VI - Het blad
- Onderwerp starter Joost
- Startdatum
Unregistere
Well-known member
Nou ja, dat standaard gewauwel van voetballers was een reden om mijn VI abonnement een aantal jaren geleden stop te zetten. Neem aan dat Diemers en Linssen ook geen originele teksten hebben. Nu moet ik zeggen dat ik ook nog een flinke stapel ongelezen Hard Gras edities heb liggen. Toch niet echt de tijd en rust voor gehad de afgelopen jaren.
Unregistere
Well-known member
Eef de Kip
Well-known member
Gekkenhuis. Living on the edge.
BlauwVinger
Well-known member
Door Nico Dijkshoorn Nico Dijkshoorn
COLUMN
Ik heb zojuist De Grote VI Stadiontest gelezen in de vorige Voetbal International en nu ben ik helemaal in de war. Ik heb blijkbaar ergens een afslag gemist. Het Philips Stadion heeft gewonnen met een 8 en Fortuna Sittard eindigde als laatste met een 4. Ik durf hier, zonder dat ik de stadions ooit bezocht, te beweren dat bij mij het resultaat precies andersom zou zijn geweest.
Deze column is afkomstig uit de nieuwste VI. Bekijk hier wat er nog meer in de laatste editie staat!
Ik ben zo vrij om hier op te merken dat de gebruikte criteria en het gewicht dat wordt gegeven aan amusement voor en na de wedstrijd tot een voor voetballiefhebbers rampzalige uitslag hebben geleid. Het PSV-stadion gooit hoge ogen omdat bij nadering van de ingang een waarschuwing op de telefoon verschijnt. Je kunt gebruik maken van razendsnelle wifi.
Ik ben voor het omgekeerde. Zorg dat geen een telefoon het nog doet. Niemand in het stadion kan op wat voor manier contact maken met de buitenwereld. Eindelijk wordt er weer een hele wedstrijd lang naar het veld gekeken en niet naar de eigen koppen die vlak voor de telefoon hangen.
Social media werken fnuikend als het gaat om de old school voetbalbeleving. Als ik met mijn vader naar het stadion ging, dan wist mijn moeder urenlang niet wat er gebeurde. Het was heerlijk voor haar. Het was overzichtelijk. Wij, man en zoon, keken naar een voetbalwedstrijd en zij schopte haar sloffen uit en danste heel hard zingend door het huis en at met een lepel uit de pindakaaspot.
We verveelden ons. Dat was de essentie van stadionbezoek. Je lekker vervelen met 20.000 anderen mannen en vier vrouwen. Nooit heb ik maar één seconde verlangd naar een rustactiviteit
Ze kreeg geen sms’jes tijdens de wedstrijd. Niemand fotografeerde zichzelf. Er werden door ons in het stadion, terwijl we stonden te wachten op het begin van de wedstrijd, geen grappige filmpjes bekeken van een geit die klinkt als Mark Rutte of omgekeerd. Ik had geen app die ik op mijn vader kon richten waarna hij opeens een gewei op zijn hoofd had of een vreemde zonnebril met ontploffend vuurwerk op zijn neus.
We verveelden ons. Dat was de essentie van stadionbezoek. Je lekker vervelen met 20.000 anderen mannen en vier vrouwen. Nooit heb ik maar één seconde verlangd naar een rustactiviteit. De samenstellers van de Grote Stadiontest geven extra punten als er in de rust een volkszanger met een buik als een airbag zingt dat hij zo verdrietig is of dat hij juist hatesekiedee olie ojeee ojeee wil dansen met een Spaanse schone, maar ik zou juist extra punten hebben gegeven aan ieder stadion zonder entertainment.
Ik zette tijdens het lezen van deze Stadiontest bij ongeveer ieder criterium mijn hakken in het zand
En zo zette ik, tijdens het lezen van deze Stadiontest, bij ongeveer ieder criterium mijn hakken in het zand. Laat ik ze even doornemen en op die manier mijn ideale stadion schetsen.
Kaartprijzen: Geen clubkaart nodig. Mensen aan de kassa herkennen je en je mag eventueel op de pof naar binnen als je vakantiegeld nog niet binnen is. Als er dan toch een clubkaart verplicht is, dan alle bezoekers dezelfde pas, met een foto van een doorsnee man er op, zodat iedereen elkaars kaart kan gebruiken.
Parkeren: Naast een begraafplaats, met je voorwiel tegen een gedenksteen. Daarna 35 minuten lopen met andere mannen, vrouwen en kinderen. Niemand zegt iets. We zijn hier niet voor de gezelligheid, maar voor het voetbal.
Ontvangst: Zo slecht mogelijk graag. Een loket bemand door een dwerg omdat er niemand anders in het hokje past. Een ijzeren poort als je het stadion in loopt. Onduidelijke symbolen uit een vorige eeuw op de muur. Nieuwkomers lopen eerst negen keer om het stadion omdat ze de ingang van het vak niet kunnen vinden.
Wat te koop voor 10 euro?: Een kussentje, in bruikleen, zodat je geen natte reet krijgt. Door dat kussen hebben ontelbare lieve mannen hun darmgas geblazen. Schept een band.
Betaalwijze horeca: Er is geen horeca. Er staat een automaat vol chips die nooit werkt. Voor kinderen een machine die een plastic ei uitbraakt. In het ei zit altijd iets wat ze niet wilden hebben,
Wachttijden: Lang, zodat je eindeloos moet luisteren naar iemand voor je die uitlegt hoe hij zelf zijn badkamer heeft betegeld of naar iemand die op vakantie is geweest naar voormalig Joegoslavië omdat het zo goedkoop is. ‘Hele borden vlees voor een drol’.
Programma-boekje: Is er niet en als het er wel is dan koopt niemand het, omdat alleen zogenaamde columnisten in een boekje gaan zitten lezen tijdens een voetbalwedstrijd.
Fanshop: Die is er. Te koop: een vaantje. Geen shirts van spelers die een jaar later toch weer kiezen voor een leuke club in China of Oost-Timor.
Voorprogramma: Een muziekkorps met een man voorop die een hele grote bontmuts op heeft. Gewoon doorspelen als de voetballers staan te wachten op de aftrap. Niemand in het publiek applaudisseert. ‘Het zal verdomme je zoon zijn’ en dan wijzen naar de tuba-speler.
Assortiment horeca: Een kroket die nog koud is van binnen. Koetjesrepen. Hamburger met 19 uur gestoofde ui.
Toiletten: Pisbak van 15 meter breed. Schouder aan schouder. Je voelt hoe naast je iemand schuddend zijn lid droog slaat. Maakt niks uit, je houdt van dezelfde club. Pas buiten weer uitademen.
Scorebord: Niet digitaal. Geen tv-scherm. Gejuich als er eindelijk, na zes maanden, een 1 op de plek van de thuisclub wordt gehangen.
COLUMN
Ik heb zojuist De Grote VI Stadiontest gelezen in de vorige Voetbal International en nu ben ik helemaal in de war. Ik heb blijkbaar ergens een afslag gemist. Het Philips Stadion heeft gewonnen met een 8 en Fortuna Sittard eindigde als laatste met een 4. Ik durf hier, zonder dat ik de stadions ooit bezocht, te beweren dat bij mij het resultaat precies andersom zou zijn geweest.
Deze column is afkomstig uit de nieuwste VI. Bekijk hier wat er nog meer in de laatste editie staat!
Ik ben zo vrij om hier op te merken dat de gebruikte criteria en het gewicht dat wordt gegeven aan amusement voor en na de wedstrijd tot een voor voetballiefhebbers rampzalige uitslag hebben geleid. Het PSV-stadion gooit hoge ogen omdat bij nadering van de ingang een waarschuwing op de telefoon verschijnt. Je kunt gebruik maken van razendsnelle wifi.
Ik ben voor het omgekeerde. Zorg dat geen een telefoon het nog doet. Niemand in het stadion kan op wat voor manier contact maken met de buitenwereld. Eindelijk wordt er weer een hele wedstrijd lang naar het veld gekeken en niet naar de eigen koppen die vlak voor de telefoon hangen.
Social media werken fnuikend als het gaat om de old school voetbalbeleving. Als ik met mijn vader naar het stadion ging, dan wist mijn moeder urenlang niet wat er gebeurde. Het was heerlijk voor haar. Het was overzichtelijk. Wij, man en zoon, keken naar een voetbalwedstrijd en zij schopte haar sloffen uit en danste heel hard zingend door het huis en at met een lepel uit de pindakaaspot.
We verveelden ons. Dat was de essentie van stadionbezoek. Je lekker vervelen met 20.000 anderen mannen en vier vrouwen. Nooit heb ik maar één seconde verlangd naar een rustactiviteit
Ze kreeg geen sms’jes tijdens de wedstrijd. Niemand fotografeerde zichzelf. Er werden door ons in het stadion, terwijl we stonden te wachten op het begin van de wedstrijd, geen grappige filmpjes bekeken van een geit die klinkt als Mark Rutte of omgekeerd. Ik had geen app die ik op mijn vader kon richten waarna hij opeens een gewei op zijn hoofd had of een vreemde zonnebril met ontploffend vuurwerk op zijn neus.
We verveelden ons. Dat was de essentie van stadionbezoek. Je lekker vervelen met 20.000 anderen mannen en vier vrouwen. Nooit heb ik maar één seconde verlangd naar een rustactiviteit. De samenstellers van de Grote Stadiontest geven extra punten als er in de rust een volkszanger met een buik als een airbag zingt dat hij zo verdrietig is of dat hij juist hatesekiedee olie ojeee ojeee wil dansen met een Spaanse schone, maar ik zou juist extra punten hebben gegeven aan ieder stadion zonder entertainment.
Ik zette tijdens het lezen van deze Stadiontest bij ongeveer ieder criterium mijn hakken in het zand
En zo zette ik, tijdens het lezen van deze Stadiontest, bij ongeveer ieder criterium mijn hakken in het zand. Laat ik ze even doornemen en op die manier mijn ideale stadion schetsen.
Kaartprijzen: Geen clubkaart nodig. Mensen aan de kassa herkennen je en je mag eventueel op de pof naar binnen als je vakantiegeld nog niet binnen is. Als er dan toch een clubkaart verplicht is, dan alle bezoekers dezelfde pas, met een foto van een doorsnee man er op, zodat iedereen elkaars kaart kan gebruiken.
Parkeren: Naast een begraafplaats, met je voorwiel tegen een gedenksteen. Daarna 35 minuten lopen met andere mannen, vrouwen en kinderen. Niemand zegt iets. We zijn hier niet voor de gezelligheid, maar voor het voetbal.
Ontvangst: Zo slecht mogelijk graag. Een loket bemand door een dwerg omdat er niemand anders in het hokje past. Een ijzeren poort als je het stadion in loopt. Onduidelijke symbolen uit een vorige eeuw op de muur. Nieuwkomers lopen eerst negen keer om het stadion omdat ze de ingang van het vak niet kunnen vinden.
Wat te koop voor 10 euro?: Een kussentje, in bruikleen, zodat je geen natte reet krijgt. Door dat kussen hebben ontelbare lieve mannen hun darmgas geblazen. Schept een band.
Betaalwijze horeca: Er is geen horeca. Er staat een automaat vol chips die nooit werkt. Voor kinderen een machine die een plastic ei uitbraakt. In het ei zit altijd iets wat ze niet wilden hebben,
Wachttijden: Lang, zodat je eindeloos moet luisteren naar iemand voor je die uitlegt hoe hij zelf zijn badkamer heeft betegeld of naar iemand die op vakantie is geweest naar voormalig Joegoslavië omdat het zo goedkoop is. ‘Hele borden vlees voor een drol’.
Programma-boekje: Is er niet en als het er wel is dan koopt niemand het, omdat alleen zogenaamde columnisten in een boekje gaan zitten lezen tijdens een voetbalwedstrijd.
Fanshop: Die is er. Te koop: een vaantje. Geen shirts van spelers die een jaar later toch weer kiezen voor een leuke club in China of Oost-Timor.
Voorprogramma: Een muziekkorps met een man voorop die een hele grote bontmuts op heeft. Gewoon doorspelen als de voetballers staan te wachten op de aftrap. Niemand in het publiek applaudisseert. ‘Het zal verdomme je zoon zijn’ en dan wijzen naar de tuba-speler.
Assortiment horeca: Een kroket die nog koud is van binnen. Koetjesrepen. Hamburger met 19 uur gestoofde ui.
Toiletten: Pisbak van 15 meter breed. Schouder aan schouder. Je voelt hoe naast je iemand schuddend zijn lid droog slaat. Maakt niks uit, je houdt van dezelfde club. Pas buiten weer uitademen.
Scorebord: Niet digitaal. Geen tv-scherm. Gejuich als er eindelijk, na zes maanden, een 1 op de plek van de thuisclub wordt gehangen.
