The Jukebox

[Abubakari]

Deze is voor Satyr, Laat de Kerken Branden.

"Noem je dat Metal? Dat is geen Metal".

 

[de waan]

Ik zit nu op #74. Een album uit de hoogtijdagen van de Americana in de jaren negentig. Hollywood Town Hall van The Jayhawks, met Gary Louris en Mark Olson in topvorm. Muntje voor dit nummer:

The Jayhawks is zo'n band die al een eeuwigheid op het denkbeeldige lijstje "nog eens in te duiken" staat. Hopelijk komt het er ooit nog eens van.

Ga ik ondertussen gewoon verder met #91, de o zo fijne debuutplaat van Django Django, ook alweer zes jaar oud.

 

[Unregistere]

The Jayhawks is zo'n band die al een eeuwigheid op het denkbeeldige lijstje "nog eens in te duiken" staat. Hopelijk komt het er ooit nog eens van.

Kan ik je zeker aanraden. Vooral Hollywood Town Hall en opvolger Tomorrow The Green Grass zijn heel goed. Mark Olson als kluizenaar met een liefde voor country en Gary Louris met zijn oor voor catchy popmelodie?n, gouden combinatie.

Django Django is dan weer een band die grotendeels langs mij heen is gegaan. Moet ik ook nog eens een keer echt naar luisteren!

Voor nu ben ik in ieder geval bij #71 en daar vinden we Luc Devos, oftewel Gorki. Inmiddels al enkele jaren niet meer onder ons. Staat twee keer in mijn lijst, waarvan Ik Ben Aanwezig de eerste notering is. Het titelnummer, samen met Tom Barman (dEUS), krijgt vandaag mijn muntje, al had ik net zo goed een ander nummer kun kiezen. Staat zoveel fraais op!

 

[Unregistere]

Op #70 vinden we dan weer een echte klassieker. Hunky Dory van David Bowie.

Muntje vandaag voor dit nummer:

 

[Unregistere]

En we duiken verder de lijst in, naar #69. Daar staat muzikale kameleon Beck met Mutations uit 1998. Een plaat waarop hij het opvallend kaal hield qua muzikale aanpak. Muntje gaat naar de opener:

 

[Unregistere]

Een treetje hoger, op #68, een Belgische band. Zeker in de jaren negentig vormden Belgische artiesten de ene na de andere nieuwe groep. Mitsoobishy Jacson bijvoorbeeld, bestaand uit Mauro Pawlowski (Evil Superstars, dEUS, Maurits Pauwels, Hitsville Drunks enzovoort enzovoort enzovoort), Pascal Deweze (Metal Molly, Sukilove, Chitlin Fooks, Broken Glass Heroes etcetera etcetera) en Peter Houben (Nemo). Zij maakten in 1999 het heerlijke Boys Together Out Rageously. Album deed helemaal niets, maar ik vind het super en zet het standaard in mijn lijstje.

Muntje vandaag naar de 'self titled' song van deze mannen:

 

[U.G.]

Omdat heel soms voor mij alleen Braziliaanse muziek will do

 

[Unregistere]

Inmiddels beland bij #67 en dat op pakjesavond.

Wij hebben in onze kantine noord-ooster, maar Jason Isbell heeft Southeastern. Een fantastisch album uit 2013 uit de alt. country hoek. Isbell is een geweldige verhalenverteller, die met zijn songs een brok in de keel kan oproepen. In elk geval bij mij en dat geldt zeker voor het nummer waaraan ik mijn muntje doneer:

 

[Unregistere]

En dan is het niet vreemd als daarna #66 komt. Een klassieker, kunnen we wel zeggen. The Velvet Underground & Nico van The Velvet Underground, beter bekend als de bananenplaat. Een baanbrekend werkstuk. Muntje gaat vandaag naar dit nummer, waar de ijskoude chanteuse Nico de leadzang op zich neemt.

Wot ee klaun

 

[Jamel]

Deze is voor Satyr, Laat de Kerken Branden.

"Noem je dat Metal? Dat is geen Metal".

Hehehe, hij is best leuk! :duim:

 

[Unregistere]

Ben bij #65 aangekomen inmiddels. Tegan and Sara, tweede notering. Nu met If It Was You uit 2007. Fijne plaat, met die samenzang uiteraard ook hier als sterk punt. Muntje gaat naar dit nummer:

 

[Unregistere]

Van 65 naar #64. Nick Cave & The Bad Seeds. Ook al een tweede notering. Nu voor Let Love In uit 1994. Muntje gaat naar dit meeslepende nummer:

 

[Unregistere]

En dan is het een kleine stap naar #63. Daar vinden we de titelloze plaat van Antony & The Johnsons. Over meeslepend gesproken. Wel een zanger met een stem die je wel of niet waardeert, een tussenweg is er eigenlijk niet. Ik kan het wel waarderen. Muntje voor dit nummer:

 

[Unregistere]

En dan is #62 de volgende. Bright Eyes, de artiestennaam waaronder Conor Oberst zulke fantastische platen heeft gemaakt. Mijn favoriet is dit Fevers And Mirrors uit 2000. Zijn stem zweeft voortdurend op het randje qua vibrato, maar dat geeft de songs wel een bepaalde emotionele lading mee.

Lastig kiezen, vandaag dan maar het muntje voor dit nummer:

 

[Unregistere]

De nummertjes worden kleiner, de klassiekers groter. Of zoiets. In elk geval is het tijd voor #61. Daar vinden we John Darnielle, beter bekend als The Mountain Goats. Heeft heel wat albums gemaakt, waarvan ik dit Tallahassee uit 2002 de beste vind. Vol bijtende nummers over mislukte liefdes. Grappig om te weten is dat hij eigenlijk al jaren gelukkig getrouwd is, maar zich kennelijk goed kan verplaatsen in deze situatie. Muntje voor het misschien wel meest boze nummer van de plaat:

 

[Unregistere]

Dan is daarna #60 aan de beurt. George Harrison, bekend van The Beatles, maar daarna ook maker van veel fraai solowerk. Met All Things Must Pass als hoogtepunt wat mij betreft. Muntje gaat naar dit meesterlijke nummer:

 

[Unregistere]

We duiken verder de lijst in, naar #59. Daar staat CocoRosie weer. Nu met het tweede album uit de geweldige trilogie waarmee zij hun loopbaan startten. Noah's Ark uit 2005. Muntje uitdelen is niet zo moeilijk, want dat gaat natuurlijk naar mijn favoriete song van deze plaat:

Er zit een bijzondere 'tristesse' verborgen in dit nummer, achter de speeldoosjes en andere vervreemdende geluiden.

 

[Unregistere]

Bij De Waan kwamen we ze al eens tegen, de mannen van dEUS. En ook nog eens met dezelfde plaat, The Ideal Crash. Bij mij zijn deze Belgen nu voor het eerst aan de beurt. Ze zullen nog vaker voorbij komen. Maar nu dus op #58. Muntje gaat dan naar het tweede nummer van het album, sluit mooi aan op de keuze van Waan vorige keer. Kun je ze lekker achter elkaar draaien!

Wel de albumversie en niet de clip, want die is een dikke minuut korter.

 

[Unregistere]

Op #57 ook een artiest die meerdere keren voorkomt, waarvan dit de eerste notering is. Elliott Smith. De singer-songwriter die zo tragisch om het leven kwam op jonge leeftijd. Hij maakte een aantal geweldige platen, waarvan deze self titled uit 1998 er ook ??n is. Een desolate junkieplaat, zo zou je hem bijna kunnen omschrijven. Muntje voor een van de meest trieste songs.

 

[Unregistere]

We duiken verder en verder en belanden bij #56. Waren ze broer en zus? Waren ze een stel? Hoe dan ook, Jack & Meg White maakten een aantal zeer goede platen als The White Stripes. Bijvoorbeeld dit White Blood Cells. Muntje voor een wellicht wat minder bekend nummer van die plaat waarmee ze in 2001 doorbraken: