik ben geen type voor de schijnwerpers. Laat mij maar lekker op de achtergrond. Maar ik begrijp ook dat de fans meer over mij willen weten. Daarom zit ik hier nu tegenover je. Ik zal ook gewoon bij de wedstrijden zijn, zo vaak als het kan. Maar ik ben niet van plan de rest van dit seizoen nog interviews te geven. Goed, wat wil je weten?’
Wat bezielt een man uit Mexico om Roda JC te kopen?
‘Toen ik door mensen werd getipt dat deze club beschikbaar was, ben ik research gaan doen. Het probleem was me snel duidelijk: Roda JC staat niet op het niveau waarop de club thuishoort. Dat besef zorgde ervoor dat ik meteen een interessante uitdaging zag liggen. Ik ging me verder verdiepen in de situatie hier. De fans, de geschiedenis van de club, het stadion. Daarna heb ik een eerste bezoek gebracht aan Roda JC. Ik ontmoette de mensen, leerde hun attitude kennen en stelde mezelf de vraag: Kan ik de boel hier aan de praat krijgen? Ja, dacht ik bij mezelf. Dat gaat lukken. Dit is een grote club, met een rijk verleden en betrokken mensen. Met hun hulp kunnen we Roda JC weer laten groeien en bloeien. Alleen ben ik nergens, maar met teamwork kunnen we ver komen. Dat is mijn overtuiging.’
Kende u Roda al voor u twee maanden geleden op de club attent werd gemaakt?
Met al dan niet gespeelde verontwaardiging: ‘Natuurlijk! Deze club heeft jarenlang op het hoogste niveau gespeeld. Sinds een jaar of tien, twaalf worden wedstrijden uit de Eredivisie in Mexico live uitgezonden. Ik ben voetballiefhebber, dus ik heb ook Roda zien spelen. Het is een bekende club.’
Een club die de vorige eigenaar in drie jaar tijd ongeveer twintig miljoen euro heeft gekost. Daarom nogmaals de vraag: wat bezielt u?
‘Mister Frits (Schrouff, red.) heeft veel voor deze club betekend. Hij en ik hebben uitgebreid van gedachten gewisseld, en die gesprekken hebben mijn gevoel gesterkt dat ik Roda verder kan helpen. In Mexico zeggen we: Er zijn duizend manieren om een kip te koken. Ik heb mijn recept, en ik denk dat het kan werken.’
Hoe ziet dat recept eruit?
‘In de kern is het niet zo ingewikkeld. Ik wil Roda helpen meer inkomsten te vergaren. Maar alles begint met het snoeien in de kosten. We zullen zaken moeten herstructureren. De financi?le discipline moet worden aangescherpt om deze club gezond te krijgen.’
Frits Schrouff is een supporter van Roda JC. Hij streek elk seizoen over zijn hart en paste dan weer wat miljoenen bij om de club, zijn club, overeind te houden. U bent een buitenstaander zonder emotionele connectie met Roda. Bent u ook bereid om jarenlang geld in een bodemloos lijkende put te gooien?
‘De KNVB heeft strenge regels, je kunt als club niet zomaar schulden blijven maken. Het is dus ook absoluut niet mijn bedoeling om de lijn van de afgelopen jaren door te trekken. Ik ga mijn uiterste best doen om Roda te helpen, maar nogmaals: ik doe niks alleen. Waar en van wie het geld straks precies vandaan komt, zal de supporters hier uiteindelijk niet interesseren. Zij willen dat het goed gaat met hun club. Daar gaan we keihard aan werken. Ik ben het vehikel dat Roda financi?le stabiliteit moet brengen.’
Hoelang denkt u zich met Roda bezig te gaan houden?
‘Geen idee. Misschien ben ik morgen wel dood. Maar dat dit een uitdaging voor de lange termijn is, spreekt voor zich.’
In dat ene internetfilmpje begon u al over de koempelmentaliteit. Wat zegt dat begrip u?
‘Ik kwam de term tegen toen ik onderzoek deed naar de geschiedenis van Roda JC. De betekenis moest ik opzoeken. Ik leerde over het verleden van deze streek. Over steenkool, over de mijnen, over de mensen die hier dagelijks ondergronds gingen. Hoe ze leefden, hoe ze werkten. Altijd zwoegen, nooit opgeven. De mijnen gingen dicht, maar de mentaliteit bleef voortbestaan. Mensen moesten alleen op zoek naar een manier om die naar hun nieuwe levens te vertalen. Interessant, maar ook herkenbaar. Die koempelmentaliteit past bij mij. Dat meen ik, ik zeg het niet om populair te doen. Ik v??l de connectie.’
Leg eens uit.
