Doet-ie ?t of doet-ie ?t niet? Nol Hendriks zou de gedroomde kandidaat zijn geweest in het gelijknamige spelprogramma dat Peter Jan Rens eind jaren tachtig presenteerde voor de VARA. In een ultieme poging om de negen ton bij elkaar te sprokkelen die de club nodig heeft om het lopende seizoen af te maken, kwam iemand bij Fortuna Sittard op het idee om Nol Hendriks te bellen. Niet geschoten is altijd mis.
Hendriks deed maandag wat hij de laatste jaren altijd doet als voetbalclubs in nood hem bellen. Hij gaf Fortuna een vinger, maar toen puntje bij paaltje kwam, haakte hij af. Fortuna wilde of kon niet meteen voldoen aan zijn voorwaarden - een garantstelling voor een renteloze lening - en dan spat de luchtballon Hendriks uit elkaar. Zo gaat het al jaren als de naam van Nol Hendriks opduikt in een financieel dossier.
Ook toen zijn rol als spin in het web bij Roda JC al lang was uitgespeeld, hing de geest van Hendriks telkens boven de club als er tekorten moesten worden gedicht. Wat volgde was een spel van aantrekken en afstoten met als gevolg dat onderhandelingen doorgaans strandden op het eisenpakket dat Hendriks op tafel legde.
Nol Hendriks werd in de media te vaak neergezet als een suikeroom, terwijl hij eerder het tegendeel is: een keiharde zakenman, die niets voor niets doet. Filantropie staat niet in zijn woordenboek. Nadat hij in 2009 met enkele andere investeerders een lening had verstrekt aan het noodlijdende MVV, legde hij een jaar later beslag op de rekeningen van de club omdat een aantal voorwaarden niet werden nagekomen. Dat Fortuna zich toch tot Nol Hendriks heeft gewend om een dreigend faillissement af te wenden, zegt veel over wanhopige situatie waarin de Sittardse eerstedivisionist zich bevindt. Meer dan een wurgconstructie valt er bij Hendriks niet uit het vuur te slepen. Het Limburgse profvoetbal, dat hem zo nauw aan het hart ligt, mag hem geen cent kosten.
Nol Hendriks heeft voor Roda JC grote verdiensten gehad. Spelers als Bob Peeters, Joos Valgaeren, Peter Van Houdt en Arouna Kon? werden door hem gehaald en met veel winst doorverkocht. Mede dankzij de handelsgeest van Hendriks was er mede debet aan dat Roda JC een subtopper in Nederland en mocht de club diverse keren Europees voetbal bejubelen.
Maar ook aan de mooiste liedjes komt ooit een einde. De 79-jarige textielondernemer uit Heerlen is op een leeftijd gekomen dat hij zich niet eens meer zou moeten willen bemoeien met voetbalclubs die qua bedrijfsvoering niet eens zijn veters mogen strikken. Het zakenimperium dat Hendriks heeft opgebouwd, is zoveel stabieler dan de Limburgse clubs die om zijn geld smeken. Als liefhebber van de duivensport en gepassioneerd golfer heeft hij genoeg om handen. Waarom toch die eeuwige flirt met het Limburgse profvoetbal? Is het de aandacht die hij niet kan missen? De angst om er niet meer bij te horen?
Hendriks kan alleen nog iets betekenen voor het Limburgse profvoetbal als hij zichzelf opnieuw uitvindt en een alter ego wordt van Frits Schrouff, een generatiegenoot die Roda JC met een miljoenen-injectie in ??n klap uit de zorgen hielp. De kans dat dit nog gebeurt, is nihil. De balletjes die hij geregeld opgooit, zwabberen alle kanten op, maar leiden nog zelden tot iets concreets. Hendriks is een man geworden van woorden, maar geen daden.
