The Jukebox

[Unregistere]

Over klassiekers gesproken. Komen we bij een plaat van Fleetwood Mac, op #55. Rumours uit 1977. Opgenomen toen de complete band in scheiding lag, waaronder een aantal stellen in de band. Die relatieperikelen kwamen duidelijk terug in de songs en dat zorgde voor een creatieve piek. Naar verluidt gingen Engelse middelbare scholieren massaal over op deze Amerikaanse spelling van het woord 'rumours' als ze een opstel schreven. Tot afgrijzen van de leraren uiteraard. Fabel of niet, een mooi verhaal over een mooie plaat.

Mijn muntje gaat naar de afsluiter:

 

[Unregistere]

En dan is #54 weer iets heel anders, namelijk een knaller van een hiphopplaat en wel Only Built 4 Cuban Linx... van Raekwon uit 1995. Een themaplaat, die klinkt als de soundtrack voor een crime- of mafiafilm. Met natuurlijk ook fijne gastrollen voor andere Wu-Tang members, met name Ghostface Killah. Op het nummer dat mijn muntje krijgt is hij ook van de partij:

 

[Unregistere]

Ja en dan kom je bij #53 en dat is weer heel iets anders. Daar staat namelijk People van de Ierse band Hothouse Flowers. Zij combineren traditionele Ierse muziek met invloeden van gospel, soul en rock. Dit album komt uit 1988 en was hun debuut. Dertig jaar later geldt het nog steeds als de succesvolste debuutplaat van een Ierse band aller tijden. En terecht! Muntje had naar een van de meer bekendere nummers kunnen gaan, te vinden aan het begin van de plaat. Maar ik ga voor dit emotionele pareltje:

 

[de waan]

Oei, flink achterop geraakt, dus ik heb maar even een briefje van tien omgeruild voor wat muntjes. Ik was gebleven bij #90, Grizzly Bear, misschien wel mijn favoriete band van de laatste pakweg 10 jaar. En altijd goed voor heel bijzondere videoclipjes. Van het album Veckatemest.

 

[de waan]

Eentje dan nog, omdat gevegt zich verveelt. Daar zijn ze weer, 16 Horsepower (#89). De godvrezende David Eugene Edwards die door de duvel en zijn ouwe moer op de hielen wordt gezeten en een angstaanjagend huilende slidegitaar. Godver, wat een lekker plaatje is dit.

 

[gevegt]

Wat lief dat je rekening met me houdt.

 

[de waan]

Altijd, vriend.

 

[gevegt]

Altijd, vriend.

Vriend!:duim:

 

[zwammy]

Om de kerstgedachte levend te houden

 

[Unregistere]

Lekker bezig hoor Waan, Grizzly Bear en het altijd goede Sixteen Horsepower. Ook een prima band voor het derde divisie zaterdag topic.

Zelf inmiddels bij #52 en daar vinden we de Texaanse Jolie Holland. Haar muziek is altijd een interessante mix van folk, country, een tikkie jazz en wat rock, bijeengehouden door haar lijzige manier van zingen. Dit kwam in mijn ogen het best samen op The Living And The Dead uit 2008. Even getwijfeld over het muntje, maar dat gaat toch gewoon naar die fantastische opener:

 

[de waan]

Jolie Holland, die kende ik nog niet. Maar dat klinkt best fijn. Die heb ik maar eens in de wachtrij geparkeerd achter de al even lijzige Kurt Vile, die ik net aan het luisteren was.

Ondertussen ga ik verder met de inhaalrace en dan komen we uit bij het debuut van Bettie Serveert (#88). Typisch zo'n band die een te goede debuutplaat maakte, waar ze eigenlijk nooit meer overheen kwamen. De combinatie van de bitterzoete stem van Carol van Dijk en de heldere gitaarspinsels van Peter Visser werkt op Palomine toch het beste. Maar de Betties gaan gewoon stug door, ook in 2019 weer neem ik aan en dus koersen ze af op hun 30-jarig bestaan.

Van Palomine kies ik toch voor Sundazed to the Core.

 

[Maasveld]

Om de kerstgedachte levend te houden

Goed om te lezen dat je nog altijd van slechte muziek houdt.

 

[de waan]

Nee, dan Phil Spector. Zo gek als een deur, maar dat maakt allemaal geen moer uit.

 

[zwammy]

Goed om te lezen dat je nog altijd van slechte muziek houdt.

Hoho, dit is kerstmuziek.

 

[de waan]

Je hebt van die bands waarvan je niet zo goed snapt waarom ze niet (wat) groter zijn geworden. Tot die categorie hoort ook Gomez, eventjes populair in de jaren negentig, maar snel weggezakt in de vergetelheid. Onterecht wat mij betreft, zoals ook te horen in dit prachtige nummer, gezongen door Ben Ottewel (??n van de drie zangers van de band) met zijn bijzondere, raspende, soulvolle stem. (#88 - Liquid Skin)

 

[Unregistere]

Kijk, lekkere muntjes hoor Waan, Bettie Serveert en Gomez. Al zou ik zelf bij die laatste band dan eerder voor Bring It On zijn gegaan, maar jouw keuze kan ik ook prima begrijpen.

Zelf inmiddels bij #51 aangekomen. Een heerlijk plaatje uit 1994, wat vliegt de tijd. Dan Penn, de man die tal van soulklassiekers pende en door andere artiesten liet uitvoeren. De legende wil dat Penn die nummers dan altijd zelf zong en speelde, zodat de uiteindelijke uitvoerende artiest een idee kreeg van het nummer. Op Do Right Man bracht Penn een aantal van zijn eigen uitvoeringen samen op ??n plaat. Ik vind het echt fantastisch, vaste waarde in mijn lijstje.

Muntje gaat uiteindelijk, ondanks de nodige concurrentie, naar de wonderschone vertolking van deze klassieker waarmee de plaat opent:

Volgens mij nog uit een sessie bij Jan Douwe Kroeske, dit clipje.

 

[Unregistere]

En dan ben ik nu halverwege, namelijk bij #50. Een heerlijk album dat dit jaar precies vijftig jaar oud is, namelijk Music From Big Pink van The Band. Rasmuzikanten, die net zo makkelijk van instrument wisselden en vrijwel allemaal zangpartijen voor hun rekening namen. Geweldige muziek levert dat op. Muntje gaat vandaag naar dit nummer, maar ik had er veel meer kunnen kiezen:

 

[Batigoal]

Een vriend van mij is al een paar jaar actief in de Rotterdamse muziekscene, zo was hij o.a. actief voor Yoshimi! en Rats On Rafts. Twee jaar geleden richtte hij de band Lewsberg op, waarvan hij de zanger is. Hun album eerder dit jaar kreeg maar liefst 5 sterren van de recensenten van de Volkskrant en in de top 50 van 2018 zette diezelfde krant Lewsberg op plaats 32. Tof dus dat ze zo aan de weg timmeren.

 

[erka]

Ben nu Kraftwerk aan het ontdekken, al hun (en dat zijn er heel veel!!!) minder bekende nummers.

Dit nummer is 4 jaar voor Autobahn gemaakt, en dus volgend jaar 50 jaar oud.

Deze spreekt me erg aan:

Echt tientallen jaren hun tijd vooruit.

 

[Unregistere]

Een vriend van mij is al een paar jaar actief in de Rotterdamse muziekscene, zo was hij o.a. actief voor Yoshimi! en Rats On Rafts. Twee jaar geleden richtte hij de band Lewsberg op, waarvan hij de zanger is. Hun album eerder dit jaar kreeg maar liefst 5 sterren van de recensenten van de Volkskrant en in de top 50 van 2018 zette diezelfde krant Lewsberg op plaats 32. Tof dus dat ze zo aan de weg timmeren.

Zeker. Ook mijn nummer 18 in de jaarlijst, zelfs de hoogst genoteerde Nederlandse band, zoals je waarschijnlijk al had gezien in het 2018 albumtopic! Leuk dat Arie een vriend van jou is. Klinkt als de Nederlandse Lou Reed. :duim:

Zelf inmiddels aanbeland bij #49 van de aller tijden lijst. Daar staat Kendrick Lamar met To Pimp A Butterfly uit 2015. Bijzondere hiphopplaat, gezien de vele invloeden uit andere genres. Volgens menigeen zijn beste werk, al denk ik daar dan net iets anders over gezien het feit dat we hem later nog eens tegen komen, maar het is wel een fantastisch album natuurlijk. Muntje gaat naar dit nummer, dat enigszins verstopt zit richting het einde van de plaat, maar gewoon erg goed is.