Ik was dit jaar weer drie dagen op Pinkpop, het is al twee weken geleden maar ik heb er wel van genoten. Muse, Korn, Bazart, Last Dinner Party, Krezip en een show van Faithless die de boeken in gaat als de allerslechtste ooit. Maar wie me toch het meest heeft verrast was Olivia Rodrigo.
Vooraf was de tendens; wie zet dat kindsterretje nu als afsluiter neer. Maar wat een fenomeen kwam daar spelen. Een dag eerder stond Tate McRae vrij goed geprogrammeerd. Daar was iedere seconde geprogrammeerd, ieder danspasje precies op het goede moment. Nee, dan Olivia. Die kwam met een band, een goede band ook. Was veel meer rock dan gedacht. Spontaan, ruimte voor improvisatie en gewoon echt een heel goede muzikant. Sinds dat optreden op Pinkpop deed ze in Dublin een cover van Fontaines DC en vorige week op Glastonbury had ze Robert Smith van The Cure meegenomen voor twee nummers.
