Ik heb toch wel een fijn weekendje Pinkpop achter de rug hoor. Drie dagen van 29, 26 en 23 graden, en alleen op dag 1 een klein half uurtje regen ter verkoeling. De asolute top 5 qua optredens voor mij:
1. Slah & Myles Kennedy; eigen sound is geweldig, en de Guns 'n Roses tracks vind ik misschien wel beter dan het origineel, ook al hoor je daar per definitie niet aan te tarten. Maar die Kennedy is wel een zanger van wereldklasse, en Axl Rose is natuurlijk een schorre hufter.
2. Frank Turner; ZO open je dus een festivaldag die in mineur begint omdat de headliner afhaakt. Aanstekelijke gitaren die zowel voor bewegen als in het gras liggen luieren geschikt is. Het publiek troosten met een alleraardigste akoestische versie van Everlong, en zo simpelweg mensen blij maken.
3. Robbie Williams; vooraf gebombardeerd tot meeste sneue headliner van de afgelopen jaren, maar ondertussen wel als enige van alle artiesten van de drie dagen samen het gehele veld meekrijgen. Genieten van muziek die je normaal niet te harden vind. Dan kun je wat.
4. John Coffey; even lekker raggen, en vervolgens met 6000 intimi meemaken wat de rest van de wereld een dag later op een iPhoneschermpje moest bekijken. Over 15 jaar kan ik zeggen "ik was er bij", waarbij mensen vragen of ik Nirvana Unplugged of John Coffey in de Brand Bier Tent bedoel...
5. Triggerfinger; It's a dirty job, but someone has got to do it. Alle artiesten van formaat waren natuurlijk niet beschikbaar. Triggerfinger ook niet. Toch besloten ze hun gitaren op te pakken en de pinkpoppers wat rock te bieden die hen later die avond was ontnomen. Om vervolgens de bus naar het noorden te pakken om diezelfde avond nog een optreden in de Oosterpoort te geven dat al gepland stond. Dat vind ik hulde.
Eervolle vermeldingen zijn er wat mij betreft voor Pop Evil, Muse, Rise Against, Placebo, en Sheppard (en dan met name Emmy Sheppard op de basgitaar)