"Vluchtelingencrisis in M?nchen, stad vervalt in chaos."
Zoveel verhalen en hartverscheurende foto's over vluchtelingen en chaos in Europa.
Nadat ik vanochtend weer een vraag kreeg over de "crisis in M?nchen" heb ik besloten om naar het Europese epicentrum van de vluchtelingenstroom te gaan om te zien wat er nou werkelijk aan de hand was.
Eenmaal aangekomen op het hoofdstation van M?nchen was de rust en leegte een onverwachte situatie. Ja er staan een paar agenten bij een van de stations maar die staan moppen te vertellen en lijken me niet een crisissituatie te managen.
Maar dan komt een van de treinen aangereden in het station waar de agenten staan. Een aantal Duitsers stoppen hun dagelijkse routine om te kijken naar de ,,vluchtelingenstroom door de poort naar Europa". Eerst komen een aantal Europeanen uit de lange trein, die worden doorgelaten. Daarna een handjevol Arabieren die rustig gevraagd worden door de politie om even te wachten. Vervolgens de rest van de vluchtelingen, die vanzelf netjes in de rij achter de eerste groep gaan staan. Als de hele trein uitgestapt is staan er maar ca. 150 mannen, vrouwen en kinderen geduldig en muisstil in de rij. Nou niet bepaald de overstroming zoals je hier dagelijks op de radio hoort. Fotografen bukken zich achter de politie agenten en maken foto's. Ze kiezen dat perspectief uit omdat het daardoor lijkt alsof er een enorme groep vluchtelingen tegen gehouden wordt door de politie. Zouden ze het "totaalplaatje" schieten zoals ik heb gedaan dan zie je dat het een paar honderd man is en dan zouden ze niet veel te vertellen hebben voor in de krant van maandag... mijn maag draait er een beetje van om.
Vervolgens vraagt de politie de toeschouwers om ruimte te maken en de vluchtelingen lopen in een colonne naar de wachtende lege bussen. Daar staan ook een paar lege medische tenten en geparkeerde ambulances voor diegenen die medische hulp nodig zouden hebben.
Dan gebeurd er iets speciaals, terwijl de vluchtelingen door de groep toeschouwers lopen beginnen een aantal toeschouwers te applaudisseren. De mensen kijken op in verbazing en beginnen te glimlachen. Ik stop mijn telefoon in mijn zak en doe met ze mee. Een jongen van mijn leeftijd kijkt me aan, knikt als teken van dankbaarheid en we geven elkaar een glimlach als teken van respect. In dat moment waren we niet een "vluchteling" uit het midden oosten en een Europeaan maar twee jongens van dezelfde leeftijd die onder compleet verschillende omstandigheden zijn opgegroeid en vervolgens allebei naar M?nchen zijn gekomen op zoek naar wat beters...
Mensen laat je niet zo gek maken door de media, blijf zelfstandig nadenken. Er komen tienduizenden mensen dit weekend misschien een paar honderdduizend in totaal naar Duitsland. Laat het er 400.000 worden die ook daadwerkelijk blijven, op tachtig miljoen inwoners is dat 0,5%. Er is hier in de stad geen chaos, geen paniek en geen vluchtelingen"crisis" alleen maar mensen die een beter leven willen zoals jij en ik en journalisten die geld willen verdienen met het verkopen van sensationele verhalen.
Groetjes uit M?nchen
Cees-Jan
