Hercules - OSS '20 (3-1)
Al na 5 minuten pakte mijn collega ASR ongewild, maar terecht, de hoofdrol op zich. De doelman van OSS '20 verkeek ik zich tot 2x toe op de bal, waarna hij met de bal in de handen achter de doellijn kwam. Vlag omhoog en dus doelpunt.
Daarna ontstond zich een boeiend gevecht, dat bol stond van de (kleine) overtredingen, commentaar op de arbitrage en aanvallen over en weer. Voor een elleboog wilden ze bij Hercules dat ik om een rode kaart zou adviseren, natuurlijk had ik het wel waargenomen maar meer dan een gele kaart (onbesuisd) was het niet. En daarom heb ik de scheidsrechter ook niet geroepen. Overigens had hijzelf het ook waargenomen. De bezoekers kwamen telkens beter in hun spel, maar Hercules bleef veel energie erin stoppen en verstopte zich zeker niet achterin. De pauze werd op een zonovergoten en drukbezocht complex bezocht met een 1-0 ruststand.
Na de pauze drukte OSS '20 telkens meer door en kreeg je ook het gevoel dat de gelijkmaker ging vallen. Echter werden er nog niet veel grote kansen gecreëerd. De ruimtes werden telkens groter. OSS bleef aanvallen, Hercules was gevaarlijk op de counter. Waar ik dan telkens achteraan mocht hollen.
Een kwartier voor tijd ging opnieuw de doelman van OSS in de fout, hij liet een bal glibberen waardoor Hercules eenvoudig de 2-0 kon scoren. Maar nog steeds had ik het gevoel niét dat deze wedstrijd beslist was. En dat klopte, want 5 minuten voor het einde werd de tussenstand 2-1 met een droge knal van afstand. Tweemaal had ik nog een hele mooie buitenspel situatie. Doordat ik heel lang bleef wachten kon ik op het laatste moment de vlag omlaag houden, omdat de buitenspel staande speler uiteindelijk niet met het spel mee deed. Uit één van deze situaties scoorde Hercules de beslissende 3-1 in de 95e minuut.
Zelf tevreden over de wedstrijd. Net als met de fluitwedstrijd van gisteren had ik goede benen, die ook wel nodig waren vanwege de vele counters in de tweede helft. De bank van Hercules achter mij was behoorlijk fanatiek, ook de wisselspelers deden hier (tot soms aan het kinderachtige toe richting mij) vrolijk aan mee. Maar ach, ik laat mij niet zo gauw gek maken.
Zondagnacht lekker overnacht in Fletcher Hotel in Beekbergen, zodat ik gistermiddag weer heerlijk kon wandelen in de Veluwe. Na ruim 5 uren wandelen had ik er 25 kilometer op zitten. Het was prachtig weer en de heide stond op sommige stukken nog prachtig in de paarse bloei.