‘Ik ben ook een overlever, een arbeider. Afkomstig uit Guadalajara, een stad met zes miljoen inwoners. Uit een familie die oorspronkelijk niks had, maar door hard te werken zich toch omhoog heeft geknokt. De ouders van mijn moeder gingen al vroeg uit elkaar, mijn vader werd op jonge leeftijd wees. Ze hebben allebei geen gemakkelijke jeugd gehad, maar lieten zich daardoor niet uit het veld slaan. Mijn vader heeft een eigen fabriek in melkpoeder opgezet. Vanaf mijn veertiende moest ik meehelpen in het bedrijf. Ik leerde op jonge leeftijd te werken voor mijn geld en voor die les ben ik mijn ouders dankbaar. Uiteindelijk besloot ik mijn eigen weg te gaan. Stapte niet in het bedrijf van mijn vader, maar koos voor een baan als bankier. Veertien jaar heb ik in het bankwezen gewerkt. Daarna heb ik een studie internationaal management gevolgd aan de universiteit van Phoenix, in de Verenigde Staten. Na het behalen van mijn mastertitel zette ik een eigen marketingbedrijf op. Beroemdheden verbinden aan merken, daar draaide alles om. Vanuit die werkzaamheden ben ik betrokken geraakt bij de organisatie van een aantal grote evenementen en concerten in Mexico. Optredens van Luciano Pavarotti en Elton John, bijvoorbeeld. Ik heb veel grote artiesten leren kennen en zag keer op keer dat ze in de kern ook maar gewone en bescheiden mensen zijn. Allemaal hadden ze hun blijdschap en hun verdriet, hun twijfels en hun onzekerheden. Dat is voor mij ook een waardevol inzicht geweest. Arm of rijk, in de kern zijn we echt gelijk. We worden geboren en we gaan weer dood. Maak het beste van de tussenliggende tijd, maar voel je niet meer of minder dan een ander. Wie me buiten mijn naaste omgeving misschien wel het meest heeft ge?nspireerd is Michael Jordan, de basketballer. Hem heb ik ook eens ontmoet. Een van zijn uitspraken is me altijd bijgebleven. “Je moet falen om te kunnen slagen”, is zijn stel-regel. Ofwel: het beste van je mislukkingen zien te maken. Zo komen mensen tot de grootste prestaties.’
Een mooi bruggetje naar uw bemoeienissen met Real Murcia. Dat fiasco is volgens Pieter Nieuwenhuis een van uw voornaamste drijfveren.
‘Klopt.’
U wilt bewijzen dat u wel in staat bent een voetbalclub succesvol te runnen.
‘Nee, zo voel ik dat niet. Wel wil ik een voorbeeld zijn voor mijn kinderen, voor mijn familie. Als iets niet gaat zoals je voor ogen hebt, dan moet je vechten. Ik ben van mening dat millennials een heel lage frustratietolerantie hebben. Iets gaat niet precies zoals ze willen en onmiddellijk verleggen ze hun aandacht naar iets anders. Ze hebben weinig doorzettingsvermogen. Zo zit ik niet in elkaar. Jaren geleden stapte ik in de voetbalbusiness. Eerst zette ik mijn eigen makelaarskantoor op (Iconstar, red.), daarna wilde ik in een club investeren. Ik onderzocht de mogelijkheden in Mexico en in Amerika, heb een poging gewaagd in Spanje en ben nu in Nederland beland. Mijn ambitie is onveranderd. Ik denk dat ik weet wat nodig is om een club goed te laten renderen. En ik ga al mijn enthousiasme, energie en positivisme aanwenden om ervoor te zorgen dat mijn project hier zal slagen.’
Met u kwamen vanuit Murcia vernietigende berichten overgewaaid. Roda was gewaarschuwd. De club was in handen gekomen van een oplichter, een charlatan.
Met gefronste wenkbrauwen: ‘Een paar mensen op Twitter kwamen met zulke aantijgingen. Zo gaat dat vandaag de dag. De overgrote meerderheid laat zich niet horen. Maar ik ken de achtergronden, en ik weet hoe de gemiddelde persoon in Murcia op mij reageert. Ik woon daar, mijn kinderen gaan er naar school, ik heb er veel vrienden. Als ik over straat loop of in een caf? kom, dan zijn de mensen positief. Zij weten dat ik niks verkeerds heb gedaan bij Real Murcia. Dat ik nooit een eerlijke kans heb gekregen bij de club.’
Wat is daar volgens u verkeerd gegaan?
