“Lieve relschopper” een ietwat sarcastisch briefje aan jou:
Je noemt jezelf een ‘verzetsstrijder’.
Ga in de hoek staan. En ga je mond wassen met zeep.
Je strijd voor de vrijheid. Zeg je. Maar ondertussen steek je het bloed, zweet en tranen van een ander in de hens. Je gooit molotov cocktails naar de politie. En met bakstenen alsof het milieuvriendelijke confetti is op de verjaardag van je moeder.
Wat kan jou het schelen dat daar iemands vader, dochter, moeder, vriendin, broer of beste vriend staat in dat uniform?
Je scheldt erbij met kanker, alsof je ze een griepje toewenst.
Oh wacht, het begon allemaal met dit griepje. Een iets wat uit de klauwen geëscaleerd griepje.
Het ziekenhuis moet ook gesloopt, want corona bestaat niet.
Wat zit er in je hoofd? En waarom gebruik je het niet?
Een mening mag je hebben. Dat we allemaal een andere kijk hebben en er verdeeldheid is over de manier van aanpakken is logisch in een land met zoveel mensen. Je bent het niet eens met hoe onze politiek met de situatie om gaat. Dat kan en dat mag. Maar dit is helemaal krankjorum. Jij bent geen demonstrant, maar tuig van de richel.
Je verzet gaat over dat je je vrijheid terug wilt.. Toch?
Je wilt weer gaan en staan waar en wanneer je wilt, lekker uit eten, een avond borrelen in je stamkroeg. Je wilt dansen tot het licht aan gaat in je favoriete club.
Met je afgetrainde lijf gehuld in een mooi getailleerd overhemd van je favoriete merk.
Paar dure sneakers eronder, parfummetje en gaan. Gewoon een lekker onbezorgd avondje. Of een dagje van god los op een lekker festivalletje met een zonnebril op je snavel en een slap biertje in je hand. Ik snap je! (Behalve dat slappe bier dan. Bah)
Maar waar gaat het dan mis? Je wilt verdomme zoooo graag uit eten maar je gooit wel even een paar bakstenen door het raam van een restaurant?
Wat dacht je? De horeca had zo’n gouden jaar in 2020, die kunnen het wel hebben als ik ze nog even voor duizenden euro’s schade berokken door een paar flesjes te stelen die 17 euro inkoop zijn?
Rennen met je kadaver. Hup door het gebroken raam naar binnen “Waaaajoooh gratis” roepen en plunderen maar. Plunder alsof je leven ervan af hangt. Plunder alsof je al maanden tulpenbollen eet. Plunder! Plunder want je strijdt voor vrijheid. Zoek ook nog even de kassa. Plunder die ook! Doe het voor je vrijheid! Doe het voor Nederland. Jouw land! Vandaag is alles gratis in jouw land. Plunder de kassa ook!
OH wacht. Dat is de kassa die al maanden leeg is. Mondjesmaat komt er wat binnen.
Het is niet veel maar de eigenaar deed zijn best om zijn hoofd boven water te houden. Wachtend en hopend op betere tijden en ondertussen creatief met allerlei toffe ideeën. Ook hij zit vol frustratie en is het vast ook niet eens met het feit dat ie al maanden gesloten is. Ook hij heeft vast en zeker een mening. In afwachting van wat extra steun en weer open mogen. Wachtend op iemand die op zou staan voor de vrijheid. Wachtend tot er iemand zou gaan relschoppen. Wachtend op jou lieve relschopper. Die horeca ondernemer zat te wachten op jou heldendaden. Toch?
Want dat zou pas echt helpen. Plunder de kledingwinkel met je favoriete merken. Want waarom zou je betalen als het ook gratis kan. Sloop die deur, haal de boel leeg. Doe het voor je vrijheid. Doe het omdat je denkt dat je verschil maakt. Plunder in plaats van te werken met je luie kadaver.
Trek je niets aan van de tranen van de ondernemer die deze morgen met het lood in haar schoenen de balans op mag gaan maken. Trek je niets aan van de wallen die toch al maanden niet meer weg te smeren waren. Zelfs niet met de duurste crème die er maar te plunderen valt. Wat boeit jou het dat ze van alles probeerde om online nog wat kleding te verkopen. Lekker belangrijk dat ze bloed, zweet en tranen in haar kledingwinkel stopt om weer klaar te staan op het moment dat jij weer mocht komen shoppen. Trek je niets aan van alle gedane investeringen terwijl de toekomst zo onzeker was.
