Velen slaan door uit de angst ongefundeerd racist te worden genoemd. Er is geen plaats meer voor nuance. Ondertussen sneeuwt echte discriminatie onder. Ik heb zo'n idee dat de dame van hierboven dat 0,0 interesseert. Zij is opgevoed met de gedachte dat ze altijd benadeeld wordt. Dan ga je er in geloven. Elke tegenslag in het leven zal hieraan gereflecteerd worden. Een verlies voor de maatschappij.
Dit dus.
Plus dat hierdoor de échte discriminatie (want die is er op sommige plekken ook in NL echt nog) door blijft gaan omdat men heel veel wordt 'doodgegooid' met continu verwijten van racisme terwijl het het dan niet is.
Van een andere orde, maar vergelijkbaar met ADHD en dyslexie. Toen ik begon als docent (in 2002) was er een 'hype' van ADHD-ers. Die ziekte bestaat zeker, is ook heel vervelend voor degenen die dat hebben. Maar iemand die in die tijd gewoon druk was werd al direct ADHD-er genoemd, en er waren doktoren die iemand direct een ADHDverklaring gaven als daarom gevraagd werd. Het gevolg was dat de échte ADHD-ers de hulp niet kregen omdat "zo ongeveer iedereen" ADHDer werd genoemd. 10 jaar later zagen we dit met dyslecten, ik heb klassen gehad met 50% dyslecten. Dat is statistisch gewoon zo goed als onmogelijk. Hierdoor sneeuwden de échte dyslecten onder. Gelukkig is het aantal gediagnosticeerde ADHD-ers en dyslecten afgenomen de afgelopen jaren en worden de échte dyslecten en ADHD-ers nu gezien. Laten we hopen dat het racisme-debat zich ook zo gaat ontwikkelen (maar vrees het ergste), zodat het échte racisme bestreden kan worden, dat is hoog nodig.