Column van Mossou vandaag in het AD. Spijker op de kop wat mij betreft.
En ja hoor, daar was-ie weer, het woord dat alle andere woorden in ??n klap overbodig maakte. ,,Topsportklimaat,'' zei Giovanni van Bronckhorst, kort na de vierde nederlaag op een rij van Feyenoord.
Daar ontbrak het aan in de Kuip, aldus Gio.
Geloof me, het valt niet mee om een column te schrijven over het fenomeen 'topsportklimaat', want vermoedelijk is dit het meest zaaddodende voetbalwoord dat ooit is verzonnen.
Het woord 'topsportklimaat' heeft ongeveer net zo'n vernietigend effect op mijn libido als de woorden 'smegma', 'afscheiding' en 'afkolven'. Alle lust vergaat je. Opeens heb je nergens meer zin in.
Toch wordt het tijd om het woord enigszins serieus te nemen, want Giovanni van Bronckhorst is nu al de 232ste Feyenoord-trainer die vindt dat het in Rotterdam aan 'topsportklimaat' ontbreekt.
Het begint een traditie te worden: altijd als het Feyenoord even wat minder gaat, en er w??r een landstitel uit zicht is geraakt, komen Gertjan Verbeek/Ronald Koeman/Fred Rutten/Giovanni van Bronckhorst met het woord 'topsportklimaat' op de proppen. Dat is er dus niet, bij Feyenoord.
Al in maart 2007 schreef technisch manager Peter Bosz een manifest over het fenomeen topsportklimaat bij Feyenoord, of het ontbreken daarvan. Hij werd uitgelachen. Bosz maakte een handvest met 'zes leidende punten' om het topsportklimaat 'terug te brengen in de Kuip', er blijkbaar van uitgaand dat het er vroeger w?l was. Het draaide uit op een kansloze missie. Elk vleugje topsportklimaat fladderde ongemerkt de deur weer uit.
Zelfs de aanwezigheid van Dirk Kuyt heeft er blijkbaar nog niet toe geleid dat er bij Feyenoord sprake is van een 'topsportklimaat'. Het probleem zit oneindig veel dieper. Met ??n noeste visserszoon ben je er nog lang niet.
Toen Ronald Koeman zich ooit beklaagde over het feit dat de spelers van Feyenoord eerst een dubbele rijweg moesten oversteken, op weg naar het trainingsveld, vonden veel mensen dat in de Kuip maar raar. Het was pakweg honderd meter lopen naar Varkenoord. Was dat potverdimme nou zo ver? En dan nog: alsof zoiets onbenulligs daadwerkelijk het verschil zou maken.
Zie hier de vicieuze cirkel waarin Feyenoord zich begeeft. Het adagium van 'niet lullen maar poetsen' verlamt alles een beetje. Details blijven in Rotterdam-Zuid altijd details, omdat niemand ze belangrijk genoeg vindt.
Het sentiment van de club en het stadion: ze worden groter geacht dan wat dan ook. Zelfs groter dan de prestatie.
Het is vloeken in de kerk, maar bij Ajax is de clubcultuur heel simpel: de beste willen zijn. Bij PSV? De slimste zijn. De clubcultuur bij Feyenoord staat voor veel ongrijpbaarder zaken: trouw, lijden, loyaliteit, onverzettelijkheid. De meetlat ligt niet zozeer langs het veld, maar vooral langs alles daaromheen.
Juist dat maakt Feyenoord tot een zo fascinerend, meeslepend bolwerk, maar het punt is alleen: je wint er geen wedstrijden mee. Al die trainers voelden het, naarmate ze er langer rondliepen: winnen is bij Feyenoord heus best belangrijk, maar het is niet het ?llerbelangrijkste.
Er is te veel dat afleidt. De prullenbakken zijn niet op tijd geleegd. De clubkostuums zijn een tikje shabby. Niet alleen Kuyt bepaalt de norm in de kleedkamer, maar ook de Turkse reservespits. Het trainingsveld in Portugal is hondsberoerd.
De directeur maakt zich boos over de stukjes in de krant. Die nieuwe Kuip wil er maar niet komen. De nieuwe spits is niet goed genoeg, maar hij heeft w?l een Feyenoord-hart, dus we nemen hem toch.
Het verdriet van Feyenoord is niet alleen een verhaal van te weinig geld en te weinig goede spelers. Het is het verhaal van een diepgewortelde zesjescultuur binnen een hardnekkige mavo-organisatie.
Ook wel genoemd: 'een gebrek aan topsportklimaat'.