Unregistere
Well-known member
Phoebe Bridges al eens beluisterd? Als je Julien Baker-liefhebber bent, moet je haar ook kunnen waarderen.
2019: Album releases
- Onderwerp starter Janssen
- Startdatum
Phoebe Bridges al eens beluisterd? Als je Julien Baker-liefhebber bent, moet je haar ook kunnen waarderen.
Unregistere
Well-known member
Zo, het was weer een heel gepuzzel, maar ik heb alle aangeschafte en gekregen albums uit 2017 weer op een rijtje gezet. Dit is het resultaat, even in twee delen omdat het te lang is voor ??n post:
55. TOGO ALL STARS - Self Titled
Het leuke van een lidmaatschap van de Excelsior Recordings supportersclub is dat je maandelijks wordt getrakteerd op een cadeautje. Daar zitten uiteraard ook platen tussen die ik zelf niet zo snel zou aanschaffen. Deze titelloze van Togo All Stars valt in die categorie. Persoonlijk denk ik bij het Afrikaanse land vooral aan voetballer Emmanuel Adebayor. Togo heeft natuurlijk meer te bieden, zo bewijzen deze muzikale all stars. Leuk en best verrassend, maar het neemt niet weg dat Adebayor mijn eerste referentie blijft bij het horen van de naam Togo.
Favoriete track: Akpesse
54. MICH - Self Titled
Het Amsterdamse MICH debuteert met een plaat waarop invloeden uit onder meer punk, new wave en shoegaze hoorbaar zijn. Maar dan wel in een eigen jasje. In nog geen half uur kachelen ze er een dozijn liedjes doorheen. Vanaf de hoes staart een kat ons aan, die volgens de band refereert naar de 'laughing bursting with tears'-smiley. Die gelijkenis hoor ik niet terug in de muziek, wel denk ik dat de kat geen hapklare brokken krijgt voorgeschoteld van zijn baasjes.
Favoriete track: Salah
53. HALLO VENRAY - Where Is The Funky Party?
De mannen van Hallo Venray lopen al een tijd mee. In hun lange loopbaan brachten ze diverse prima platen uit, waarvanThe More I Laugh, The Hornier Due Gets uit 1992 uit mijn favoriet is. En blijft, constateer ik na het beluisteren van dit Where Is The Funky Party?. Een gewaagd album in die zin dat het er bij tijd en wijle flink op los rockt. Ze hadden er duidelijk zin in, maar het lijkt mij uiteindelijk meer een plaat die er om schreeuwt live gespeeld te worden.
Favoriete track: Stories
52. NOUVEAU V?LO - Reflections
Een nieuwe fiets is leuk, maar ondanks de bandnaam hebben deze Brabanders goed in de gaten dat je het op een oude fiets moet leren. Reflections knipoogt qua sound dan ook duidelijk naar de sixties en de Amerikaanse gitaarpopbandjes van eind jaren tachtig, begin jaren negentig. Dat levert een leuke plaat op, die uitnodigt om achterop te springen voor een onbezorgd ritje door de zon.
Favoriete track: Together Again
51. JACLE BOW - What's All The Mumble About
Dit Belgische bandje heeft goed geluisterd naar The Rolling Stones en The Beatles, maar misschien nog wel meer naar The Faces en, recenter, Oasis. Onbezorgde gitaarpop met her en der verbluffend lekkere refreintjes. Tegelijkertijd wordt ook duidelijk dat Jacle Bow nog tijd nodig heeft om meer eigen smoel te cre?ren, want niet elk nummer is even sterk en iets meer afwisseling was uiteindelijk ook wel prettig geweest.
Favoriete track: Lucky
50. MOOON - Mooon's Brew
Drie langharige jongens uit Aarle-Rixtel. Twee broers en een neef. Je zou bijna denken aan een Nederlandse variant op Kings Of Leon en misschien is Mooon dat ook wel. Het verhaal wil dat zij enkele jaren geleden bij een verbouwing een verzameling oude platen vol garagerock en blues vonden. Daarna pakten ze zelf de instrumenten op en het resultaat is te horen op deze sympathieke eerste plaat.
Favoriete track: Mary You Wanna
49. V?RIT? - Somewhere In Between
Het was in de zomer. Ik stond in mijn vaste platenzaak en daar klonk een alleraardigst electropop nummer met damesvocalen door de speakers. Mijn interesse was gewekt, zeker toen de volgende track ook aantrekkelijk klonk. Somewhere In Between van V?rit?, het alter ego van de Amerikaanse Kelsey Byrne, verdween in de tas. Enige maanden later constateer ik dat de magie van het moment er een beetje af is. Het geluid van V?rit? is onmiskenbaar van nu, maar de waarheid gebiedt te zeggen dat lang niet alle songs zijn even sterk als de twee die ik toen precies hoorde.
Favoriete track: Phase Me Out
48. THE MYSTERONS - Meandering
De Nederlandse band The Mysterons heeft wat mij betreft de voornaamste troef in zangeres Josephine van Schaik, wiens stem mij geregeld aan Kate Bush doet denken. Of een sprookjesprinses, want dat past ook prima bij de muziek van de band. The Mysterons doen niet echt aan simpele liedjes, maar slaan eigenlijk voortdurend allerlei zijwegen in. Soms raak ik ze kwijt in het doolhof, maar op de beste momenten dartel ik aan de hand van Josephine mee richting uitgang.
Favoriete track: Turkish Delight
47. GIRL RAY - Earl Grey
Drie gezellige Engelse meiden van amper achttien jaar besloten op de middelbare school om samen muziek te maken. Girl Ray was geboren. Zangeres Poppy Hankin zingt flarden uit de dagboeken van het drietal, terwijl haar vriendinnen haar op lekker rammelende wijze begeleiden. Lekker fris, zoals je gezien hun leeftijd mag verwachten. Dat betekent ook dat ze nog genoeg moeten leren, want niet iedere song is even leuk, maar dit Earl Grey bevat genoeg kopjes thee die heerlijk smaken.
Favoriete track: Don't Go Back At Ten
46. RAMONA - Self Titled
De Nederlandse Ramona Verkerk belandde ooit in Antwerpen omdat haar Nederlandse docenten aan de Toneelacademie haar muziek te afwijkend vonden. Dan is Belgi? een mooi alternatief, want daar kijken ze niet op van een grillig plaatje met invloeden van PJ Harvey, Joni Mitchell en CocoRosie. Af en toe klinkt haar muziek verraderlijk lichtvoetig, want er ligt ook altijd wel een stukje duisternis op de loer. Ramona is wat mij betreft een belofte, die we snel moeten inlijven in het Nederlandse muzieklandschap voor de Belgen het doen. We zijn immers Hakim Ziyech ook al kwijt.
Favoriete track: On My Own
45. INTERGALACTIC LOVERS - Exhale
Intergalactic Lovers, de band rond de fantastische zangeres Lara Chedraoui, eindigde met voorganger Little Heavy Burdens hoog in mijn jaarlijst van destijds. Dat zit er voor Exhale niet in. Het is zeker geen slecht album en de sterke punten, vooral de zang van Chedraoui, zijn nog altijd in ruime mate aanwezig. Toch mist deze plaat iets dat ik in het eerdere werk wel hoorde. Misschien net een stukje onbevangenheid, geen idee. Jammer, maar het blijft een sympathiek bandje.
Favoriete track: Between The Lines
44. HYPOCHRISTMUTREEFUZZ - Hypopotomonstrosesquipedaliophobia
De prijs voor de merkwaardigste bandnaam gaat dit jaar waarschijnlijk naar de Belgen van Hypochristmutreefuzz. En dan kiest de groep rond frontman Ramses Van den Eede ook nog eens voor een enorm lange albumtitel, namelijk de benaming voor 'angst voor lange woorden'. Denk echter niet dat dit een stelletje grappenmakers zijn, want in de muziek van dit noisecollectief is nergens een knipoog te vinden. Ook geen hapklare brokken. Wel grillige, stekelige muziek met invloeden uit hiphop, maar Captain Beefheart en The Birthday Party zijn ook nooit ver weg. Nondeju, wat een plaat, maar wat mij betreft niet geschikt voor dagelijkse consumptie.
Favoriete track: Gums Smile Blood
43. PUMAROSA - The Witch
De belangrijkste troef van het Engelse Pumarosa is zangeres Isabel Mu?oz-Newsome, die zowel zacht en lieflijk als hard en koel kan zingen. Dat is handig, want daardoor vindt ze binnen elk nummer van haar band wel de juiste manier om de boodschap te vangen. Zelf noemen ze hun stijl 'industrial spiritual'. Zal best, het is wat mij betreft vooral een verzameling prettig groovende songs geworden die je bij vlagen betoveren en spontaan doen aansluiten in de heksenkring.
Favoriete track: Priestess
42. ROSE ELINOR DOUGALL - Stellular
Ooit, toen Rose Elinor Dougall nog 'Rosay' heette, maakte ze deel uit van The Pipettes, die in hun polka dot jurkjes een mooie hedendaagse interpretatie van de girlgroups van de jaren zestig gaven. Solo zoekt ze het meer in de hoek waar pakweg Blondie ook verkeert. Liefde en romantiek voeren de boventoon in haar werk, maar ze is duidelijker ouder, wijzer, directer en rijper. Op de beste momenten klinkt dat woest aantrekkelijk en is Rose de buurvrouw waar je dolgraag een kopje suiker gaat lenen.
Favoriete track: Closer
41. BLACK GRAPE - Pop Voodoo
Zo, is dat even een comeback! Een jaar of twintig na de laatste plaat is Black Grape weer terug. En Shaun Ryder en Paul 'Kermit' Leveridge zijn in vorm. Het duo gaat ouderwets tekeer en geeft af op alles wat hen op wat voor manier dan ook tegenstaat, president Trump voorop. Funky en fel alsof het weer 1995 is, het jaar waarin Black Grape de beste plaat uit het oeuvre opnam. Pop Voodoo komt er in de buurt, for sure. En fuck you als je daar anders over denkt!
Favoriete track: Money Burns
40. THE KIK - Hertaalt!
2017 was een druk jaar voor The Kik, want behalve studioplaat Stad En Land bracht de groep rond Dave von Raven ook nog dit Hertaalt! uit. Een verzameling Nederlandstalige covers van bekende hits van onder meer The Kinks, R.E.M., The Rembrandts, Oasis, Adele, The Backstreet Boys en uiteraard The Beatles. Von Raven bewijst dat hij prima uit de voeten kan met deze hertalingen en komt regelmatig verrassend uit de hoek. Erg leuk.
Favoriete track: Geen Rooie Cent
39. HANNI EL KHATIB - Savage Times
Hanni El Khatib, wiens ouders hun wieg hadden staan in respectievelijk Palestina en de Filippijnen, groeide op in San Francisco. Als onbezorgde skater luisterde hij in zijn jonge jaren zowel naar punk, hiphop als naar oude platen van pa en ma. Niet zo gek dus dat al die invloeden te horen zijn op deze plaat, die eigenlijk een bundeling is van vijf EP's. Enige samenhang valt nauwelijks te ontdekken, sommige songs zijn niet meer dan korte schetsen, maar er staan ook enkele pareltjes op die Savage Times de moeite van beluisteren meer dan waard maken.
Favoriete track: Paralyzed
38. DOUGLAS FIRS - Hinges Of Luck
Met zijn band Douglas Firs presenteert de Belg Gertjan Van Hellemont zich al enkele platen als het Vlaamse antwoord op Ryan Adams. Ook Hinges Of Luck sluit moeiteloos aan in die traditie, al is er wel iets veranderd. Douglas Firs maakt nog altijd melancholieke, melodieuze 'Vlamericana', maar voor het eerst ook met ruimte voor elektronische invloeden. Het resultaat is een interessante plaat met prettige luisterliedjes.
Favoriete track: Hannah
37. MAC DEMARCO - This Old Dog
Oudere honden zijn vaak lekker rustig. Nemen een groot deel van de dag de tijd om aangenaam te luieren. Een beetje zoals een slacker als Mac DeMarco het liefst doet. Relaxed, beetje zingen. Nummers die altijd goed in elkaar zitten, lekker voortkabbelen en waarop het prettig meedeinen is. Perfect geschikt voor in de zomer, als de temperatuur je vanzelf dwingt om je niet al te druk te maken. Maar af en toe duikt er ineens toch een stukje jeugdige energie op en zet DeMarco je op het verkeerde been. Alsof de oude hond even een paar minuten dolt als een puppy. Leuk, even meespelen, aaien en dan weer kalm aan.
Favoriete track: My Old Man
36. FINK - Resurgam
Op de platen van Fin Greenall, de spil van Fink, is het eigenlijk altijd donker. Resurgam vormt hierop geen uitzondering. Vanuit die duisternis komt echter wel veel moois op ons af. Bijna bezwerend brengt Fink een verzameling weemoedige songs. Nee, een vrolijke Frans is hij niet. Op sobere wijze verhaalt hij over mislopende relaties en andere zware zaken in het leven. Bijzondere plaat.
Favoriete track: Word To The Wise
35. THE KIK - Stad En Land
The Kik-frontman Dave von Raven ontvluchtte het drukke leven in zijn geliefde Rotterdam en kwam tot rust op 'het platteland'. Maar ja, dan trekt de hectiek van de stad natuurlijk toch. Het is de voornaamste thematiek in de nummers op Stad En Land, al duiken er uiteraard ook altijd vrouwen op. Daar verandert geen woonplaats iets aan. Muzikaal gezien put Von Raven nog steeds uit de sixties, maar dan wat breder dan alleen de beatmuziek van eerdere platen. Niets mis mee.
Favoriete track: Mooie Meid
34. VALERIE JUNE - The Order Of Time
Schrijven over Valerie June is schrijven over de stem. Die is namelijk all over the place. Nasaal, een beetje lijzig, soms hoog als Joanna Newsom en vrijwel altijd rauw als schuurpapier. Of ze muzikaal gezien nu een afslag richting country, soul, gospel, rock of welk ander genre dan ook neemt, de karakteristieke stem geeft ieder nummer haar eigen handtekening. Daar moet je van houden en de ene keer komt haar voornaamste troef ook beter tot zijn recht dan de andere keer.
Favoriete track: Shakedown
33. PASCAL DEWEZE - Cult Of Yes
Het duurde even voor Pascal Deweze een studioplaat onder eigen naam uitbracht. De Belg maakt namelijk al jaren fijne muziek in bands als Metal Molly, Chitlin' Fooks, Mitsoobishy Jacson, Broken Glass Heroes en natuurlijk Sukilove. Deweze is nooit bang om te experimenteren, al komt zijn voorliefde voor melodie en The Beatles eigenlijk altijd bovendrijven. Op Cult Of Yes is dat niet anders. Ik had ook niets minder van hem verwacht.
Favoriete track: Beautiful Penelope
32. DONNIE - BFMJT
De Amsterdamse rapper Donnie, ook wel bekend als De Fenomeen, bouwt onder de vleugels van De Jeugd Van Tegenwoordig aan een heerlijk oeuvre. Op BFMJT verzorgt Bas Bron de productie en is de invloed van De Jeugd nooit ver weg, maar Donnie heeft zelf ook genoeg klasse om onderscheidend te blijven. Spitsvondige teksten, een glansrol voor darter Raymond van Barneveld en een aantal sterke songs maken van BFMJT een leuke plaat, al staan er ook een paar missers op. Kan gebeuren toch, gap?
Favoriete track: Vleermuis
31. PERFUME GENIUS - No Shape
Op zijn vorige albums toonde Mike Hadreas meerdere gezichten. Het ingetogen Put Your Back N 2 It liet een man horen als een borrelend vat vol twijfels, angstig bijna. Opvolger Too Bright was compleet anders, hierop klonk Hadreas boos en strijdvaardig. No Shape combineert het beste van beide stijlen. Alles begint eigenlijk voortdurend met Hadreas achter de piano, die met zijn hoge stem af en toe de rillingen op je lijf zingt. Gaandeweg wordt de boel soms behoorlijk ontregeld en dat is niet altijd fijn voor de luisterervaring, maar de balans slaat absoluut uit naar de positieve kant.
Favoriete track: Wreath
55. TOGO ALL STARS - Self Titled
Het leuke van een lidmaatschap van de Excelsior Recordings supportersclub is dat je maandelijks wordt getrakteerd op een cadeautje. Daar zitten uiteraard ook platen tussen die ik zelf niet zo snel zou aanschaffen. Deze titelloze van Togo All Stars valt in die categorie. Persoonlijk denk ik bij het Afrikaanse land vooral aan voetballer Emmanuel Adebayor. Togo heeft natuurlijk meer te bieden, zo bewijzen deze muzikale all stars. Leuk en best verrassend, maar het neemt niet weg dat Adebayor mijn eerste referentie blijft bij het horen van de naam Togo.
Favoriete track: Akpesse
54. MICH - Self Titled
Het Amsterdamse MICH debuteert met een plaat waarop invloeden uit onder meer punk, new wave en shoegaze hoorbaar zijn. Maar dan wel in een eigen jasje. In nog geen half uur kachelen ze er een dozijn liedjes doorheen. Vanaf de hoes staart een kat ons aan, die volgens de band refereert naar de 'laughing bursting with tears'-smiley. Die gelijkenis hoor ik niet terug in de muziek, wel denk ik dat de kat geen hapklare brokken krijgt voorgeschoteld van zijn baasjes.
Favoriete track: Salah
53. HALLO VENRAY - Where Is The Funky Party?
De mannen van Hallo Venray lopen al een tijd mee. In hun lange loopbaan brachten ze diverse prima platen uit, waarvanThe More I Laugh, The Hornier Due Gets uit 1992 uit mijn favoriet is. En blijft, constateer ik na het beluisteren van dit Where Is The Funky Party?. Een gewaagd album in die zin dat het er bij tijd en wijle flink op los rockt. Ze hadden er duidelijk zin in, maar het lijkt mij uiteindelijk meer een plaat die er om schreeuwt live gespeeld te worden.