‘Ik kocht een club. Ik liet een contract opstellen. Ik zette mijn handtekening. Op het moment dat ik schoon schip wilde maken, probeerde de vorige eigenaar ineens onder de afspraken uit te komen. Hij wilde me geen zeggenschap geven over Real Murcia. Ik mocht niet toetreden tot het bestuur. Ik bezat 84 procent van de aandelen, maar had niks te zeggen. Onvoorstelbaar natuurlijk. Ik ben naar het CAS in Zwitserland gestapt (Hof van Arbitrage voor Sport, red.) en werd daar in het gelijk gesteld. Ook de Spaanse bond schaarde zich achter me. Maar terwijl ik nog streed voor mijn rechten, had de vorige eigenaar mijn aandelen alweer doorverkocht aan een andere zakenman. En die kerel… (rolt zijn ogen) Hij zette de mensen tegen mij op. Maakte ze agressief, door leugens over mij te verspreiden. Zijn doel was simpelweg om mij weg te jagen. Ik was een bedreiging voor sommige mensen en dus moest ik wijken. De lijn van het oude bestuur moest worden doorgetrokken. Je kent het filmpje van mijn aankomst bij het stadion, waar ik werd opgewacht door een woedende menigte. Ik kwam daar voor een aandeelhoudersvergadering, maar kreeg geen toegang. Ik w??t dat er mensen betaald zijn om mij daar zo te ontvangen. Dat hele theater was geregisseerd door mensen die een week of drie later zelf uit de club werden gegooid. Het is belachelijk wat me in Murcia allemaal overkomen is. De werkelijke tegenstand kwam van een heel klein clubje mensen. Hun gedrag is niet representatief voor de houding van de meerderheid. Ik heb de steun van de instanties. Niemand heeft me aangeklaagd.’
Bij Roda JC bent u weer beland in een gecompliceerde situatie. U moet samenwerken met Aleksei Korotaev, die twintig procent van de aandelen bezit.
‘Ik respecteer hem. We hebben een dag gegeten en met elkaar gesproken.’
Hoe was dat?
‘Goed. Hij is een leuke, jonge vent. Aleksei is mijn partner in dit project. Maar ik ben degene die hier de beslissingen neemt.’
Korotaev zei eerder te willen investeren in de jeugdopleiding. U lijkt daar vooralsnog minder in geinteresseerd.
‘Daar kun je weleens naast zitten. Ik geloof in het ontwikkelen van jeugdspelers, zeker. We moeten op zoek gaan naar nieuwe impulsen voor de academie. Maar eerst moeten we ook die afdeling gaan herstructureren. Met Eric van der Luer hebben we iemand rondlopen die daarvoor de ervaring heeft.’
Welke ambitie heeft u met Roda JC?
‘Op de eerste plaats terugkeren naar de Eredivisie, waar deze club thuishoort. Over uiterlijk drie jaar moet dat doel bereikt zijn. Komend seizoen moeten we ons in ieder geval zien te plaatsen voor de play-offs.’
Dan mogen er weleens wat spelers worden aangetrokken. De selectie bestaat nu uit dertien man, aangevuld met jeugdspelers.
‘We willen niks overhaasten. Ik heb dit ook besproken met onze trainer, Jean-Paul de Jong. Wat telt is dat we de j?iste spelers halen. Daarom heb ik bij Roda ook meteen ge?nvesteerd in het scoutingsteam. Met Jos? Mar?a Fern?ndez Rubio (vorige maand aangesteld als head of digital scouting, red.) heeft de club nu iemand in huis die de internationale markt goed in kaart kan brengen. Scherpe scouting wordt een van onze prioriteiten. Wij gaan hier niet luisteren naar makelaarspraatjes. We gaan zelf heel doelgericht zoeken naar talent en daarbij ook gebruikmaken van data. Alle gereedschappen die tot onze beschikking staan, zullen we inzetten. Wij willen spelers halen met de mentaliteit en de houding die passen bij deze club. Die hongerig zijn, die hier ?cht willen komen voetballen. Ik ga spelers niet smeken om naar Roda JC te komen. Ze moeten door een innerlijke drive hierheen worden geleid. Kijk eens om je heen, naar het stadion waarin we zitten. Wie wil hier niet spelen?! Als je van dit decor niet enthousiast wordt, blijf dan maar weg. Dan wachten wij wel een week langer op een ?cht gretige speler. Maakt voor mij niet uit.’
Voelt u na uw aftocht bij Murcia geen druk om sceptici te overtuigen?
‘Nee, dat zou ook niet eerlijk zijn voor de koempels hier. Roda JC heeft niks te maken met Murcia. Ik wil deze club stap voor stap opbouwen. Het is niet zo verstandig om te gaan vliegen, als je nog geen vleugels hebt. De komende jaren gaan we zorgen dat Roda die krijgt. Evenwicht, op alle gebieden. Eerst gaan we zorgen dat de kosten en de uitgaven van deze club in balans komen. Een grote uitdaging. Maar het is de enige manier waarop we kunnen zorgen dat Roda altijd zal blijven bestaan. Financi?le stabiliteit en discipline, dat zijn de eerste bouwstenen van de muur die ik hier de komende jaren wil bouwen. Als die zaken gewaarborgd zijn, dan heeft deze club ook geen eigenaar meer nodig die jaarlijks geld moet bijpassen.’
