TRADITIES
Ik ben 70 jaar. Toen mijn grootouders kind waren, hebben ze nooit Zwarte Piet gezien, omdat Sinterklaas toen nog meestal zonder knecht kwam. Die was dan ook pas voor het eerst niet lang voor hun geboorte in een kinderboekje ge?ntroduceerd. Daarvoor bestond hij nog helemaal niet.
Toen mijn ouders kind waren, had Sinterklaas hooguit ??n Zwarte Piet als knecht bij zich, en die knecht was vreemd en ook zeker angstaanjagend: een bangmaker met vuurrode dikke lippen en gouden oorringen, die je met de roe sloeg en zakjes zout uitdeelde aan stoute kinderen. Andere donkere mensen hadden ze nog nooit gezien, maar er alleen over gelezen in "De negerhut van Oom Tom".
Toen ik jong was, was Zwarte Piet een krompratende domme knecht van de Sint, waarvoor je moest oppassen omdat hij, als je stout was geweest, in de zak stopte en dreigde je mee naar Spanje te nemen om pepernoten van je te draaien. Best beangstigend voor een kind.
Toen mijn kinderen jong waren was Zwarte Piet gewoon een vriendelijke zwarte kindervriend, die Sint hielp met kadootjes uitdelen en die niemand kwaad deed. Maar toen een van mijn dochters een nieuw kindje in de klas kreeg dat helemaal uit Suriname kwam (en dag was toen nog best uitzonderlijk), vertelde ze thuis dat ze een zwart pietje in de klas hadden gekregen, maar dat dat meisje begon te huilen als je dat tegen haar zei.
Nu mijn kleinkinderen jong zijn, begrijpen ze niets van al die ruzies over Zwarte Piet. "Het is toch veel logischer dat hij roetvegen heeft dan dat hij helemaal zwart is," zei een van mijn kleindochters laatst, "want van al dat klimmen en door schoorstenen gaan wordt je toch niet pikzwart, maar krijg je toch alleen vieze vegen in je gezicht?"
Tja, tradities? Willen we de tradities van mijn grootouders terug? Of die uit de tijd van mijn ouders? Of die waarmee ik zelf in mijn jeugd bang werd gemaakt? Elke traditie begint ooit ergens en verandert door de tijd heen, doodeenvoudig omdat de omstandigheden veranderen. Ook Sinterklaas zelf is anders dan in mijn jeugd. Toen was hij een strenge, statige, wijze, stramme oude man. Nu een viefe jolige grijsaard die grapjes maakt en soms zelfs een dansje doet.
Beste Zwarte-Piet-aanbidders. Kijk eens naar de geschiedenis van de Sinterklaastradities. Kijk ?berhaupt naar alle tradities. Geen enkele is meer hetzelfde als die uit je jeugd. Ook Kerst wordt anders gevierd. En Pasen. In mijn jeugd kende ik geen Halloween. En Sint Maarten was ook lang niet overal hetzelfde. Met Palmpasen ging je met je palmpaasstok langs de deuren. En als de Koningin jarig was gingen we met de hele school bij het stadhuis met oranje sjerpen om een aubade bij het stadhuis zingen. Niet meer voor te stellen, tegenwoordig, voor de (afwezige) koningin zingen, met de burgemeester op het bordes. Maar dat was toen traditie.
Blijf niet hangen in het verleden, maar accepteer dat de tijden anders zijn. Dat we veel nieuwe Nederlanders hebben gekregen die onze cultuur ook rijker hebben gemaakt. En als je echt vindt dat nieuwe Nederlanders uit andere culturen zich niet mogen uitspreken over zaken die hen pijn doen, stop dan ook met het eten van roti, pita, shoarma, en al die heerlijke gerchten die je wel hebt omarnd. En met het kopi?ren van veel gebruiken uit andere culturen. Dan ben je tenminste consequent in je starheid.
Ik ben 70 jaar. Toen mijn grootouders kind waren, hebben ze nooit Zwarte Piet gezien, omdat Sinterklaas toen nog meestal zonder knecht kwam. Die was dan ook pas voor het eerst niet lang voor hun geboorte in een kinderboekje ge?ntroduceerd. Daarvoor bestond hij nog helemaal niet.
Toen mijn ouders kind waren, had Sinterklaas hooguit ??n Zwarte Piet als knecht bij zich, en die knecht was vreemd en ook zeker angstaanjagend: een bangmaker met vuurrode dikke lippen en gouden oorringen, die je met de roe sloeg en zakjes zout uitdeelde aan stoute kinderen. Andere donkere mensen hadden ze nog nooit gezien, maar er alleen over gelezen in "De negerhut van Oom Tom".
Toen ik jong was, was Zwarte Piet een krompratende domme knecht van de Sint, waarvoor je moest oppassen omdat hij, als je stout was geweest, in de zak stopte en dreigde je mee naar Spanje te nemen om pepernoten van je te draaien. Best beangstigend voor een kind.
Toen mijn kinderen jong waren was Zwarte Piet gewoon een vriendelijke zwarte kindervriend, die Sint hielp met kadootjes uitdelen en die niemand kwaad deed. Maar toen een van mijn dochters een nieuw kindje in de klas kreeg dat helemaal uit Suriname kwam (en dag was toen nog best uitzonderlijk), vertelde ze thuis dat ze een zwart pietje in de klas hadden gekregen, maar dat dat meisje begon te huilen als je dat tegen haar zei.
Nu mijn kleinkinderen jong zijn, begrijpen ze niets van al die ruzies over Zwarte Piet. "Het is toch veel logischer dat hij roetvegen heeft dan dat hij helemaal zwart is," zei een van mijn kleindochters laatst, "want van al dat klimmen en door schoorstenen gaan wordt je toch niet pikzwart, maar krijg je toch alleen vieze vegen in je gezicht?"
Tja, tradities? Willen we de tradities van mijn grootouders terug? Of die uit de tijd van mijn ouders? Of die waarmee ik zelf in mijn jeugd bang werd gemaakt? Elke traditie begint ooit ergens en verandert door de tijd heen, doodeenvoudig omdat de omstandigheden veranderen. Ook Sinterklaas zelf is anders dan in mijn jeugd. Toen was hij een strenge, statige, wijze, stramme oude man. Nu een viefe jolige grijsaard die grapjes maakt en soms zelfs een dansje doet.
Beste Zwarte-Piet-aanbidders. Kijk eens naar de geschiedenis van de Sinterklaastradities. Kijk ?berhaupt naar alle tradities. Geen enkele is meer hetzelfde als die uit je jeugd. Ook Kerst wordt anders gevierd. En Pasen. In mijn jeugd kende ik geen Halloween. En Sint Maarten was ook lang niet overal hetzelfde. Met Palmpasen ging je met je palmpaasstok langs de deuren. En als de Koningin jarig was gingen we met de hele school bij het stadhuis met oranje sjerpen om een aubade bij het stadhuis zingen. Niet meer voor te stellen, tegenwoordig, voor de (afwezige) koningin zingen, met de burgemeester op het bordes. Maar dat was toen traditie.
Blijf niet hangen in het verleden, maar accepteer dat de tijden anders zijn. Dat we veel nieuwe Nederlanders hebben gekregen die onze cultuur ook rijker hebben gemaakt. En als je echt vindt dat nieuwe Nederlanders uit andere culturen zich niet mogen uitspreken over zaken die hen pijn doen, stop dan ook met het eten van roti, pita, shoarma, en al die heerlijke gerchten die je wel hebt omarnd. En met het kopi?ren van veel gebruiken uit andere culturen. Dan ben je tenminste consequent in je starheid.