Favoriete track: Stories
52. NOUVEAU V?LO - Reflections
Een nieuwe fiets is leuk, maar ondanks de bandnaam hebben deze Brabanders goed in de gaten dat je het op een oude fiets moet leren. Reflections knipoogt qua sound dan ook duidelijk naar de sixties en de Amerikaanse gitaarpopbandjes van eind jaren tachtig, begin jaren negentig. Dat levert een leuke plaat op, die uitnodigt om achterop te springen voor een onbezorgd ritje door de zon.
Favoriete track: Together Again
51. JACLE BOW - What's All The Mumble About
Dit Belgische bandje heeft goed geluisterd naar The Rolling Stones en The Beatles, maar misschien nog wel meer naar The Faces en, recenter, Oasis. Onbezorgde gitaarpop met her en der verbluffend lekkere refreintjes. Tegelijkertijd wordt ook duidelijk dat Jacle Bow nog tijd nodig heeft om meer eigen smoel te cre?ren, want niet elk nummer is even sterk en iets meer afwisseling was uiteindelijk ook wel prettig geweest.
Favoriete track: Lucky
50. MOOON - Mooon's Brew
Drie langharige jongens uit Aarle-Rixtel. Twee broers en een neef. Je zou bijna denken aan een Nederlandse variant op Kings Of Leon en misschien is Mooon dat ook wel. Het verhaal wil dat zij enkele jaren geleden bij een verbouwing een verzameling oude platen vol garagerock en blues vonden. Daarna pakten ze zelf de instrumenten op en het resultaat is te horen op deze sympathieke eerste plaat.
Favoriete track: Mary You Wanna
49. V?RIT? - Somewhere In Between
Het was in de zomer. Ik stond in mijn vaste platenzaak en daar klonk een alleraardigst electropop nummer met damesvocalen door de speakers. Mijn interesse was gewekt, zeker toen de volgende track ook aantrekkelijk klonk. Somewhere In Between van V?rit?, het alter ego van de Amerikaanse Kelsey Byrne, verdween in de tas. Enige maanden later constateer ik dat de magie van het moment er een beetje af is. Het geluid van V?rit? is onmiskenbaar van nu, maar de waarheid gebiedt te zeggen dat lang niet alle songs zijn even sterk als de twee die ik toen precies hoorde.
Favoriete track: Phase Me Out
48. THE MYSTERONS - Meandering
De Nederlandse band The Mysterons heeft wat mij betreft de voornaamste troef in zangeres Josephine van Schaik, wiens stem mij geregeld aan Kate Bush doet denken. Of een sprookjesprinses, want dat past ook prima bij de muziek van de band. The Mysterons doen niet echt aan simpele liedjes, maar slaan eigenlijk voortdurend allerlei zijwegen in. Soms raak ik ze kwijt in het doolhof, maar op de beste momenten dartel ik aan de hand van Josephine mee richting uitgang.
Favoriete track: Turkish Delight
47. GIRL RAY - Earl Grey
Drie gezellige Engelse meiden van amper achttien jaar besloten op de middelbare school om samen muziek te maken. Girl Ray was geboren. Zangeres Poppy Hankin zingt flarden uit de dagboeken van het drietal, terwijl haar vriendinnen haar op lekker rammelende wijze begeleiden. Lekker fris, zoals je gezien hun leeftijd mag verwachten. Dat betekent ook dat ze nog genoeg moeten leren, want niet iedere song is even leuk, maar dit Earl Grey bevat genoeg kopjes thee die heerlijk smaken.
Favoriete track: Don't Go Back At Ten
46. RAMONA - Self Titled
De Nederlandse Ramona Verkerk belandde ooit in Antwerpen omdat haar Nederlandse docenten aan de Toneelacademie haar muziek te afwijkend vonden. Dan is Belgi? een mooi alternatief, want daar kijken ze niet op van een grillig plaatje met invloeden van PJ Harvey, Joni Mitchell en CocoRosie. Af en toe klinkt haar muziek verraderlijk lichtvoetig, want er ligt ook altijd wel een stukje duisternis op de loer. Ramona is wat mij betreft een belofte, die we snel moeten inlijven in het Nederlandse muzieklandschap voor de Belgen het doen. We zijn immers Hakim Ziyech ook al kwijt.
Favoriete track: On My Own
45. INTERGALACTIC LOVERS - Exhale
Intergalactic Lovers, de band rond de fantastische zangeres Lara Chedraoui, eindigde met voorganger Little Heavy Burdens hoog in mijn jaarlijst van destijds. Dat zit er voor Exhale niet in. Het is zeker geen slecht album en de sterke punten, vooral de zang van Chedraoui, zijn nog altijd in ruime mate aanwezig. Toch mist deze plaat iets dat ik in het eerdere werk wel hoorde. Misschien net een stukje onbevangenheid, geen idee. Jammer, maar het blijft een sympathiek bandje.
Favoriete track: Between The Lines
44. HYPOCHRISTMUTREEFUZZ - Hypopotomonstrosesquipedaliophobia
De prijs voor de merkwaardigste bandnaam gaat dit jaar waarschijnlijk naar de Belgen van Hypochristmutreefuzz. En dan kiest de groep rond frontman Ramses Van den Eede ook nog eens voor een enorm lange albumtitel, namelijk de benaming voor 'angst voor lange woorden'. Denk echter niet dat dit een stelletje grappenmakers zijn, want in de muziek van dit noisecollectief is nergens een knipoog te vinden. Ook geen hapklare brokken. Wel grillige, stekelige muziek met invloeden uit hiphop, maar Captain Beefheart en The Birthday Party zijn ook nooit ver weg. Nondeju, wat een plaat, maar wat mij betreft niet geschikt voor dagelijkse consumptie.
Favoriete track: Gums Smile Blood
43. PUMAROSA - The Witch
De belangrijkste troef van het Engelse Pumarosa is zangeres Isabel Mu?oz-Newsome, die zowel zacht en lieflijk als hard en koel kan zingen. Dat is handig, want daardoor vindt ze binnen elk nummer van haar band wel de juiste manier om de boodschap te vangen. Zelf noemen ze hun stijl 'industrial spiritual'. Zal best, het is wat mij betreft vooral een verzameling prettig groovende songs geworden die je bij vlagen betoveren en spontaan doen aansluiten in de heksenkring.
Favoriete track: Priestess
42. ROSE ELINOR DOUGALL - Stellular
Ooit, toen Rose Elinor Dougall nog 'Rosay' heette, maakte ze deel uit van The Pipettes, die in hun polka dot jurkjes een mooie hedendaagse interpretatie van de girlgroups van de jaren zestig gaven. Solo zoekt ze het meer in de hoek waar pakweg Blondie ook verkeert. Liefde en romantiek voeren de boventoon in haar werk, maar ze is duidelijker ouder, wijzer, directer en rijper. Op de beste momenten klinkt dat woest aantrekkelijk en is Rose de buurvrouw waar je dolgraag een kopje suiker gaat lenen.
Favoriete track: Closer
41. BLACK GRAPE - Pop Voodoo
Zo, is dat even een comeback! Een jaar of twintig na de laatste plaat is Black Grape weer terug. En Shaun Ryder en Paul 'Kermit' Leveridge zijn in vorm. Het duo gaat ouderwets tekeer en geeft af op alles wat hen op wat voor manier dan ook tegenstaat, president Trump voorop. Funky en fel alsof het weer 1995 is, het jaar waarin Black Grape de beste plaat uit het oeuvre opnam. Pop Voodoo komt er in de buurt, for sure. En fuck you als je daar anders over denkt!
Favoriete track: Money Burns
40. THE KIK - Hertaalt!
2017 was een druk jaar voor The Kik, want behalve studioplaat Stad En Land bracht de groep rond Dave von Raven ook nog dit Hertaalt! uit. Een verzameling Nederlandstalige covers van bekende hits van onder meer The Kinks, R.E.M., The Rembrandts, Oasis, Adele, The Backstreet Boys en uiteraard The Beatles. Von Raven bewijst dat hij prima uit de voeten kan met deze hertalingen en komt regelmatig verrassend uit de hoek. Erg leuk.
Favoriete track: Geen Rooie Cent
39. HANNI EL KHATIB - Savage Times
Hanni El Khatib, wiens ouders hun wieg hadden staan in respectievelijk Palestina en de Filippijnen, groeide op in San Francisco. Als onbezorgde skater luisterde hij in zijn jonge jaren zowel naar punk, hiphop als naar oude platen van pa en ma. Niet zo gek dus dat al die invloeden te horen zijn op deze plaat, die eigenlijk een bundeling is van vijf EP's. Enige samenhang valt nauwelijks te ontdekken, sommige songs zijn niet meer dan korte schetsen, maar er staan ook enkele pareltjes op die Savage Times de moeite van beluisteren meer dan waard maken.
Favoriete track: Paralyzed
38. DOUGLAS FIRS - Hinges Of Luck
Met zijn band Douglas Firs presenteert de Belg Gertjan Van Hellemont zich al enkele platen als het Vlaamse antwoord op Ryan Adams. Ook Hinges Of Luck sluit moeiteloos aan in die traditie, al is er wel iets veranderd. Douglas Firs maakt nog altijd melancholieke, melodieuze 'Vlamericana', maar voor het eerst ook met ruimte voor elektronische invloeden. Het resultaat is een interessante plaat met prettige luisterliedjes.
Favoriete track: Hannah
37. MAC DEMARCO - This Old Dog
Oudere honden zijn vaak lekker rustig. Nemen een groot deel van de dag de tijd om aangenaam te luieren. Een beetje zoals een slacker als Mac DeMarco het liefst doet. Relaxed, beetje zingen. Nummers die altijd goed in elkaar zitten, lekker voortkabbelen en waarop het prettig meedeinen is. Perfect geschikt voor in de zomer, als de temperatuur je vanzelf dwingt om je niet al te druk te maken. Maar af en toe duikt er ineens toch een stukje jeugdige energie op en zet DeMarco je op het verkeerde been. Alsof de oude hond even een paar minuten dolt als een puppy. Leuk, even meespelen, aaien en dan weer kalm aan.
Favoriete track: My Old Man
36. FINK - Resurgam
Op de platen van Fin Greenall, de spil van Fink, is het eigenlijk altijd donker. Resurgam vormt hierop geen uitzondering. Vanuit die duisternis komt echter wel veel moois op ons af. Bijna bezwerend brengt Fink een verzameling weemoedige songs. Nee, een vrolijke Frans is hij niet. Op sobere wijze verhaalt hij over mislopende relaties en andere zware zaken in het leven. Bijzondere plaat.
Favoriete track: Word To The Wise
35. THE KIK - Stad En Land
The Kik-frontman Dave von Raven ontvluchtte het drukke leven in zijn geliefde Rotterdam en kwam tot rust op 'het platteland'. Maar ja, dan trekt de hectiek van de stad natuurlijk toch. Het is de voornaamste thematiek in de nummers op Stad En Land, al duiken er uiteraard ook altijd vrouwen op. Daar verandert geen woonplaats iets aan. Muzikaal gezien put Von Raven nog steeds uit de sixties, maar dan wat breder dan alleen de beatmuziek van eerdere platen. Niets mis mee.
Favoriete track: Mooie Meid
34. VALERIE JUNE - The Order Of Time
Schrijven over Valerie June is schrijven over de stem. Die is namelijk all over the place. Nasaal, een beetje lijzig, soms hoog als Joanna Newsom en vrijwel altijd rauw als schuurpapier. Of ze muzikaal gezien nu een afslag richting country, soul, gospel, rock of welk ander genre dan ook neemt, de karakteristieke stem geeft ieder nummer haar eigen handtekening. Daar moet je van houden en de ene keer komt haar voornaamste troef ook beter tot zijn recht dan de andere keer.
Favoriete track: Shakedown
33. PASCAL DEWEZE - Cult Of Yes
Het duurde even voor Pascal Deweze een studioplaat onder eigen naam uitbracht. De Belg maakt namelijk al jaren fijne muziek in bands als Metal Molly, Chitlin' Fooks, Mitsoobishy Jacson, Broken Glass Heroes en natuurlijk Sukilove. Deweze is nooit bang om te experimenteren, al komt zijn voorliefde voor melodie en The Beatles eigenlijk altijd bovendrijven. Op Cult Of Yes is dat niet anders. Ik had ook niets minder van hem verwacht.
Favoriete track: Beautiful Penelope
32. DONNIE - BFMJT
De Amsterdamse rapper Donnie, ook wel bekend als De Fenomeen, bouwt onder de vleugels van De Jeugd Van Tegenwoordig aan een heerlijk oeuvre. Op BFMJT verzorgt Bas Bron de productie en is de invloed van De Jeugd nooit ver weg, maar Donnie heeft zelf ook genoeg klasse om onderscheidend te blijven. Spitsvondige teksten, een glansrol voor darter Raymond van Barneveld en een aantal sterke songs maken van BFMJT een leuke plaat, al staan er ook een paar missers op. Kan gebeuren toch, gap?
Favoriete track: Vleermuis
31. PERFUME GENIUS - No Shape
Op zijn vorige albums toonde Mike Hadreas meerdere gezichten. Het ingetogen Put Your Back N 2 It liet een man horen als een borrelend vat vol twijfels, angstig bijna. Opvolger Too Bright was compleet anders, hierop klonk Hadreas boos en strijdvaardig. No Shape combineert het beste van beide stijlen. Alles begint eigenlijk voortdurend met Hadreas achter de piano, die met zijn hoge stem af en toe de rillingen op je lijf zingt. Gaandeweg wordt de boel soms behoorlijk ontregeld en dat is niet altijd fijn voor de luisterervaring, maar de balans slaat absoluut uit naar de positieve kant.
Favoriete track: Wreath
Unregistere
Well-known member
30. BAXTER DURY - Prince Of Tears
Ha, daar is-ie weer! Baxter Dury, de man die inmiddels een uiterst interessante discografie heeft opgebouwd. Ook Prince Of Tears is weer een typisch Dury-album. In amper een half uur komt alles wat daarbij hoort voorbij. Praatzang, geestige teksten, damesvocalen, strijkers, koortjes en als klap op de vuurpijl nog een vlammende tirade van Jason Williamson (Sleaford Mods). Beroemd gaat Dury er niet mee worden, erg leuk is het wel.
Favoriete track: Miami
29. SPINVIS - Trein Vuur Dageraad
Geluidskunstenaar en knip-en-plak-po?et Erik de Jong debuteerde in 2002 als Spinvis met een titelloos debuut. Hij maakte direct naam met dit verrassende album. Zijn fans roemden zijn vermogen om met op het oog los van elkaar staande zinnen toch een verrassend beeld van het alledaagse leven te schetsen. Eigenlijk is dat nooit veranderd, want ook het melancholieke Trein Vuur Dageraad past prima in zijn oeuvre en bevat weer enkele songs die in de toekomst moeiteloos op die ultieme 'Spinvis Best Of' kunnen staan.
Favoriete track: Stefan en Lisette
28. ALDOUS HARDING - Party
Een stukje onthaasten met een folkzangeres uit Nieuw-Zeeland. Die kwalificatie was zonder meer van toepassing op de debuutplaat van Aldous Harding. Nu is daar Party en in tegenstelling tot de vrolijke titel is er van een feeststemming geen sprake. De excentrieke Harding grijpt je bij de strot met een verzameling behoorlijk lo-fi klinkende songs, waarin ze een moeilijke periode uit haar liefdesleven op knappe wijze van zich afzingt.
Favoriete track: Imagining My Man
27. CHUCK PROPHET - Bobby Fuller Died For Your Sins
Een van de songs op dit album van gitaarvirtuoos Chuck Prophet heet Bad Year For Rock And Roll, waarin hij een ode brengt aan een aantal overleden grootheden zoals David Bowie. Het zou ook moeiteloos kunnen worden opgedragen aan Tom Petty, een man aan wie Prophet mij op dit album regelmatig doet denken. Vanwege zijn stemgeluid is de vergelijking met Ray Davies ook nooit ver weg. Fijne plaat vol tijdloze gitaarpop.
Favoriete track: Open Up Your Heart
26. JASON ISBELL AND THE 400 UNIT - The Nashville Sound
Jason Isbell moest de onvolprezen Drive-By Truckers verlaten om zijn eigen werk volledig tot bloei te laten komen. In die band mocht hij ook steeds vaker songs aanleveren, maar er was simpelweg meer ruimte nodig, zeker toen de spanningen in de band toenamen en verslavingen hem in hun greep kregen. Solo leverde Isbell al enkele ijzersterke albums af en ook The Nashville Sound bevat alt. country van hoog niveau. Dankzij de aanwezigheid van een prima band bovendien net iets meer in een rockjasje dan op de voorgangers. Zit hem ook als gegoten.
Favoriete track: Anxiety
25. HET ZESDE METAAL - Calais
De nieuwste van Het Zesde Metaal, Calais, bereikte ons land pas dit jaar. In zijn thuisland Belgi? bracht Wannes Cappelle het album vorig jaar al uit. Gelukkig volgde Nederland, want wederom levert Het Zesde Metaal een fijn werkstuk af. Calais ademt nostalgie, weemoed en romantiek, natuurlijk weer gezongen in dat soms onverstaanbare West-Vlaams. Dat draagt alleen maar bij aan de sfeer. 't Is nog al nie naar de wuppe!
Favoriete track: Achter Zoveel Jaar
24. STEF KAMIL CARLENS - Stuck In The Status Quo
De geniale frontman van Zita Swoon heeft zijn sporen in de muziek ruimschoots verdiend. Dit jaar achtte Stef Kamil Carlens de tijd rijp om met een soloplaat onder eigen naam op de proppen te komen. Stuck In The Status Quo heeft vooral een volwassen geluid. Mooie luisterliedjes, fraai gitaarspel, goed gezongen en met de juiste hulp van muzikale gasten. Toch mis ik de grilligheid die zijn werk zo kenmerkt, die plotse wendingen en verrassende uithalen met zijn stem. Daarom is dit wat mij betreft een sterke plaat, maar net niet de geweldige plaat die SKC in zich moet hebben.
Favoriete track: Stuck In The Status Quo
23. MOSS - Strike
Tien jaar na de debuutplaat kwam Moss begin dit jaar met het vijfde album Strike op de proppen. Daarmee keerde de band rond Marien Dorleijn terug naar de roots, want meer dan op de voorgangers viert de gitaarpop hoogtij. Natuurlijk, Moss zou Moss niet zijn als er geen elektronische accenten worden gelegd, maar het is toch vooral een luisterplaat geworden waarop de donkere tijden zijn verdreven door de frisse sound van weleer. Een paar mindere nummers maken dat er op de bowlingbaan net geen sprake is van een strike, maar een dikke spare zit er zeker in voor Moss!
Favoriete track: The Promise
22. DANIELE LUPPI & PARQUET COURTS - Milano
Na een eerdere muzikale ode aan Rome met hulp van Jack White en Norah Jones besloot de Italiaan Daniele Luppi om nu eens de liefde te verklaren aan Milaan. Een stad die zo te horen een heel ander karakter heeft, want hij liet de New Yorkse rammelband Parquet Courts en de excentrieke Yeah Yeah Yeahs-frontvrouw Karen O invliegen. Zij vangen de broeierige cultuur van Milaan in de jaren tachtig, vol 'fashionistas, misfits, outcast en junkies' in een ge?nspireerd klinkende collectie rocksongs. Project meer dan geslaagd!
Favoriete track: Memphis Blues Again
21. SPOON - Hot Thoughts
Voor Hot Thoughts zocht Britt Daniel, de frontman van de fantastische band Spoon, het weer wat meer in de hoek die hij eerder al eens incidenteel verkende. De funky hoek dus, al dan niet ge?nspireerd door Prince. Een verrassende, maar behoorlijk uitpakkende keuze, want door dit andere geluid onderscheidt dit album zich van de rest van het oeuvre. Aan de andere kant is het wel zo dat juist een ?cht Spoon-nummer, catchy, groeiend in intensiteit en met fijne pianoklanken, in mijn ogen uiteindelijk het prijsnummer is.
Favoriete track: I Ain't The One
20. J. BERNARDT - Running Days
De mannen van Balthazar gebruiken de pauze met de band stuk voor stuk zeer nuttig. Na Warhaus (Maarten Devoldere) en Zimmerman (Simon Casier) kwam ook Jinte Deprez met een soloplaat. Hij bedient zich van het pseudoniem J. Bernardt en laat een voorliefde voor hiphop, R&B en elektronica doorwerken in zijn geluid. Het resultaat is een sfeervolle, soms zelfs dansbare plaat boordevol sterke songs. Eigenlijk maakt dit werk alleen maar extra nieuwsgierig naar een nieuwe Balthazar, want de heren bevinden zich onmiskenbaar in een zeer creatieve periode.
Favoriete track: Calm Down
19. THE MOLOCHS - America's Velvet Glory
Twee doodnormale gasten staren je aan vanaf de platenhoes. De ??n met een Oasis-kapsel uit de tijd dat Oasis nog leuk was, de ander met bril en keurig overhemd. Ze zouden bij je in de straat kunnen wonen. Lijkt me gaaf, want als Lucas Fitzsimons en Ryan Foster dan oefenen in hun garage, zou ik zeker luisteren. De twee spelen namelijk heerlijk rammelende nummers met een licht psychedelisch sixties sausje. Lekker kort en bondig. America's Velvet Glory zorgt iedere keer weer een heerlijk half uurtje.
Favoriete track: No More Cryin'
18. SAMPHA - Process
Sampha Sisay , een Engelsman met Afrikaanse roots, werkte met onder meer Drake, Kanye West en Solange. Met het met de Mercury Prize bekroonde Process stapte hij dit jaar zelf in de schijnwerpers. Hij wisselt op deze sterke plaat net zo eenvoudig een intieme pianosong af met een urban sound die heel erg van nu klinkt. Zijn prettige stem houdt alles moeiteloos bij elkaar en ondanks de toch wel zware thematiek blijft het geheel toegankelijk. Indrukwekkend debuut.
Favoriete track: Blood On Me
17. RYAN ADAMS - Prisoner
De grillige topmuzikant Ryan Adams deed natuurlijk altijd al waar hij zin in had, maar inmiddels is hij op het punt beland dat hij zich helemaal nergens meer iets van aantrekt. Dus als hij 1989 van Taylor Swift volledig wil coveren, dan doet hij dat. En als hij, zoals op Prisoner, zijn gebroken hart eens niet wil vangen in zijn geliefde countryjasje maar in een rocksausje, dan doet hij dat dus ook. Het maakt deze plaat er ??n in de traditie van pakweg Bruce Springsteen en Tom Petty. Uiteraard gemaakt met de achteloze vanzelfsprekendheid die Adams zo kenmerkt.
Favoriete track: Outbound Train
16. CHERRY GLAZERR - Apocalipstick
Rammelend indiebandje dat wordt aangevoerd door de negentienjarige Clementine Creevy. Zij steelt de show met haar vocalen. Als ze wil krijsen, doet ze het. Wil ze liefjes klinken, dan doet ze dat. Wil ze spannend zijn, nou, dan doet ze dat ook. Ze zit bovendien vol met goede idee?n, waardoor de fijne refreintjes en bruggen je om de oren vliegen. Verslavend leuk.
Favoriete track: Nurse Ratched
15. KELELA - Take Me Apart
Als je achternaam Mizanekristos luidt, is het logisch dat je het in je muzikale loopbaan bij je voornaam laat. Kelela, een Amerikaanse met Ethiopische roots, heeft ook de klasse om een zangeres te worden waarvan de achternaam overbodig is. Na jaren in de schaduw van onder meer Solange en Gorillaz pakt ze nu zelf de terechte shine met een van de beste R&B platen van dit jaar. Haar sound, met invloeden uit hiphop en dance, is heel erg van nu en past perfect bij haar warme stem. Kelela overtuigt op alle fronten, zowel in de emotionele ballads als in de verleidelijke liedjes voor in de slaapkamer.
Favoriete track: Frontline
14. WARHAUS - Self Titled
Nog geen jaar na zijn solodebuut is Maarten Devoldere weer terug met een tweede plaat onder de naam Warhaus. Hij presenteert zich andermaal als de Belgische Leonard Cohen in een verzameling songs vol donkere romantiek. Vluchtige ontmoetingen in donkere gelegenheden, verleidelijke vrouwen, gevaar ligt op de loer. Vaak loopt het niet goed af. De doorrookte stem van Devoldere, fraai contrasterend met de heldere zang van partner Sylvie Kreusch, is perfect geschikt voor de po?zie van het nachtleven. Opnieuw een indrukwekkend werkstuk, waarmee hij de 'strijd' met Balthazar-collega Jinte Deprez wat mij betreft net wint. Laat die nieuwe bandplaat maar snel komen!
Favoriete track: Love's A Stranger
13. TAYLOR SWIFT - Reputation
Voorganger 1989 was wat mij betreft een ingenieuze popplaat waarop Taylor Swift de ene topsong aan de andere koppelde. Opvolger Reputation heeft wat meer luisterbeurten nodig om in de armen te worden gesloten. Maar dan duiken de slimme hooks, onweerstaanbare refreinen en leuke vondsten weer op. Precies zoals je van Swift mag verwachten. Misschien over de hele linie net niet zo geweldig als 1989, maar ze bevestigt haar reputatie wel degelijk met een van de interessantste albums binnen haar genre.
Favoriete track: Call It What You Want
12. SZA - Ctrl
Sol?na Rowe trekt zich weinig aan van muzikale hokjes. In een poging haar stijl te defini?ren komt R&B het dichtst in de buurt, maar dan wel met flarden soul, hiphop en dance. In haar teksten neemt ze geen bepaald geen blad voor haar mond. SZA vertelt openhartig over mannen die behalve met haar ook met andere dames het bed delen, stukgelopen relaties, seks, jaloezie en alles waar een moderne '20 something' vrouw mee te maken krijgt. Ondanks de rafelige randjes en de rauwe thematiek is dit wel degelijk een parel, exemplarisch voor een genre waarin momenteel misschien wel de spannendste dingen gebeuren.
Favoriete track: Prom
11. TYLER, THE CREATOR - Flower Boy
Tyler, the Creator is nooit vies van enige controverse. In het verleden schreef hij enkele ronduit homofobe nummers, maar op dit album komt de rapper volledig verrassend zelf uit de kast. Het maakt Flower Boy zijn meest persoonlijke plaat tot nu toe. Daarnaast lijkt hij de grilligheid die hem in het verleden soms parten speelde van zich af te hebben geschud, want dit album kent nauwelijks zwakke plekken. Sterker nog, Tyler laat de ene sterke song op de andere volgen!
Favoriete track: Pothole
10. JILLETTE JOHNSON - All I Ever See In You Is Me
De Amerikaanse Jillette Johnson debuteerde enige jaren geleden met Water In A Whale, een album vol prettige pianopop. Bekend werd ze er niet mee. Zonde, want deze dame verdient veel meer luisteraars. Dat bewijst All I Ever See In You Is Me wel, wederom een verzameling pianosongs in de lijn van pakweg Carole King, of, om het wat moderner te houden, Fiona Apple. Met haar prettige stem laveert ze soepeltjes langs grootse refreinen, ingehouden bruggen en alles wat ze daar tussenin maar tegenkomt. Om verliefd op te worden!
Favoriete track: Like You Raised Me
9. BENJAMIN CLEMENTINE - I Tell A Fly
Op zijn vorige plaat, bekroond met de Mercury Prize, leerden we Benjamin Clementine toch vooral kennen als een zanger met een paar flexibele stembanden, die zijn nummers het liefst vanachter de piano bracht. Op I Tell A Fly breekt hij met dit stempel. Clementine gooit alle registers open. Pop, soul, gospel, koorzang, furieus toetsenwerk, theatrale passages en elf nummers die voortdurend een andere kant op lijken te gaan dan je aanvankelijk denkt. Bijzonder werkstuk!
Favoriete track: Phantom Of Aleppoville
8. BROKEN SOCIAL SCENE - Hug Of Thunder
Na zeven jaar komt het Canadese supercollectief Broken Social Scene weer met een nieuwe plaat. Een blik op de line-up zorgt al voor hoge verwachtingen, want iedereen is van de partij, inclusief Leslie Feist. Het lijkt wel een muzikale variant op de jaarlijkse All Star Game in de NBA. En dan moet je de plaat nog draaien! Alles wordt uit de kast gehaald in een collectie sprankelende songs. Sterke refreinen, harmoniezang, opzwepende melodie?n, verrassende wendingen; dit Hug Of Thunder is een comeback om de vingers bij af te likken!
Favoriete track: Stay Happy
7. PHOEBE BRIDGERS - Stranger In The Alps
De 23-jarige Phoebe Bridgers presenteert zich op haar debuutplaat zeker niet als een vrolijke jongedame. Haar teksten staan vol met sombere bespiegelingen. In dat opzicht is ze te vergelijken met Julien Baker. Bridgers zoekt het muzikaal echter wat breder dan haar generatiegenote en dat is een slimme zet, want daardoor is er meer ruimte voor lucht en krijgt haar geluid een interessante variatie. Beklemmend mooi en wat mij betreft een van de beste nieuwkomers van dit jaar.
Favoriete track: Demi Moore
6. THE MOONLANDINGZ - Interplanetary Class Classics
The Moonlandingz is een samenwerkingsverband tussen de knotsgekke zanger van Fat White Family, de gitarist van diezelfde band en leden van The Eccentronic Research Council. Sean Lennon tekent voor het grootste deel van de productie, doet ook mee en in het slotnummer duikt zelfs Yoko Ono op. Het resultaat is een maffe, maar onweerstaanbare plaat die een verzameling songs herbergt met wortels in punk, psychedelica, krautrock en disco, inclusief meezingers. Volslagen kierewiet!
Favoriete track: Sweet Saturn Mine
5. WILLIAM PATRICK CORGAN - Ogilala
William Patrick Corgan, in de muziekwereld beter bekend als Billy, besloot zijn vijftigste verjaardag aan te grijpen om een plaat te maken in de traditie van de American Recordings van Johnny Cash. Met Rick Rubin als producer dus. Het levert een verbluffend mooi album op, waarin de stem van Corgan in de schijnwerpers staat, slechts begeleid door gitaar, piano en strijkers. Alsof hij je vanuit een hoek van de kamer toezingt. Corgan klinkt zeer bevlogen, waardoor de toch al fraaie songs alleen maar meer zeggingskracht krijgen. Minstens zo goed als zijn beste Pumpkins-platen!
Favoriete track: The Spaniards
4. CURTIS HARDING - Face Your Fear
De soul zit duidelijk in het lichaam van Curtis Harding, die ooit achtergrondzang voor OutKast verzorgde. Zijn vorige plaat bevatte nog de nodige gitaren, maar op Face Your Fear heeft hij die een veel minder prominente rol toebedeeld. De soul moet eruit en komt op de beste momenten vanuit zijn tenen. Het levert een geweldige plaat op, waarop ook gospelinvloeden hoorbaar zijn. Een aantal songs klinkt al bij de eerste luisterbeurt als klassiekers uit vervlogen tijden en dat is razend knap.
Favoriete track: Need Your Love
3. DUA LIPA - Self Titled
,,In the beginning, God created heaven and earth". Een donkere vrouwenstem valt in en ze heeft mij direct te pakken. Het is het startpunt voor een hele rij catchy topsongs vol grootse refreinen, heerlijke bruggetjes en altijd is er die bijzondere stem. De bloedmooie Dua Lipa, een Britse met Kosovaarse roots, levert hier een ijzersterk debuutalbum af vol ingenieuze popnummers. Ze verslaat wat mij betreft ook haar ervaren concurrentie moeiteloos en het is dat er op de tweede helft van de plaat net een paar mindere nummers staan, anders had deze popprinses nog wat hoger op het podium gestaan!
Favoriete track: Genesis
2. KENDRICK LAMAR - DAMN.
Met DAMN. bouwt Kendrick Lamar moeiteloos verder aan een oeuvre dat stilaan legendarische vormen aanneemt. Fantastische beats, prima raps en vooral de ijzersterke verhalen, doorspekt met religieuze verwijzingen, zijn de voornaamste ingredi?nten van een topplaat die van begin tot eind boeit. Er is een glansrol voor Rihanna, Bono mag een stukje meezingen, maar aan het einde van de dag is het altijd Lamar die in het middelpunt staat. Luisteren, nog eens luisteren en dan alleen maar concluderen: damn!
Favoriete track: DUCKWORTH.
1. FOXYGEN - Hang
Ergens tijdens het schrijven van de nummers voor Hang moeten Sam France en Jonathan Rado het idee hebben gekregen hun vaak naar de sixties knipogende muziek te laten begeleiden door een symfonieorkest. In het verleden boden de mannen van Foxygen wel eens iets te veel ruimte aan slechte idee?n, maar deze vondst is briljant. Van begin tot einde zit je in een heerlijke achtbaan, waarin werkelijk van alles gebeurt. Ondersteund door de jonge honden van The Lemon Twigs en dat geweldige orkest zorgt Foxygen zowel muzikaal als tekstueel voor een glimlach van oor tot oor.
Favoriete track: Mrs. Adams
Ha, daar is-ie weer! Baxter Dury, de man die inmiddels een uiterst interessante discografie heeft opgebouwd. Ook Prince Of Tears is weer een typisch Dury-album. In amper een half uur komt alles wat daarbij hoort voorbij. Praatzang, geestige teksten, damesvocalen, strijkers, koortjes en als klap op de vuurpijl nog een vlammende tirade van Jason Williamson (Sleaford Mods). Beroemd gaat Dury er niet mee worden, erg leuk is het wel.
Favoriete track: Miami
29. SPINVIS - Trein Vuur Dageraad
Geluidskunstenaar en knip-en-plak-po?et Erik de Jong debuteerde in 2002 als Spinvis met een titelloos debuut. Hij maakte direct naam met dit verrassende album. Zijn fans roemden zijn vermogen om met op het oog los van elkaar staande zinnen toch een verrassend beeld van het alledaagse leven te schetsen. Eigenlijk is dat nooit veranderd, want ook het melancholieke Trein Vuur Dageraad past prima in zijn oeuvre en bevat weer enkele songs die in de toekomst moeiteloos op die ultieme 'Spinvis Best Of' kunnen staan.
Favoriete track: Stefan en Lisette
28. ALDOUS HARDING - Party
Een stukje onthaasten met een folkzangeres uit Nieuw-Zeeland. Die kwalificatie was zonder meer van toepassing op de debuutplaat van Aldous Harding. Nu is daar Party en in tegenstelling tot de vrolijke titel is er van een feeststemming geen sprake. De excentrieke Harding grijpt je bij de strot met een verzameling behoorlijk lo-fi klinkende songs, waarin ze een moeilijke periode uit haar liefdesleven op knappe wijze van zich afzingt.
Favoriete track: Imagining My Man
27. CHUCK PROPHET - Bobby Fuller Died For Your Sins
Een van de songs op dit album van gitaarvirtuoos Chuck Prophet heet Bad Year For Rock And Roll, waarin hij een ode brengt aan een aantal overleden grootheden zoals David Bowie. Het zou ook moeiteloos kunnen worden opgedragen aan Tom Petty, een man aan wie Prophet mij op dit album regelmatig doet denken. Vanwege zijn stemgeluid is de vergelijking met Ray Davies ook nooit ver weg. Fijne plaat vol tijdloze gitaarpop.
Favoriete track: Open Up Your Heart
26. JASON ISBELL AND THE 400 UNIT - The Nashville Sound
Jason Isbell moest de onvolprezen Drive-By Truckers verlaten om zijn eigen werk volledig tot bloei te laten komen. In die band mocht hij ook steeds vaker songs aanleveren, maar er was simpelweg meer ruimte nodig, zeker toen de spanningen in de band toenamen en verslavingen hem in hun greep kregen. Solo leverde Isbell al enkele ijzersterke albums af en ook The Nashville Sound bevat alt. country van hoog niveau. Dankzij de aanwezigheid van een prima band bovendien net iets meer in een rockjasje dan op de voorgangers. Zit hem ook als gegoten.
Favoriete track: Anxiety
25. HET ZESDE METAAL - Calais
De nieuwste van Het Zesde Metaal, Calais, bereikte ons land pas dit jaar. In zijn thuisland Belgi? bracht Wannes Cappelle het album vorig jaar al uit. Gelukkig volgde Nederland, want wederom levert Het Zesde Metaal een fijn werkstuk af. Calais ademt nostalgie, weemoed en romantiek, natuurlijk weer gezongen in dat soms onverstaanbare West-Vlaams. Dat draagt alleen maar bij aan de sfeer. 't Is nog al nie naar de wuppe!
Favoriete track: Achter Zoveel Jaar
24. STEF KAMIL CARLENS - Stuck In The Status Quo
De geniale frontman van Zita Swoon heeft zijn sporen in de muziek ruimschoots verdiend. Dit jaar achtte Stef Kamil Carlens de tijd rijp om met een soloplaat onder eigen naam op de proppen te komen. Stuck In The Status Quo heeft vooral een volwassen geluid. Mooie luisterliedjes, fraai gitaarspel, goed gezongen en met de juiste hulp van muzikale gasten. Toch mis ik de grilligheid die zijn werk zo kenmerkt, die plotse wendingen en verrassende uithalen met zijn stem. Daarom is dit wat mij betreft een sterke plaat, maar net niet de geweldige plaat die SKC in zich moet hebben.
Favoriete track: Stuck In The Status Quo
23. MOSS - Strike
Tien jaar na de debuutplaat kwam Moss begin dit jaar met het vijfde album Strike op de proppen. Daarmee keerde de band rond Marien Dorleijn terug naar de roots, want meer dan op de voorgangers viert de gitaarpop hoogtij. Natuurlijk, Moss zou Moss niet zijn als er geen elektronische accenten worden gelegd, maar het is toch vooral een luisterplaat geworden waarop de donkere tijden zijn verdreven door de frisse sound van weleer. Een paar mindere nummers maken dat er op de bowlingbaan net geen sprake is van een strike, maar een dikke spare zit er zeker in voor Moss!
Favoriete track: The Promise
22. DANIELE LUPPI & PARQUET COURTS - Milano
Na een eerdere muzikale ode aan Rome met hulp van Jack White en Norah Jones besloot de Italiaan Daniele Luppi om nu eens de liefde te verklaren aan Milaan. Een stad die zo te horen een heel ander karakter heeft, want hij liet de New Yorkse rammelband Parquet Courts en de excentrieke Yeah Yeah Yeahs-frontvrouw Karen O invliegen. Zij vangen de broeierige cultuur van Milaan in de jaren tachtig, vol 'fashionistas, misfits, outcast en junkies' in een ge?nspireerd klinkende collectie rocksongs. Project meer dan geslaagd!
Favoriete track: Memphis Blues Again
21. SPOON - Hot Thoughts
Voor Hot Thoughts zocht Britt Daniel, de frontman van de fantastische band Spoon, het weer wat meer in de hoek die hij eerder al eens incidenteel verkende. De funky hoek dus, al dan niet ge?nspireerd door Prince. Een verrassende, maar behoorlijk uitpakkende keuze, want door dit andere geluid onderscheidt dit album zich van de rest van het oeuvre. Aan de andere kant is het wel zo dat juist een ?cht Spoon-nummer, catchy, groeiend in intensiteit en met fijne pianoklanken, in mijn ogen uiteindelijk het prijsnummer is.
Favoriete track: I Ain't The One
20. J. BERNARDT - Running Days
De mannen van Balthazar gebruiken de pauze met de band stuk voor stuk zeer nuttig. Na Warhaus (Maarten Devoldere) en Zimmerman (Simon Casier) kwam ook Jinte Deprez met een soloplaat. Hij bedient zich van het pseudoniem J. Bernardt en laat een voorliefde voor hiphop, R&B en elektronica doorwerken in zijn geluid. Het resultaat is een sfeervolle, soms zelfs dansbare plaat boordevol sterke songs. Eigenlijk maakt dit werk alleen maar extra nieuwsgierig naar een nieuwe Balthazar, want de heren bevinden zich onmiskenbaar in een zeer creatieve periode.
Favoriete track: Calm Down
19. THE MOLOCHS - America's Velvet Glory
Twee doodnormale gasten staren je aan vanaf de platenhoes. De ??n met een Oasis-kapsel uit de tijd dat Oasis nog leuk was, de ander met bril en keurig overhemd. Ze zouden bij je in de straat kunnen wonen. Lijkt me gaaf, want als Lucas Fitzsimons en Ryan Foster dan oefenen in hun garage, zou ik zeker luisteren. De twee spelen namelijk heerlijk rammelende nummers met een licht psychedelisch sixties sausje. Lekker kort en bondig. America's Velvet Glory zorgt iedere keer weer een heerlijk half uurtje.
Favoriete track: No More Cryin'
18. SAMPHA - Process
Sampha Sisay , een Engelsman met Afrikaanse roots, werkte met onder meer Drake, Kanye West en Solange. Met het met de Mercury Prize bekroonde Process stapte hij dit jaar zelf in de schijnwerpers. Hij wisselt op deze sterke plaat net zo eenvoudig een intieme pianosong af met een urban sound die heel erg van nu klinkt. Zijn prettige stem houdt alles moeiteloos bij elkaar en ondanks de toch wel zware thematiek blijft het geheel toegankelijk. Indrukwekkend debuut.
Favoriete track: Blood On Me
17. RYAN ADAMS - Prisoner
De grillige topmuzikant Ryan Adams deed natuurlijk altijd al waar hij zin in had, maar inmiddels is hij op het punt beland dat hij zich helemaal nergens meer iets van aantrekt. Dus als hij 1989 van Taylor Swift volledig wil coveren, dan doet hij dat. En als hij, zoals op Prisoner, zijn gebroken hart eens niet wil vangen in zijn geliefde countryjasje maar in een rocksausje, dan doet hij dat dus ook. Het maakt deze plaat er ??n in de traditie van pakweg Bruce Springsteen en Tom Petty. Uiteraard gemaakt met de achteloze vanzelfsprekendheid die Adams zo kenmerkt.
Favoriete track: Outbound Train
16. CHERRY GLAZERR - Apocalipstick
Rammelend indiebandje dat wordt aangevoerd door de negentienjarige Clementine Creevy. Zij steelt de show met haar vocalen. Als ze wil krijsen, doet ze het. Wil ze liefjes klinken, dan doet ze dat. Wil ze spannend zijn, nou, dan doet ze dat ook. Ze zit bovendien vol met goede idee?n, waardoor de fijne refreintjes en bruggen je om de oren vliegen. Verslavend leuk.
Favoriete track: Nurse Ratched
15. KELELA - Take Me Apart
Als je achternaam Mizanekristos luidt, is het logisch dat je het in je muzikale loopbaan bij je voornaam laat. Kelela, een Amerikaanse met Ethiopische roots, heeft ook de klasse om een zangeres te worden waarvan de achternaam overbodig is. Na jaren in de schaduw van onder meer Solange en Gorillaz pakt ze nu zelf de terechte shine met een van de beste R&B platen van dit jaar. Haar sound, met invloeden uit hiphop en dance, is heel erg van nu en past perfect bij haar warme stem. Kelela overtuigt op alle fronten, zowel in de emotionele ballads als in de verleidelijke liedjes voor in de slaapkamer.
Favoriete track: Frontline
14. WARHAUS - Self Titled
Nog geen jaar na zijn solodebuut is Maarten Devoldere weer terug met een tweede plaat onder de naam Warhaus. Hij presenteert zich andermaal als de Belgische Leonard Cohen in een verzameling songs vol donkere romantiek. Vluchtige ontmoetingen in donkere gelegenheden, verleidelijke vrouwen, gevaar ligt op de loer. Vaak loopt het niet goed af. De doorrookte stem van Devoldere, fraai contrasterend met de heldere zang van partner Sylvie Kreusch, is perfect geschikt voor de po?zie van het nachtleven. Opnieuw een indrukwekkend werkstuk, waarmee hij de 'strijd' met Balthazar-collega Jinte Deprez wat mij betreft net wint. Laat die nieuwe bandplaat maar snel komen!
Favoriete track: Love's A Stranger
13. TAYLOR SWIFT - Reputation
Voorganger 1989 was wat mij betreft een ingenieuze popplaat waarop Taylor Swift de ene topsong aan de andere koppelde. Opvolger Reputation heeft wat meer luisterbeurten nodig om in de armen te worden gesloten. Maar dan duiken de slimme hooks, onweerstaanbare refreinen en leuke vondsten weer op. Precies zoals je van Swift mag verwachten. Misschien over de hele linie net niet zo geweldig als 1989, maar ze bevestigt haar reputatie wel degelijk met een van de interessantste albums binnen haar genre.
