Kun je eens voorbeelden noemen?
Zeker! Het is al even geleden, maar zal kort wat voorbeelden beschrijven van mensen die ik me direct nog herinner.
- Vrouw van achterin de 50. Al haar hele volwassen leven samenlevend met haar man. Heel haar leven gewerkt, maar door bezuinigingen haar baan verloren. In diezelfde periode kreeg haar man te horen dat hij terminaal was. En kort daarop kregen ze te horen dat de wijk waar ze woonden gesloopt zou gaan worden. Dit alles in een tijdbestek van ongeveer een half jaar. Vrouw kreeg door alle stress paniekaanvallen en een hoge bloeddruk. Op advies van de psychiater in de uitkering gegaan.
- Jonge vrouw van begin 20, twee jonge kids. Beide ouders verloren in een verkeersongeval. Weinig sociale contacten, vader van de kinderen niet in beeld. In korte tijd enorm overvallen door allerlei regelzaken, in de schulden beland, van instantie naar instantie. Die is uiteindelijk wel weer aan het werk gekomen, maar had overduidelijk eerst aandacht en tijd nodig.
- Man van in de 40, die 20 jaar lang als taxichauffeur heeft gewerkt. Ging samen met een collega van destijds voor zichzelf beginnen. Bleek uiteindelijk door compagnon te zijn opgelicht en daardoor zwaar in de schulden gekomen. Daardoor het vertrouwen in de mens verloren en tot over z'n oren in de problemen.
- Vrouw van ergens in de 40. Had veel verschillende baantjes gehad, maar overal vroegtijdig weggegaan. Kon daar bij nieuwe sollicitaties op een gegeven moment geen uitleg meer bij geven. Bleek op een aantal werkplekken gigantisch te zijn gepest en ging daardoor steeds overcompenseren, waardoor iedereen haar snel zat werd.
- Man van begin 30, zeer verzorgd uiterlijk. Beetje macho zelfs. Goede baan als architect gehad. Bleek als kind zwaar te zijn misbruikt, wat hij helemaal weggestopt had. Kreeg last van flashbacks, maar de schaamte was nog zo groot dat hij geen hulp durfde te zoeken.
- Man van achterin de 50, bijna 40 jaar lang gewerkt in de bouw. Verloor van de één op de andere dag het gevoel in zijn linkerhand. Heeft altijd met zijn handen gewerkt, maar dat ging niet meer. Echter niet lichamelijk beperkt genoeg om afgekeurd te worden. Maar omscholing overweldigde hem.
- Jongeman van halverwege de 20, bleek hoogbegaafd te zijn, maar sociaal een stuk minder vaardig. Aan diverse studies begonnen, maar niet af kunnen maken omdat hij theorie niet kon koppelen aan praktijk. Kon/durfde ook niet om hulp te vragen en daardoor verlamd geraakt in zijn doen en laten.
- Vrouw van begin 40, bleek een jaar of anderhalf daarvoor ontsnapt te zijn uit een gewelddadig huwelijk. Met drie kinderen naar een blijf-van-mijn-lijf huis gevlucht en sindsdien constant op haar hoede. Ex ging stalken, waardoor ze op een gegeven moment niet meer op straat durfde. Uiteindelijk moeten verhuizen vanuit Groningen naar Rotterdam, maar nog steeds super schuchter en altijd over haar schouder kijkend.
En zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik zeg zeker niet dat deze mensen nooit meer zouden kunnen werken. Maar dat ze lui zijn is niet de reden dat ze in een uitkering zitten. En met de juiste ondersteuning kunnen ze soms veel verder komen dan ze zelf ooit voor mogelijk hadden gehouden. Maar daarom werden wij dus ook ingezet, om dit soort mensen te helpen. Eerst de boel open proberen te krijgen, de druk eraf van het moeten presteren. En gewoon even goed luisteren naar het verhaal, kijken waar de pijn zit en vervolgens waar de kwaliteiten zitten. En van daaruit proberen om mensen in beweging te krijgen. Mooie opdracht was dat wel.
