De Bewegers
Afgelopen zaterdagmiddag de marathon in Ierland gelopen. Uiteindelijk in een tijd van 3.18:10, waarmee ik gezien het parcours en de voorbereiding dik tevreden mee was. Zelfs nog zevende geworden van de honderdvijftig.
In tegenstelling tot vorig jaar (3.32:29) was ik dit keer ruim op tijd begonnen met mijn voorbereiding. Doel was om op 3.10 weg te gaan en binnen de 3.15 te blijven. Vanaf 22 mei was het zes keer in de week voor soms vijf kilometer en vaak iets verder de deur uit. Dit liep eigenlijk vrij gesmeerd. In de zomermaanden heb je tenslotte veel daglicht. Tot 12 juli heupklachten begonnen op te spelen.
Een blessure consult in Amsterdam leverde de conclusie op dat de ontwikkeling hamstring/bilspieren achter bleef bij mijn heupspieren en dus oefeningen van thuis mee en daarnaast het krachthonk in met hulp van wat oefeningen van trainingsmaatje en van de trainster.
Toen dat na twee weken nog weinig resultaat had, toch maar naar Hoorn om er nogmaals te naar laten kijken. Bleek het behoorlijk scheef te staan in mijn rug. Dus de boel gekraakt en de week erop nogmaals gekraakt.
Eenmaal de rug gerecht moest ik nog wat vaccins halen voor China. Ondanks de minieme kans pakte ik ook nog een griepje mee.
De laatste weken toch weer flink kilometers gemaakt. Al was het niet meer de zes keer in de week, maar hooguit vier. Helaas begonnde heup toch de laatste anderhalve week weer licht te zeuren, dus maar weer extra goed de oefeningen gedaan.
Ging vervolgens het laatste weekend ook nog even mijn hardloophorloge stuk. Gelukkig kon ik via de hardloopzaak en mijn moeder nog fixen dat ik in Ierland niet zonder op pad hoefde.
De loop zelf bleek de laatste tegenvaller. In juni nog voorzichtig ge?nformeerd hoe zwaar het parcours is in vergelijking met de vorige marathon. A few hills, with nothing as hard as Dingle. There is a nice mixture of flat and inclines.' Bleek toch iets anders te liggen. Het hoogste punt van het parcours lag twee keer zo hoog en het aantal meters omhoog was ook meer. Na 14/15 kilometer begon toch echt een extreem lange klim met een lange steile afdaling. Het klimwerk en nog meer het daalwerk gaat al vrij vroeg in je benen zitten. Na een kilometer of 25/26 was het daardoor al behoorlijk werken. Toen had ik echter al lang en breed de drie Ieren die rondom mij liepen afgeschut. Toch redelijk nog tempo weten te houden. De laatste kilometer was loeizwaar. Die liep nog omhoog en ondertussen de hoge stoep op en af om je langs de achterblijvers van de 10 km, 21,1 km en 30 km te wurmen. De laatste paar honderd meter voor het kasteel langs richting finish gingen gelukkig omlaag, waardoor ik nog even een tempo onder de 3:30 min/km kon aantikken.
Al met al met een verstoorde voorbereiding en een zwaarder parcours dan vooraf ingeschat toch dik tevreden met mijn tijd. Dit jaar wel een stuk dieper moeten gaan en dat merk ik wel aan de benen.