Zo dat was vandaag eventjes flink afzien vandaag. Gisteren avond bij de Italiaan een pizza met vis eten was even een heel erg slecht idee. :werder: Iedereen die iets met vis hadden, die hadden wel maagklachten. Zelf al drie keer voor de start het toilet bezocht. Het lopen ging in het begin nog wel redelijk. De opdracht was helder. Gedurende 20,261 km een tempo van 4:38 min/km gemiddeld lopen en de 60,5 km zijn keurig in 4,5 uur afgerond. Ik begon misselijk aan de start, maar de eerste kilometers die gingen nog redelijk soepel. Het klimmen en dalen vanaf een kilometer of vier ging ook prima. Iets wat hard (1e km in 4:12 min/km en 7e km in 4:13 min/km), maar ieder stuk dat lekker gaat in dergelijk afwisselende etappes vooral profiteren en ontspannen. De benen kunnen tenslotte na vier dagen ieder moment protesteren. Vooraf rekening gehouden dat het na 13,5 km zwaar zou gaan worden. Echter vanaf een kilometer 9 begon de misselijkheid heftig te worden en de maag begon behoorlijk zich te roeren. Vanaf dat moment liep ik tot de finish tegen kotsen aan. Toen even voor het tien kilometerpunt ook nog eens de linkerbovenbeen volledig begon te verzuren leken de kansen volledig verkeken. Ik liep op dat moment volgens het klokje 4:29 min/km gemiddeld over het eerste stuk. Ik kon geen enkele druk meer uitoefenen op mijn benen en het tempo viel weg. Ik overwoog op dat moment maar mijn verlies te nemen. Tenslotte toch maar op 5 min/km doorgelopen in de hoop dat ik nog zou gaan herstellen. Vervolgens kreeg ik weer iets meer vaart toen er vervolgens een mooie dame voorbij liep die ik de vierdaagse wel meer heb zien lopen die gewoon niet langzamer kon lopen dat rond de 4:30 min/km. Ik kon daar nog even aanhaken en bleef nog eventjes aan het elastiek lopen. Mijn klokje kon geen gelijk hebben dat ik zo traag was. Eenmaal bij de 15 kilometer aangekomen bleek ik opeens nog ruim 26 minuten over te hebben voor de laatste 5,261 kilometer. De schade viel dus eigenlijk hartstikke mee, mijn klokje was de weg kwijt en het doel was gewoon nog prima haalbaar. Iedere kilometer binnen de vijf minuten blijven en ik zou het halen. Mijn benen wilde niet, mijn maag protesteerde, ik zat tegen kotsen aan. Mijn hoofd wilde echter pers? die 4,5 uur binnen tikken. Niet in de laatste kilometers opgeven. Gelukkig bleek mijn herinnering van vorig jaar niet te kloppen. Vrijwel alles omlaag en geen 15 kut heuveltjes, maar een stuk of drie of vier. Geen kracht meer in mijn benen, maar ze desondanks zo snel mogelijk laten afdalen. Bij het bordje 'nog 1 km' was het zeker, dit ga ik binnentikken. Het sportpark opgedraaid voor de laatste paar honderd meter. Het publiek met bekenden die je aanmoedigen. Toch nog even een knallende eindsprint, geen idee waar ik die nog vandaan haalde. Over de finish zocht ik meteen de grond/het gras. Een bekende gaf mij gelukkig een bekertje en de voorzitter van het evenement schoof mij de welverdiende medaille om. Waar ik 1.34:10 nodig had liep ik netto 1.32:33 en bruto 1.32:35 (hetgeen voor het graveren van de medaille telt). Het eindresultaat is 4:28.24. Drie dagen diep gegaan en de vierde dag volledig tot het gaatje en er doorheen. Met het oog op het gaan lopen van een marathon goed om te zien dat mijn hoofd sterker is dan de rest van mijn lichaam.