Favoriete track: Call It What You Want
12. SZA - Ctrl
Sol?na Rowe trekt zich weinig aan van muzikale hokjes. In een poging haar stijl te defini?ren komt R&B het dichtst in de buurt, maar dan wel met flarden soul, hiphop en dance. In haar teksten neemt ze geen bepaald geen blad voor haar mond. SZA vertelt openhartig over mannen die behalve met haar ook met andere dames het bed delen, stukgelopen relaties, seks, jaloezie en alles waar een moderne '20 something' vrouw mee te maken krijgt. Ondanks de rafelige randjes en de rauwe thematiek is dit wel degelijk een parel, exemplarisch voor een genre waarin momenteel misschien wel de spannendste dingen gebeuren.
Favoriete track: Prom
11. TYLER, THE CREATOR - Flower Boy
Tyler, the Creator is nooit vies van enige controverse. In het verleden schreef hij enkele ronduit homofobe nummers, maar op dit album komt de rapper volledig verrassend zelf uit de kast. Het maakt Flower Boy zijn meest persoonlijke plaat tot nu toe. Daarnaast lijkt hij de grilligheid die hem in het verleden soms parten speelde van zich af te hebben geschud, want dit album kent nauwelijks zwakke plekken. Sterker nog, Tyler laat de ene sterke song op de andere volgen!
Favoriete track: Pothole
10. JILLETTE JOHNSON - All I Ever See In You Is Me
De Amerikaanse Jillette Johnson debuteerde enige jaren geleden met Water In A Whale, een album vol prettige pianopop. Bekend werd ze er niet mee. Zonde, want deze dame verdient veel meer luisteraars. Dat bewijst All I Ever See In You Is Me wel, wederom een verzameling pianosongs in de lijn van pakweg Carole King, of, om het wat moderner te houden, Fiona Apple. Met haar prettige stem laveert ze soepeltjes langs grootse refreinen, ingehouden bruggen en alles wat ze daar tussenin maar tegenkomt. Om verliefd op te worden!
Favoriete track: Like You Raised Me
9. BENJAMIN CLEMENTINE - I Tell A Fly
Op zijn vorige plaat, bekroond met de Mercury Prize, leerden we Benjamin Clementine toch vooral kennen als een zanger met een paar flexibele stembanden, die zijn nummers het liefst vanachter de piano bracht. Op I Tell A Fly breekt hij met dit stempel. Clementine gooit alle registers open. Pop, soul, gospel, koorzang, furieus toetsenwerk, theatrale passages en elf nummers die voortdurend een andere kant op lijken te gaan dan je aanvankelijk denkt. Bijzonder werkstuk!
Favoriete track: Phantom Of Aleppoville
8. BROKEN SOCIAL SCENE - Hug Of Thunder
Na zeven jaar komt het Canadese supercollectief Broken Social Scene weer met een nieuwe plaat. Een blik op de line-up zorgt al voor hoge verwachtingen, want iedereen is van de partij, inclusief Leslie Feist. Het lijkt wel een muzikale variant op de jaarlijkse All Star Game in de NBA. En dan moet je de plaat nog draaien! Alles wordt uit de kast gehaald in een collectie sprankelende songs. Sterke refreinen, harmoniezang, opzwepende melodie?n, verrassende wendingen; dit Hug Of Thunder is een comeback om de vingers bij af te likken!
Favoriete track: Stay Happy
7. PHOEBE BRIDGERS - Stranger In The Alps
De 23-jarige Phoebe Bridgers presenteert zich op haar debuutplaat zeker niet als een vrolijke jongedame. Haar teksten staan vol met sombere bespiegelingen. In dat opzicht is ze te vergelijken met Julien Baker. Bridgers zoekt het muzikaal echter wat breder dan haar generatiegenote en dat is een slimme zet, want daardoor is er meer ruimte voor lucht en krijgt haar geluid een interessante variatie. Beklemmend mooi en wat mij betreft een van de beste nieuwkomers van dit jaar.
Favoriete track: Demi Moore
6. THE MOONLANDINGZ - Interplanetary Class Classics
The Moonlandingz is een samenwerkingsverband tussen de knotsgekke zanger van Fat White Family, de gitarist van diezelfde band en leden van The Eccentronic Research Council. Sean Lennon tekent voor het grootste deel van de productie, doet ook mee en in het slotnummer duikt zelfs Yoko Ono op. Het resultaat is een maffe, maar onweerstaanbare plaat die een verzameling songs herbergt met wortels in punk, psychedelica, krautrock en disco, inclusief meezingers. Volslagen kierewiet!
Favoriete track: Sweet Saturn Mine
5. WILLIAM PATRICK CORGAN - Ogilala
William Patrick Corgan, in de muziekwereld beter bekend als Billy, besloot zijn vijftigste verjaardag aan te grijpen om een plaat te maken in de traditie van de American Recordings van Johnny Cash. Met Rick Rubin als producer dus. Het levert een verbluffend mooi album op, waarin de stem van Corgan in de schijnwerpers staat, slechts begeleid door gitaar, piano en strijkers. Alsof hij je vanuit een hoek van de kamer toezingt. Corgan klinkt zeer bevlogen, waardoor de toch al fraaie songs alleen maar meer zeggingskracht krijgen. Minstens zo goed als zijn beste Pumpkins-platen!
Favoriete track: The Spaniards
4. CURTIS HARDING - Face Your Fear
De soul zit duidelijk in het lichaam van Curtis Harding, die ooit achtergrondzang voor OutKast verzorgde. Zijn vorige plaat bevatte nog de nodige gitaren, maar op Face Your Fear heeft hij die een veel minder prominente rol toebedeeld. De soul moet eruit en komt op de beste momenten vanuit zijn tenen. Het levert een geweldige plaat op, waarop ook gospelinvloeden hoorbaar zijn. Een aantal songs klinkt al bij de eerste luisterbeurt als klassiekers uit vervlogen tijden en dat is razend knap.
Favoriete track: Need Your Love
3. DUA LIPA - Self Titled
,,In the beginning, God created heaven and earth". Een donkere vrouwenstem valt in en ze heeft mij direct te pakken. Het is het startpunt voor een hele rij catchy topsongs vol grootse refreinen, heerlijke bruggetjes en altijd is er die bijzondere stem. De bloedmooie Dua Lipa, een Britse met Kosovaarse roots, levert hier een ijzersterk debuutalbum af vol ingenieuze popnummers. Ze verslaat wat mij betreft ook haar ervaren concurrentie moeiteloos en het is dat er op de tweede helft van de plaat net een paar mindere nummers staan, anders had deze popprinses nog wat hoger op het podium gestaan!
Favoriete track: Genesis
2. KENDRICK LAMAR - DAMN.
Met DAMN. bouwt Kendrick Lamar moeiteloos verder aan een oeuvre dat stilaan legendarische vormen aanneemt. Fantastische beats, prima raps en vooral de ijzersterke verhalen, doorspekt met religieuze verwijzingen, zijn de voornaamste ingredi?nten van een topplaat die van begin tot eind boeit. Er is een glansrol voor Rihanna, Bono mag een stukje meezingen, maar aan het einde van de dag is het altijd Lamar die in het middelpunt staat. Luisteren, nog eens luisteren en dan alleen maar concluderen: damn!
Favoriete track: DUCKWORTH.
1. FOXYGEN - Hang
Ergens tijdens het schrijven van de nummers voor Hang moeten Sam France en Jonathan Rado het idee hebben gekregen hun vaak naar de sixties knipogende muziek te laten begeleiden door een symfonieorkest. In het verleden boden de mannen van Foxygen wel eens iets te veel ruimte aan slechte idee?n, maar deze vondst is briljant. Van begin tot einde zit je in een heerlijke achtbaan, waarin werkelijk van alles gebeurt. Ondersteund door de jonge honden van The Lemon Twigs en dat geweldige orkest zorgt Foxygen zowel muzikaal als tekstueel voor een glimlach van oor tot oor.
Favoriete track: Mrs. Adams
Unregistere
Well-known member
Haha, snap ik wel ja. Sommige nummers klinken wat mij betreft zelfs alsof er meerdere bands tegelijk aan gewerkt hebben. Maar is uiteindelijk toch wel de plaat die ik het vaakst met plezier heb gedraaid. Voordeel is ook dat hij niet heel lang duurt, dus dan is-ie perfect geschikt om vaak te luisteren.
Unregistere
Well-known member
Wordt tijd voor een 2018 editie van dit topic inderdaad.
Soloplaat van John Bramwell, frontman van I Am Kloot, is ook de moeite waard!
Soloplaat van John Bramwell, frontman van I Am Kloot, is ook de moeite waard!
Abubakari
Well-known member
De nieuwe Ty Segall! 75 minuten, geweldige plaat die qua stijlen alle kanten op gaat.
"Onder het kopje 'Er zit een Beatle in de garage' stond in een recensie van De Standaard een vergelijking te lezen met de witte van de Beatles, omdat Freedom's Goblin al even gevarieerd is".
"Onder het kopje 'Er zit een Beatle in de garage' stond in een recensie van De Standaard een vergelijking te lezen met de witte van de Beatles, omdat Freedom's Goblin al even gevarieerd is".
Laatst bewerkt:
Unregistere
Well-known member
Da's wel een interessante omschrijving in elk geval.