Bent u nog van plan Mexicaanse spelers naar Kerkrade te halen?
‘Dat is financieel een ingewikkeld verhaal. We zullen zien. Spelers met een EU-paspoort en de juiste mentaliteit zijn hier welkom. Onze strategie is wel om internationaal te denken. Vandaar dat we op social media ook al Spaanstalige kanalen zijn gestart. Als je hier in Nederland woont, dan zie je misschien niet meer hoe groot je uitstraling als voetballand is. Met hoeveel bewondering mensen over de grens naar je kijken. In Spanje bijvoorbeeld. Maar ook in Mexico. Veel Nederlanders hebben het voetbal in mijn land vooruit geholpen. Johan Cruijff, als adviseur van Chivas Guadalajara. John van ’t Schip als coach. Hans Westerhof heeft heel goed werk geleverd bij Chivas en Pachuca. Aardige man ook. Dan heb je nog Dennis te Kloese, die nu voor LA Galaxy werkt. Hij heeft zijn verdiensten gehad bij Chivas, Tigres en de Mexicaanse bond. Dus ja, in Mexico hebben we veel respect voor de Nederlandse voetbalcultuur. (Lachend) Ondanks die uitschakeling op het WK van 2014. En nee, het was g??n penalty… De Nederlandse competitie wordt goed gevolgd in mijn land. PSV natuurlijk, maar ook AZ en Vitesse, waar ook Mexicanen hebben gespeeld. Van die populariteit wil ik Roda laten meeprofiteren. Vandaar het zakelijke evenement van gisteravond. Er zullen meer van zulke initiatieven komen. Hopelijk gaan veel Mexicanen vanaf nu de wedstrijden van Roda volgen. Maar ook buiten Mexico liggen er mogelijkheden. In Azi? bijvoorbeeld. Wacht maar af, ik zit vol plannen. De wereld houdt niet op bij Nederland.’
Ambities genoeg, maar uw overname moet nog wel worden goedgekeurd. Wat als de KNVB geen groen licht geeft?
‘Dat zou natuurlijk een enorme tegenslag zijn. Voor Roda, voor mij. Maar waarom zou de bond mij geen toestemming geven? Ik ben een eerlijk man, ik heb niks te verbergen. Alle informatie die ze van me wilden, heb ik gegeven. Ik voldoe aan alle criteria, heb geen ontoelaatbare dingen gedaan. Over mijn financi?le achtergronden kan ook geen onduidelijkheid bestaan. Mexico staat helaas bekend als een land waar veel mis gaat op het gebied van drugs en geweld, maar er bestaat g??n cultuur van geld witwassen. Het bankensysteem is heel transparant. Ook daarom verwacht ik geen problemen van de KNVB.’
U bent formeel toch nog altijd grootaandeelhouder van Murcia? Dat is al een probleem.
‘Ja, maar die situatie is binnenkort opgelost. Ik ben bezig die aandelen aan een andere partij over te doen.’
Al met al kan het lang duren voor er zekerheid komt. Kakhi Jordania wacht al bijna een jaar op goedkeuring voor zijn overname van FC Den Bosch.
‘Geen idee, ik ken meneer Jordania niet. Over zijn zaak kan ik niet oordelen. Ik kan alleen spreken over mijn kredietwaardigheid, mijn achtergronden, mijn contacten. Daar is allemaal niks mis mee. Ik ben vol vertrouwen dat alle formaliteiten snel geregeld zullen zijn. Hoe eerder, hoe beter. We hebben weinig tijd te verliezen.’
Wat wil een Mexicaan met een noodlijdende club in Nederland? Ik kom toch niet verder dan: opkopen, opknappen en dan met winst weer proberen door te verkopen aan een andere rijke waaghals.
‘We zullen zien. Waar jij nu over praat, is misschien de achtste laag van de muur. Ik ben nog bezig om het fundament te storten. Roda moet weer opgebouwd worden, dat is voor nu het enige doel. We willen zo snel mogelijk terug naar de Eredivisie. Maar ik wil ook geen onnodige druk leggen op de spelers. Dit jaar de play-offs halen, dat is stap ??n. Misschien zijn we over een jaar al gepromoveerd. Zo niet, dan gaan we verder op de ingeslagen weg. Niet relaxed, maar gefocust. Stap voor stap gaan we voorwaarts. Er is een wereld te winnen.’
mg: