The Jukebox

[Unregistere]

En daarna komt Whiskeytown op nummer 16! Het collectief rond Ryan Adams, die later solo ook prachtige platen maakte, kwam in 1995 met dit geweldige Faithless Street op de proppen. Alt. country zoals het hoort te klinken. Muntje gaat naar deze tintelende track, die halverwege verscholen zit en waarin Adams weer eens op hartverscheurende wijze een mislukte liefde bezingt. Wat een wereldplaat toch!

 

[Makanaky]

Beetje stil van, erg mooi.

 

[de waan]

Ik moest even een stukje terug om te zien waar ik gebleven was, maar jullie posten ook wel erg veel moois. Echo & The Bunnymen dus, de grote liefde uit mijn puberteitsjaren (samen met The Cure en The Smiths en meer van dat al). Het debuutalbum Crocociles staat vol puntige popliedjes met hier en daar wat psychedelica, zoals in het openingsnummer Going Up.

 

[Unregistere]

Lekker hoor Waan! Welk nummer hoort daar inmiddels bij?

Ik ben nu bij #15 en daar staat Frank Ocean met zijn prachtige album channel ORANGE uit 2012. Staat vol met geweldige soulvolle R&B nummers, de echo van Prince is wat mij betreft ook nooit heel ver weg. Bijvoorbeeld in dit prachtige nummer, waaraan ik mijn muntje spendeer:

 

[de waan]

Dat was nummertje #77. Dan ook maar meteen door met #76, als was het maar omdat deze bak lompe herrie van Thee Oh Sees (album: Floating Coffin) leuk contrasteert met de soulvolle arrenbie van jouw nummer 15.

 

[Unregistere]

Da's zeker heel wat anders Waan. Maar dat geldt ook voor mijn #14. Weer zo'n parel uit de jaren zestig, namelijk Forever Changes van Love uit 1967. De band rond Arthur Lee. Van begin tot einde genieten. Muntje is dus de waan van de dag voor mij en dan komt er vandaag dit nummer uit:

 

[Unregistere]

En #13 is dan weer iets heel anders! De hoogst genoteerde plaat van een vrouwelijke artiest. Of artiesten, in dit geval, want het zijn de zusjes van CocoRosie met debuutplaat La Maison De Mon R?ve uit 2004. Een album dat ze wat mij betreft nooit meer overtroffen, hoewel de twee daarna ook prima waren. Het sfeertje, de samenzang, de gekke geluidseffectjes, de speeldoosjes, de rondbanjerende beesten. Ik vind het nog altijd top. Muntje kiezen is dan ook lastig, maar vooruit, ik ga voor deze:

 

[Unregistere]

Plekkie hoger, op #12 dus, vinden we een gloeiend hete plaat. Gentlemen van The Afghan Whigs. Greg Dulli in topvorm, demonen rond een mislukkende liefde uitdrijvend. Donker, rauw, zo enorm goed. Je moet hem eigenlijk in zijn geheel draaien, maar voor het muntje van de dag pik ik dan deze er maar eens uit:

Uit 1993.

It's in our heart
It's in our head
It's in our love
Baby it's in our bed
Tonight I go to hell
For what I've done to you
This ain't about regret
It's when I tell the truth

 

[Unregistere]

Na zo'n gloeiende plaat nemen we even wat gas terug, hoewel er op het album dat op #11 staat ook voldoende gebeurt. Sterker nog, Stef Kamil Carlens - stond er al in met Moondog Jr., de feitelijke voorganger van deze band - was in topvorm toen hij met Zita Swoon in 1998 I Paint Pictures On A Wedding Dress maakte. Muntje is deze keer niet heel moeilijk, omdat het album een van mijn favoriete nummers aller tijden bevat:

Spannend hoor, bijna bij de top 10!!!

 

[Unregistere]

Tijd om de top 10 af te trappen. Dat doen we uiteraard met #10 en daar vinden we wederom een album van Prince. Zijn derde notering. Deze is voor Sign 'O' The Times uit 1987. Een dubbelaar, die vooral een ijzersterk geheel vormt. Niet alles is te vinden, maar dit nummer wel. Inclusief leuk clipje met enkele Muppets, dus dat is het muntje meer dan waard:

Als je maar durft te dromen en te fantaseren en je mind open durft te stellen, kan alles zeg maar.

 

[Unregistere]

Weer een plekkie hoger vinden we de man die de laatste tijd negatief in het nieuws kwam. Maar goed, dat maakt de muziek niet minder mooi. Ik bedoel natuurlijk Ryan Adams. Zijn eerste soloplaat Heartbreaker uit 2000 is mijn #9. Na zijn werk met Whiskeytown, nog niet zo lang geleden ook voorbij gekomen in mijn lijst, ging hij alleen door. Deze plaat werd door hem gebruikt om een stukgelopen relatie te verwerken. De echte emotie is in iedere song voelbaar en ondanks het feit dat Adams daarna nog bergen fantastische platen maakte, hoorde ik die oprechtheid van dit album nooit meer terug. Zijn meesterwerk wat mij betreft, recht uit het hart.

Muntje gaat naar deze geweldige song:

 

[Unregistere]

En dan knallen we er gewoon weer zo'n klassieker achteraan, op #8. Daar zijn ze weer, The Beatles. Hadden al twee noteringen en ook na deze is het nog niet voorbij. Maar daarover later meer, nu eerst Revolver uit 1966. Wat moet je daar nu over zeggen, behalve dat het een fantastische plaat is?

Muntje gaat naar dit nummer, omdat ik toevallig vandaag een appje kreeg van een vriend die twee nieuwe vogels had aangeschaft:

 

[Unregistere]

Gaan we gewoon door naar de volgende klassieker op #7! David Bowie stond er al eerder in, maar met The Rise And Fall Of Ziggy Stardust And The Spiders From Mars heeft hij een absolute topklassering in mijn lijst te pakken. De plaat is als geheel bijzonder sterk, ook al omdat er een verhaal in zit, maar afzonderlijk zijn de nummers ook prima. Muntje kiezen is dus heel moeilijk, maar ik ga dan nu voor de emotionele afsluiter:

 

[Unregistere]

En nog ??ntje hoger, op #6, vinden we de man die al twee eerdere noteringen had. Nick Cave, samen met zijn Bad Seeds. Dit is The Boatman's Call uit 1997. Wat mij betreft zijn beste werk. Veelal pianosongs, donkere teksten, gedragen en dan weer meeslepend gebracht. Schitterend.

Muntje kan dus ook alle kanten op, maar het is deze geworden:

 

[Unregistere]

Van daaruit is de stap naar #5 natuurlijk klein. Ook een man die er vaker in staat, maar dit is veruit zijn hoogste notering. Helaas is hij niet meer onder ons. Ik heb het over Elliott Smith, de singer-songwriter die op dit XO uit 1998 zijn topvorm te pakken had. Fantastische liedjes met een hoog Beatles-gehalte. Dat had hij altijd al in zich, maar op eerdere platen was de begeleiding veel kaler. Zijn stemming was in die beginjaren ook beduidend minder, getuige de teksten. Op deze plaat schijnt de zon toch wel wat meer, al waren er helaas nog dusdanig veel donkere wolken dat hij enkele jaren later op jonge leeftijd uit het leven zou stappen. Muntje gaat naar dit nummer:

 

[Unregistere]

En daarna volgt natuurlijk #4. De man die er al drie keer eerder in stond. Dit is zijn hoogste notering. Ik heb het over Prince, met het album Parade uit 1986. Geweldig album, dat je eigenlijk als geheel moet draaien. De keuze voor het muntje hangt ook samen met de beschikbaarheid van songs op YouTube, maar ben er zeker niet ontevreden mee. Sterker nog, dit was mijn eerste keuze. Wereldnummer!

 

[Unregistere]

Zo, het podium is bereikt. Met op #3 The Beatles. Ze stonden er al drie keer in, dit is de ??n na hoogste notering. De keuze valt op The Beatles uit 1968, beter bekend als The White Album. Een allegaartje natuurlijk, ze proberen van alles, maar ze kunnen ook gewoon alles. Plaat die nooit gaat vervelen in mijn ogen. Het muntje is dan ook echt een kwestie van de waan van de dag.

 

[Unregistere]

Nog een treetje hoger, de mannen die het zilver pakken. De #2!!! Dat zijn die deksels creatieve Belgen van dEUS weer, die er al twee keer eerder in stonden. Maar dit In A Bar, Under The Sea uit 1996 staat het hoogst. Absolute wereldplaat, met iedereen in topvorm. Grillig ook, ze doen van alles en kunnen het ook allemaal.

Muntje gaat naar deze track, een voorbeeld van een langer nummer vol interessante wendingen:

 

[Unregistere]

En dan zijn we bij #1!!!! Daar staan ze weer, The Beatles. Met Rubber Soul uit 1965. Perfecte overgangsplaat tussen geweldige popliedjes en het wat experimentelere karakter van latere albums. Staat geen zwak nummer op. Muntje gaat naar dit pareltje, maar had net zo goed voor ieder willekeurig ander nummer kunnen zijn:

 

[de waan]

Potverdorie, ik ben heel die jukebox weer een beetje uit het oog verloren en nu ben je al klaar.

Mijn laatste bijdrage is al van zo ver terug dat ik niet eens meer weet waar ik gebleven ben. Dus ik gooi er maar gewoon iets willekeurigs in.

Een 'vergeten' maar fijn jaren negentig indiebandje. Met Tanya Donnely, die we ook nog kennen van Throwing Muses en een vroege incarnatie van The Breeders. Ik word er bijna weemoedig van als ik dit weer eens hoor.