PSV: vechtmachine die zelden oogstrelend voetbalt
Als PSV zondag kampioen wordt, is dat het succes van een team dat dit seizoen van ver is gekomen. In augustus lag trainer Phillip Cocu nog op het hakblok. En was zijn selectie een verzameling van eenlingen, twijfelaars en teleurgestelden.
Maarten Wijffels 13-04-18, 07:07 Laatste update: 09:12
Toen we deze week op de redactie een werktitel zochten voor het verhaal dat u nu gaat lezen, zei een collega: ‘PSV, van plat op je rug tot op de platte kar. Is dat iets?’ Nou, dat dekt dus precies de lading.
Want plat op hun rug lagen ze, de spelers van PSV, aan het begin van dit seizoen in de broeierige hitte van een stadionnetje in Osijek. Holle ogen na hun dramatische uitschakeling in de voorronde van de Europa League, tegen een volslagen onbekende club uit het noordoosten van Kroati?.
Voor het eerst in 44 jaar lag PSV al voor september uit Europa. 44 jaar! Een storm van woede brak los in Eindhoven. Dit kon toch niet zonder consequenties blijven?! Spits J?rgen Locadia werd publiekelijk gefileerd, omdat hij eerlijk zei dat het in je hoofd makkelijker is om tegen Bayern M?nchen te spelen dan tegen de nummer 4 van Kroati?. Want tegen Bayern bonkt de adrenaline als vanzelf door je lijf. Trainer Phillip Cocu werd ook publiekelijk opgeknoopt. Eruit met die slappe coach!, schreeuwde de goegemeente.
Het elftal van PSV zag er toen nauwelijks anders uit dan nu. Qua namen dan. Maar mentaal gezien was er een wereld van verschil. Als je gewoon eens terugkijkt per positie, is het bijna ongelooflijk dat PSV nu, acht maanden later, staat waar het staat. Koploper van de eredivisie met 77 punten na 30 duels. Zeven punten meer dan nummer 2 Ajax. 23 punten voor op regerend kampioen Feyenoord.
Vechtmachine
Een verzameling eenlingen, twijfelaars en teleurgestelden na het mislopen van transfers, is nu een vechtmachine die zelden oogstrelend voetbalt, maar onverzettelijk is. En effectief. En in staat om desnoods tot in de laatste seconde van de blessuretijd te knokken voor een zege. De spelers hebben die eenheid na Osijek zelf gesmeed, omdat mannen als Jeroen Zoet, Marco van Ginkel, Luuk de Jong, Jorrit Hendrix en de Duitser Daniel Schwaab domweg weigerden een jaar lang voor aap te staan.
,,De wedstrijd na de uitschakeling in Osijek was meteen de start van de competitie tegen AZ. Daar zat heel veel druk op. Die wedstrijd had ook een definitief breekpunt kunnen zijn’’, zei Van Ginkel laatst nog eens. ,,Vooraf waren er harde gesprekken in de groep. Tegen AZ lieten we zien dat er in elk geval nog leven in zat, tegen een ploeg die nu de bekerfinale speelt. Toen wist ik als aanvoerder: we kunnen verder. Er is genoeg teamgeest om toch nog te gaan voor een goed seizoen.’’
,,Het is de mentaliteit van deze spelers geweest waar de rest in mee is gegaan’’, zei Phillip Cocu afgelopen weekeinde in Alkmaar, waar PSV op matchpoint kwam in de titelstrijd. ,,Het lukt niet als je maar ??n of twee van dat soort types in je elftal hebt.’’
En dat PSV het tij heeft kunnen keren, is zeker ook de verdienste van hem, de trainer zelf, geweest. Als ook de laatste horde wordt genomen, is dit het derde kampioenschap onder Cocu. En de titel waarop hij persoonlijk het meest zijn stempel drukt. Hij is gegroeid in het be?nvloeden van spelers, die stellen dat hij in begrijpelijke taal kan uitleggen waar het heen moet. En Cocu is het levende bewijs dat je in ook in deze tijd nog best vier, vijf jaar trainer bij dezelfde club kunt zijn.
Zijn eerste kampioenschap in 2015 kwam er aan de hand van Georginio Wijnaldum en Memphis Depay, jongens die ook het diepst van de put meemaakten. Dat was toen PSV in december 2013 elfde stond in de eredivisie na een 2-6 nederlaag thuis tegen Vitesse. Bij Titel 2 (in 2016) hadden internationaal gelouterde spelers als Guardado en Moreno veel meerwaarde. En nu zijn PSV en zijn trainer met minder individuele kwaliteit straks de kampioen van de controle. Van de geslaagde comeback na een mislukte seizoenstart.
