The Jukebox

[Unregistere]

Een goed idee om in 2018 nog ??n muntje te doneren aan de #48. Een Nederlandse band, namelijk De Artsen. Een deel van die band ging verder in Bettie Serveert, waarvan Waan laatst nog een nummer en album plaatste. De Artsen was een wat grillerige band, die met Conny Waves With A Shell in 1989 wel een van de beste Nederlandse albums aller tijden maakte, als je het mij vraagt.

Staat niet ontzettend veel van op YouTube, maar dit heerlijke nummer wel:

 

[de waan]

Dat wordt dan lastig, ik moet deze ook nog.

Maar eerst een nummer van misschien wel de ongezelligste plaat in de lijst: Disintegration van The Cure (#86). En dan gaan we ook maar meteen voor het Magnum Opus qua tristesse.

 

[Unregistere]

Het titelnummer van De Artsen kun je in elk geval vinden, dus zou moeten lukken. The Cure heb ik op de een of andere manier nooit heel veel mee gehad, net voor mijn tijd denk ik en ook via andere artiesten niet echt op uitgekomen. Al is dit zeker geen verkeerd nummer.

Mijn eerste muntje in 2019 is voor de #47. Daar komen we de Schotten van Belle & Sebastian tegen. Zij begonnen hun loopbaan met een zeer creatieve periode. Vier albums - een blauwe, een rode, een groene en een gele - en een hele reeks fijne EP's. Mijn favoriet uit die rij blijft toch If You're Feeling Sinister uit 1996. Dat blijkt ook wel uit de positie in de lijst. Staan weinig zwakke nummers op, maar vandaag ga ik voor de afsluiter:

 

[de waan]

Jaa, die is fijn. Nog geprobeerd B&S de Top2000 in te stemmen, maar helaas tevergeefs.

Ik ga naar #85, Soul Mining van The The (alias Matt Johnson). Zo kort na oud en nieuw kies ik natuurlijk voor Uncertain Smile met de fenomenale pianosolo van Jools Holland (voor de liefhebbers: vanaf 3:25). Hootenanny!

 

[Unregistere]

Kijk aan, de enige band waarvoor een uitzondering wordt gemaakt in lijstjes. Tenminste, vaak als je een top 100 aller tijden inlevert op forums, wordt verzocht om 'The' niet te plaatsen voor de bandnaam, behalve bij The The. :duim:

Ik ben bij #46. Klassieker toch wel. Songs Of Leonard Cohen, de debuutplaat van de ruim twee jaar geleden overleden singer-songwriter. Hiermee debuteerde de man, die al naam had gemaakt als dichter en schrijver, in 1967 direct op zeer hoog niveau. Ik heb zijn eerste elf platen in de kast staan en deze blijft mijn favoriet. Muntje gaat naar dit nummer, dat niet vaak aandacht krijgt en met name door de wijze waarop Cohen richting het einde 'los' gaat een beetje een vreemde eend in de bijt is. Vind ik juist wel wat hebben.

 

[Unregistere]

Poeh en dan #45. Een album uit 2006 van Joanna Newsom, de harpiste met de aparte stem. Zij was al vroeg in mijn lijst te vinden met haar debuutplaat en dit is de tweede notering. Ys heette dit album, een plaat met slechts vijf nummers en desondanks bijna een uur muziek. Daarin gebeurt van alles. Hoewel je de plaat eigenlijk in zijn geheel zou moeten beluisteren, pak ik nu toch ??n nummer uit. De stem moet je liggen, maar als dat zo is, dan kun je dik zeven minuten genieten van de song die mijn muntje krijgt. De afsluiter van de plaat, die in 2006 mijn jaarlijst aanvoerde.

 

[Unregistere]

Tja, over klassiekers gesproken. Deze plaat, op #44, is er ??n hoor. Otis Blue: Otis Redding Sings Soul van Otis Redding uit 1965. Staan alleen maar topsongs op. Muntje gaat naar dit nummer, speciaal voor de liefhebbers van Herexamen.