Trek je niets aan van haar slapeloze nachten, en opstapelende rekeningen.
Trek je niets aan van het leed dat je een ander aandoet, trek vooral morgen je vers geplunderde dure schoenen aan en ga bij je familie op bezoek vertellen wat voor een heldhaftige verzetsstrijder jij wel niet bent. Heerlijke oorlogsheld:
Jij was er toen we je nodig hadden. Jij stond voor aan (Met je smoel vol in beeld, dat gelukkig wel.) Jij maakt het verschil.
Niet je buurman, die een uitgebreid menu bestelde bij zijn favoriete restaurant om ze te supporten. Niet de supermarkt medewerker die dag in dag uit de schappen staat te vullen zodat jij geen tulpenbollen hoeft te eten. Niet de schoonmaker in het ziekenhuis, niet de ambulancechauffeur en zeker niet de thuiszorg of de hardwerkende zzp-er die nu ook het weggevallen inkomen van haar in de horeca werkende vrouw moet opvangen. Zo kan ik nog eindeloos doorgaan, maar nee:
Jij was het. Jij was de strijder, de stoere jongen. De echte held. Jij maakt het verschil.
Lieve relschopper:
Sla jezelf. Ga in de hoek staan en sodemieter op met je slappe geouwehoer over strijden voor vrijheid. En hou op met je leven tijdens corona te vergelijken met de tweede wereld oorlog. Je was er niet bij, je was nog niet eens een stoute gedachte…
Ik hoop (ook al weet ik dat het niet zo is) dat alle boetes die betaald moeten worden voor deze kansloze acties rechtstreeks en keer tien naar de ondernemers gaan die ook dit weer voor hun kiezen kregen.
En dat er een dikke schadevergoeding betaald mag worden. Maand na maand na maand… Zodat jij -lieve relschopper- elke maand met je kadaver mag werken voor het vernielen en jatten van andersmans spullen.
Als je niet weet wat werken nou eigenlijk is, kan je dat (als je geluk hebt) misschien aan je opa of oma vragen als je toch op bezoek gaat om je vers geplunderde nieuwe sneakers te laten zien. Die leggen het je vast met liefde uit. Vraag dan meteen ook even naar de tweede wereld oorlog. Als ze daar überhaupt over kunnen praten omdat het trauma te diep zit. Besef dat voor je ooit nog denkt dat jij een verzetsstrijder bent.
Ik hoop dat je vrienden of familie je herkennen op Dumpert en je aan je niet-luisterende oor naar het politiebureau slepen omdat ze plaatsvervangende schaamte voelen voor je gedrag.
En ik hoop ook dat het met mijn collega’s goed gaat. Ik hoop dat iedereen veilig en wel na vele vele uren strijd tegen onze vrijheidsstrijders weer naar huis mocht.
Ik zei het gister al op mijn instagram, maar ik ben trots op mijn werk. Trots op mijn collega’s en ook trots op iedereen die thuis zat zonder zijn of haar geliefde omdat de pieper ging of de dienst heel veel uren langer duurde.
Ik heb het mooiste werk van de wereld, en ook al is het nu even stom. De haat zal het nooit winnen van de liefde. En ook niet van de liefde voor mijn werk. Lieve collega’s, ik ben trots. Lieve iedereen die wel frustratie voelt, een andere kijk heeft op de aanpak van corona maar niet met baksteen gooit: Ik ben trots. Lieve jij die je aan de regels probeert te houden, ondanks dat je ze moeilijk vind: Ik ben trots. Lieve zorg, dankjewel. en zo kan ik nog even doorgaan.
Lieve relschoppers: Sla jezelf en beter je leven. Liever gister dan vandaag.. En vergeet niet je ogen uit je kop te schamen. Ik gun je eigenlijk de harde realiteit van een lockdown, een lock up. In een cel. Maar zo ver zal het vermoedelijk niet komen. Dus dan gun ik je maar chronische jeuk aan je anus. En korte armpjes.
Liefs, Lieke
greatgameindia.com