Als die is doorstaan, arriveert Seedorf om kwart over vijf met enkele familieleden op het stadion om zijn contract te ondertekenen en een fotomoment, waarna Nancy van de administratie – „zij speelt een grote, onmisbare rol” – alle formulieren uploadt in het transfersysteem van de KNVB en het wachten is op goedkeuring van de bond. „Dat gaat gelukkig meestal vrij vlot. De tijd van de haperende fax is al even voorbij.”
Om acht uur ’s avonds is de deal met Seedorf in kannen en kruiken. Vier uur voor de officiële deadline zit deadline-day erop in Kerkrade. „Het is leuk als het lukt zoals je voor ogen had. Als je de selectie compleet hebt en binnen het budget blijft, dat geeft voldoening.” Er wordt een Chinese rijsttafel besteld voor het nog aanwezige personeel. „Dat hoort erbij, een gezamenlijke afsluiting. En daarna gaan we lekker naar huis. Het heeft geen zin om tot middernacht te blijven.”
Ondertussen blijft zijn telefoon onophoudelijk rinkelen met zaakwaarnemers die last-minute een speler proberen te slijten, vertelt Servais. „Ook in de laatste uurtjes blijft dat doorgaan. Het is onvoorstelbaar soms. Pas morgen heb ik rust. Ik ben ook altijd wel blij als het voorbij is. Het speelt al een poos, vanaf eind vorig seizoen. Er valt altijd een last van mijn schouders na de laatste dag.”