 

[Unregistere]

Zei daar iemand iets over klassiekers? Ha, dan wisten ze zeker wat er op #43 stond! Nobelprijswinnaar Bob Dylan met zijn ultieme scheidingsplaat Blood On The Tracks uit 1975. Recht uit het hart, onge?venaard goed. Helaas staat niet alles in de juiste versie op YouTube, maar dat maakte de lastige keuze wel makkelijker. Muntje voor de opener dus.

But all the while I was alone
The past was close behind
I seen a lot of women
But she never escaped my mind

 

[de waan]

Dit is dan niet een klassieker in de zin van Otis of Bob, maar wat mij betreft wel bijna een moderne klassieker. Villagers (eigenlijk eenmansband van Conor O'Brien) maakte dit jaar ook een prachtplaat, maar die doet natuurlijk nog niet mee in de top 100. Daar heeft { awayland } (met accolades) wel al een plekje veroverd op nummer #84.

Nothing Arrived is een van de mooiere nummers en ook nog met een leuk clipje, dus wat wil je nog meer.

 

[Unregistere]

Prima plaatje inderdaad, van de man die een jackal wilde worden. Wat ik overigens ook een sterk album van hem vond!

Zelf nu bij #42 en daar vinden we weer eens een dame. Polly Jean Harvey, beter bekend als PJ. Hoewel ze enige jaren terug nog veel prijzen won met haar album Let England Shake lag haar creatiefste periode in mijn ogen toch vooral in de jaren negentig. De tijd waarin ze nog door alle hogere machten op de hielen werd gezeten. Met als hoogtepunt To Bring You My Love uit 1995. Weer zo'n plaat waar het pijnlijk is om slechts ??n muntje te mogen spenderen. Vandaag dan maar voor deze gegaan, bijna een soort wanhopig gebed op muziek gezet. En natuurlijk kwam het uiteindelijk niet goed.

 

[Unregistere]

Zo, tijd voor #41. Een Belgische band. Stef Kamil Carlens kennen we natuurlijk van dEUS, maar al vrij snel verliet hij die band en begon aan een mooie muzikale loopbaan. Vooral zijn band Zita Swoon veroverde vele harten. Die band komen we later nog tegen, maar eerst heetten ze Moondog Jr. Daarmee maakte SKC in 1995 het grillige werkstuk Everyday I Wear A Greasy Black Feather On My Hat. Prachtplaat!

Hoe hoger je komt, hoe moeilijker het wordt om slechts ??n nummer te kiezen. In dit geval is dat net zo. Maar ik ga toch maar voor deze meeslepende song.

 

[Unregistere]

En ook op #40 een klassieker, zeker binnen het genre. Een dijk van een hiphopplaat, afkomstig uit 1995. Gemaakt door Genius / GZA, een van de top MC's uit de Wu-Tang Clan. Dit Liquid Swords is wat mij betreft een hoogtepunt uit de historie van de hiphop, maar da's wel logisch als het album zo hoog staat in mijn lijst. Met fraaie gastrollen van diverse andere leden van de clan. Zoals Method Man, te horen op dit nummer dat mijn muntje krijgt:

Inclusief gave Ome Wim-sample of Ome Henk, daar zijn de geleerden het nog niet over eens.

 

[Makanaky]

:duim: mooi man, mijn eerste hiphopplaat. Hij staat binnenkort geloof ik hier in Simplon.

