Feyenoord in Europa
- Onderwerp starter fr-keff
- Startdatum
Batigoal
Well-known member
Gefeliciteerd mannen! Echt een puike prestatie. Ik vond Marseille een zwakke wedstrijd spelen. Begonnen goed, maar na het wegvallen van Payet bleef er weinig over. En dat mag natuurlijk niet door het ontbreken van één speler komen. Maar Feyenoord stond ook gewoon goed. Met name langs Trauner kwam er muisje. Goed gedaan.
De finale winnen is echt wel mogelijk. Dit Roma is niet zo sterk als het jaren geleden was, dus ik geef Feyenoord een reële kans op de eindoverwinning.
De finale winnen is echt wel mogelijk. Dit Roma is niet zo sterk als het jaren geleden was, dus ik geef Feyenoord een reële kans op de eindoverwinning.
Abubakari
Well-known member
Ik kan zo een paar finales noemen die Feyenoord niet heeft gewonnen, waren ook nog in de Kuip.
De Wolf
Well-known member
Europees nog niet. Net zoals PSV.
De Europese Supercup in 2002 verloor Feyenoord wel van Real Madrid.
De Wolf
Well-known member
Een finale is een wedstrijd tussen de laatste twee overgebleven teams van een toernooi. Een Supercup zie ik daarom niet als een finale.
Onwerkelijk dit. De finaledag van 2002 staat me nog zo goed bij. Ventje van 12 jaar die met z'n vader, z'n neef en vrienden van z'n neef in de kroeg naar de wedstrijd zou gaan kijken. Maar ik bleek te jong en mocht de kroeg niet in. De hele groep solidair met mij, halsoverkop zoeken naar een alternatief. Uiteindelijk beland in een heel apart kroegje op de Kruiskade, daar mocht ik wel naar binnen. Allemaal dronken gasten om me heen, wat ik daarvoor nooit echt mee had gemaakt. Werd op een gegeven moment zelfs een beetje grimmig. Tot ze zagen dat bij mij het huilen nader stond dan het lachen, dat had effect.
De wedstrijd zelf was een roes. Het was het toernooi van Pierre van Hooijdonk en met name zijn vrije trappen. Die kregen we al snel, maar de eerste ging op de paal. Maar voor mij was dat wel het signaal om groot vertrouwen te krijgen in een goede afloop. Sowieso was het zo'n seizoen waarin we al snel voelden dat er iets bijzonders kon gebeuren. We hadden een team waarin alles klopte. De finale was in de Kuip. Ik was bij Feyenoord - Freiburg in de Kuip. Zware pot, Ono scoorde een kwartier voor tijd de bevrijdende 1-0. Dat was al zo'n moment dat we tegen elkaar zeiden "we kunnen dit toernooi winnen".
Goed, na een half uur waarin relatief weinig gebeurde, maakte Dortmund aanvoerder Kohler een overtreding op de doorgebroken Tomasson in het strafschopgebied. Penalty voor Feyenoord en een rode kaart voor Kohler. Wij hadden Pierre van Hooijdonk, dus die 1-0 konden we al opschrijven. En inderdaad, grote ontlading. En niet veel later kregen we weer een vrije trap. Dit maal op een ideale plaats. Ik weet nog zo goed hoe gefrustreerd die Dortmund spelers reageerden, omdat ze eigenlijk al wisten wat wij ook al wisten; dit zou de 2-0 worden. En dus gingen we met een heerlijk gevoel de rust in.
Direct na rust was wel gelijk de spanning terug toen Dortmund een strafschop kreeg na een domme overtreding van Paauwe en Amoroso de stand bracht op 2-1. Maar niet veel later brak Tomasson door. En hoewel hij eigenlijk altijd de 1 op 1 mist, was het dit keer wel (overtuigend) raak en was de marge weer twee. Het feest in de kroeg was inmiddels al volledig losgebarsten. Niemand had nog twijfels over een goede afloop. Tot die gekke Jan Koller de bal opeens op z'n pantoffel nam vanaf een onmogelijke positie en de bal zowaar achter Zoetebier in het doel plofte. Wat volgde was een half uur vol spanning, waarin Dortmund vol gas op jacht ging naar de 3-3. Die viel niet en dus konden we met een onbeschrijfelijk gevoel richting de Coolsingel om het feest te gaan vieren.
Achterop de fiets bij m'n vader richting de Coolsingel. Uiteraard richting de Hofplein fontein. Mijn vader had er inmiddels ook wel een aantal op en ging volledig op in het feestgedruis. Raakte op een gegeven moment lichtelijk in paniek omdat ik hem in het donker en tussen al die mensen even niet zag. Tot ik hem op een gegeven moment spotte in de fontein, volledig doorweekt. Toen moest ik wel lachen. Legendarisch man, liedjes zingen met z'n allen. Iedereen die elkaar omhelst. Huilende volwassen mannen. Op een gegeven moment sloeg de sfeer wel om en zagen we in de verte relletjes uitbreken. Mijn vader was gelukkig scherp genoeg om te zien dat het tijd was om te gaan. Dus achterop de fiets huiswaarts. Later hoorden we dat het zo'n 10 minuten later inderdaad helemaal los was gegaan, dus precies op tijd.
De dag daarna wakker worden met het besef wat er die avond ervoor allemaal gebeurd was. Dat gevoel is zo intens. Trots, blijdschap, euforie. M'n vader kwam op het idee om een krant te kopen. Hij wilde uiteraard de Rotterdamse krant het AD, maar die was al uitverkocht. Dus kocht hij een Telegraaf. De pagina's die over Feyenoord gingen, heb ik tot op de dag van vandaag bewaard als herinnering aan één van de meest bijzondere dagen uit mijn leven.
En het mooie is... Aanstaande 25 mei mag ik, 20 jaar later, op herhaling.
De wedstrijd zelf was een roes. Het was het toernooi van Pierre van Hooijdonk en met name zijn vrije trappen. Die kregen we al snel, maar de eerste ging op de paal. Maar voor mij was dat wel het signaal om groot vertrouwen te krijgen in een goede afloop. Sowieso was het zo'n seizoen waarin we al snel voelden dat er iets bijzonders kon gebeuren. We hadden een team waarin alles klopte. De finale was in de Kuip. Ik was bij Feyenoord - Freiburg in de Kuip. Zware pot, Ono scoorde een kwartier voor tijd de bevrijdende 1-0. Dat was al zo'n moment dat we tegen elkaar zeiden "we kunnen dit toernooi winnen".
Goed, na een half uur waarin relatief weinig gebeurde, maakte Dortmund aanvoerder Kohler een overtreding op de doorgebroken Tomasson in het strafschopgebied. Penalty voor Feyenoord en een rode kaart voor Kohler. Wij hadden Pierre van Hooijdonk, dus die 1-0 konden we al opschrijven. En inderdaad, grote ontlading. En niet veel later kregen we weer een vrije trap. Dit maal op een ideale plaats. Ik weet nog zo goed hoe gefrustreerd die Dortmund spelers reageerden, omdat ze eigenlijk al wisten wat wij ook al wisten; dit zou de 2-0 worden. En dus gingen we met een heerlijk gevoel de rust in.
Direct na rust was wel gelijk de spanning terug toen Dortmund een strafschop kreeg na een domme overtreding van Paauwe en Amoroso de stand bracht op 2-1. Maar niet veel later brak Tomasson door. En hoewel hij eigenlijk altijd de 1 op 1 mist, was het dit keer wel (overtuigend) raak en was de marge weer twee. Het feest in de kroeg was inmiddels al volledig losgebarsten. Niemand had nog twijfels over een goede afloop. Tot die gekke Jan Koller de bal opeens op z'n pantoffel nam vanaf een onmogelijke positie en de bal zowaar achter Zoetebier in het doel plofte. Wat volgde was een half uur vol spanning, waarin Dortmund vol gas op jacht ging naar de 3-3. Die viel niet en dus konden we met een onbeschrijfelijk gevoel richting de Coolsingel om het feest te gaan vieren.
Achterop de fiets bij m'n vader richting de Coolsingel. Uiteraard richting de Hofplein fontein. Mijn vader had er inmiddels ook wel een aantal op en ging volledig op in het feestgedruis. Raakte op een gegeven moment lichtelijk in paniek omdat ik hem in het donker en tussen al die mensen even niet zag. Tot ik hem op een gegeven moment spotte in de fontein, volledig doorweekt. Toen moest ik wel lachen. Legendarisch man, liedjes zingen met z'n allen. Iedereen die elkaar omhelst. Huilende volwassen mannen. Op een gegeven moment sloeg de sfeer wel om en zagen we in de verte relletjes uitbreken. Mijn vader was gelukkig scherp genoeg om te zien dat het tijd was om te gaan. Dus achterop de fiets huiswaarts. Later hoorden we dat het zo'n 10 minuten later inderdaad helemaal los was gegaan, dus precies op tijd.
De dag daarna wakker worden met het besef wat er die avond ervoor allemaal gebeurd was. Dat gevoel is zo intens. Trots, blijdschap, euforie. M'n vader kwam op het idee om een krant te kopen. Hij wilde uiteraard de Rotterdamse krant het AD, maar die was al uitverkocht. Dus kocht hij een Telegraaf. De pagina's die over Feyenoord gingen, heb ik tot op de dag van vandaag bewaard als herinnering aan één van de meest bijzondere dagen uit mijn leven.
En het mooie is... Aanstaande 25 mei mag ik, 20 jaar later, op herhaling.
Mario
Well-known member
Dat is een soort van JC schaal, dus die telt niet echt.
Abubakari
Well-known member
De wereldbeker die je noemde was in die tijd ook een soort van Johan Cruijff schaal, wel consequent blijven he.
Makanaky
Well-known member
De Eredivisie is inmiddels verworden tot een Jut-en-Jul-competitie, telt ook niet echt meer.
Je noemde wel de Wereldbeker, dat was toen ook geen toernooi. Dus vandaar noemde ik de vergelijkbare Supercup.
Mario
Well-known member
Wanneer gaat Feyenoord deelnemen aan de Superleague?
De Wolf
Well-known member
Als de Eredivisie die naam neemt.
Dynamo Kiev, Sparta Praag, Kuban Krasnodar, Besiktas, AS Roma, Manchester United, Fenerbahce, Manchester City, Napoli, Sjakhtar Donetsk, Trencin, Rangers, Young Boys, Dinamo Zagreb en Wolfsberger AC.
Dit zijn alle tegenstander waar Feyenoord de afgelopen 10 jaar van verloren heeft in Europa. Als we even Roma, United, City en Napoli buiten beschouwing laten en de andere 11 vergelijken met het volgende rijtje:
Drita, Luzern, Elfsborg, Maccabi Haifa, Slavia Praag, Union Berlin, Partizan Belgrado, Slavia Praag en Marseille.
Buiten de eerste drie gekeken; niemand die mij wijs kan maken dat de elf van het eerste rijtje sterker zijn dan de 5 van het laatste rijtje. En dat zet de prestatie van Feyenoord in het juiste perspectief. Tuurlijk is de Conference League geen Champions League, dat snapt iedereen. Maar het gaat me echt te ver om dit toernooi weg te zetten als een Jut & Jul competitie, als je puur kijkt naar de tegenstanders die we hebben gehad en verslagen. Het is een prestatie van formaat en ik ben er ongelooflijk trots op.
Dit zijn alle tegenstander waar Feyenoord de afgelopen 10 jaar van verloren heeft in Europa. Als we even Roma, United, City en Napoli buiten beschouwing laten en de andere 11 vergelijken met het volgende rijtje:
Drita, Luzern, Elfsborg, Maccabi Haifa, Slavia Praag, Union Berlin, Partizan Belgrado, Slavia Praag en Marseille.
Buiten de eerste drie gekeken; niemand die mij wijs kan maken dat de elf van het eerste rijtje sterker zijn dan de 5 van het laatste rijtje. En dat zet de prestatie van Feyenoord in het juiste perspectief. Tuurlijk is de Conference League geen Champions League, dat snapt iedereen. Maar het gaat me echt te ver om dit toernooi weg te zetten als een Jut & Jul competitie, als je puur kijkt naar de tegenstanders die we hebben gehad en verslagen. Het is een prestatie van formaat en ik ben er ongelooflijk trots op.
