Muntje in de speler voor een plaat die even afgestoft mag worden. In dit geval
Paris van Sue Daniels. Plaat uit 2001 van een Belgische singer-songwriter. Hij vermomde zich altijd met een lange blonde pruik, dus het is volgens mij tot op de dag van vandaag nog onduidelijk wie nu eigenlijk Sue Daniels is / was. Zijn nummers waren eigenlijk vrij traditioneel opgebouwd. Man met gitaar en piano. Maar dan knalde hij er allerlei samples, drummachines en vervreemde bijgeluiden overheen. Fantastische plaat, dat zonder meer. Met negen nummers, waarvan de titel allemaal met een C begint.
Dat het mysterie maar een mysterie mag blijven.
Paris is een hoogtepunt uit de Vlaamse pophistorie in mijn ogen, dus vandaag stof ik deze plaat af en draai een nummertje op de jukebox.