 

[Unregistere]

Kijk, da's lekker Makanaky. Zou het je enige hiphopplaat zijn, dan is dat in elk geval een geweldige keuze! :duim:

Zelf nu al in de dertig beland, namelijk bij #39. Daar vinden we Big Star. Zij noemden hun album uit 1972 gewoon #1 Record. En waarom ook niet? Met Alex Chilton en Chris Bell, de creatieve kern van de band, in topvorm schudden zij de ene na de andere wereldsong uit de mouw. Het geluid van Big Star is van grote invloed geweest op een hoop gitaarbands uit de jaren '90 en ook nog van nu. Ik had er aardig wat kunnen kiezen, maar ga nu voor dit pareltje dat halverwege de plaat opduikt. Je kunt slechtere muntjes uitgeven, zou ik denken...

 

[Unregistere]

Zijn we nu bij #38. De eerste van vijf Beatles-platen, de maximaal toegestane hoeveelheid. Dat is Abbey Road. Bevat natuurlijk veel topnummers en die bijzondere 'medley' waarmee de plaat eindigt. Ik ga met mijn muntje voor een misschien iets minder bekende, maar daardoor niet minder goede song van dit album.

 

[Unregistere]

En van The Beatles stappen we naar een andere 'The' band, namelijk The Strokes. Zij staan op #37 met het onvolprezen debuut Is This It uit 2001. Ook zo'n plaat waarvan je moeiteloos elk nummer kunt pakken. Vandaag kies ik voor deze bij het besteden van het muntje:

 

[Unregistere]

En op #36 komen we een artiest tegen die in totaal vier keer in de lijst staat en dit is dan de laagste notering. Tevens wel ??n waarvan het moeilijk is om iets te vinden op YouTube, vanwege rechten en dergelijke. Kwaliteit is dus niet altijd even goed, maar luister daar enigszins doorheen en je weet precies waarom Prince zo hoog staat. Om te beginnen met Purple Rain. Kan je ook alles van kiezen ongeveer. Het fenomenale When Doves Cry, het expliciete Darling Nikki - verantwoordelijk voor de Parental Advisory stickers die op CD's worden geplakt -, het meeslepende titelnummer of gewoon dit nummer, een duet met Apollonia Kotero.

 

[de waan]

Ze worden klassieker en klassieker, keep em coming. :duim:

Ik ben (alweer) bij nummer #84, alweer een band die piekte in het begin van hun carri?re. Ik had ze al eens gezien in een sessie op MTV (ook nog te vinden op YouTube), maar op Lowlands 1994 werd ik behoorlijk weggeblazen door het optreden van Tindersticks. Daarna snel bij de bieb hun debuutplaat gehuurd en dat was en is nog altijd een schot in de roos. Met heel veel mooie nummers, waaronder deze.

 

[Makanaky]

Elk jaar is er wel een album wat je jaarlijstje in de war weet te schoppen omdat het aanbod overweldigt ?f omdat de releasedatum achterlijk laat was.
Dit jaar valt de beurt aan het Canadese Foxwarren, bandproject van Andy Shauf die de gebroeders en jeugdvrienden Kissick wist op te trommelen. Dikke psychedelische '70s-invloeden gemixt met de rootstraditie van Shauf zorgen voor een winnende combinatie. Mag hopen dat dit geen eenmalig uitstapje is.

 

[Unregistere]

Ha, Foxwarren! Prima keuze uiteraard. Ondanks de late release keurig top 20 gescoord in mijn jaarlijst, gelukkig nog opgevist voor de jaarwisseling.

En Tindersticks ook prachtig natuurlijk. Vooral Curtains blijf ik een bloedmooi album vinden, maar ze hebben eigenlijk nooit een slechte plaat gemaakt.

Zelf nu beland bij #35. De titelloze debuutplaat van Ben Folds Five, het trio rond de onvolprezen Ben Folds. Album uit 1995 dat destijds aandacht trok omdat er geen gitarist in de band zat. Die missen ze ook niet, eigenlijk. Ook al omdat Folds fantastische songs schreef. Plaatje dat ik nog altijd heel graag draai en waar het kiezen van een nummer voor het muntje ook weer een kwestie van 'kill your darlings' is. Uiteindelijk ga ik vandaag voor deze: