Raul
Well-known member
Inderdaad, de grote aanvoerder verlaat Athletic "door de grote deur" na 15 seizoenen in het eerste team en 557 optredens, tot nu toe de tweede speler in de ranglijst aller tijden na de 614 van Iribar. Hij kwam op 12-jarige leeftijd naar Lezama en maakte veel indruk tot hij op 16-jarige leeftijd zijn debuut in het eerste elftal maakte, op 30 juli 2009 in San Mames tegen Young Boys. In de tweede helft werd hij de jongste speler in de geschiedenis die een doelpunt maakte in een officiële wedstrijd voor Athletic, na Txomin Acedo, die dat deed toen hij een paar maanden jonger was in het regionale kampioenschap van 1914. Sindsdien heeft Muniain 75 doelpunten gemaakt in de competitie, beker, Champions League en Europa League. Op zijn erelijst staan twee Spaanse Super Cups (2014/15 en 2019/20) en de recente bekertitel, waarmee hij een 40-jarige droogte in La Liga doorbrak. Ze zijn vijf keer tweede geworden in de Copa en één keer in de Europa League, in de finale in Boekarest tegen Atlético Madrid in 2012.
Statistieken volstaan echt niet om weer te geven hoe hij heeft bijgedragen aan de geschiedenis van Athletic. Net als andere grote rood-witte legendes uit zijn tijd, bleef Muniain liever bij Athletic, bij deze club die hem trainde en hem de kans gaf om een professional te worden, en weigerde hij te tekenen voor een andere club die hem meer geld en de belofte van meer titels kon bieden. Deze man is een held in deze tijd. Die beslissing van een clubman heeft van hem een mega idool gemaakt in Bilbao en een referentie voor de jeugdteams van Athletic. Sinds zijn aanstelling als aanvoerder werd het nog beter en heeft hij voortdurend blijk gegeven van sportiviteit, respect, integriteit en toewijding, wat ook benadrukt moet worden tijdens zijn twee ernstige knieblessures.
Ik kan me nog vaag herinneren dat hij zijn debuut maakte voor Spanje. Hij was toen ook nog erg jong en volgens mij kwam zijn opa hem opzoeken. Het was een prachtig gezicht. In mijn ogen een supertalent, helaas werd dat potentieel niet helemaal waargemaakt (in mijn ogen) door blessures en grillig spel, maar de mens en zijn dribbels zullen we niet vergeten.
Statistieken volstaan echt niet om weer te geven hoe hij heeft bijgedragen aan de geschiedenis van Athletic. Net als andere grote rood-witte legendes uit zijn tijd, bleef Muniain liever bij Athletic, bij deze club die hem trainde en hem de kans gaf om een professional te worden, en weigerde hij te tekenen voor een andere club die hem meer geld en de belofte van meer titels kon bieden. Deze man is een held in deze tijd. Die beslissing van een clubman heeft van hem een mega idool gemaakt in Bilbao en een referentie voor de jeugdteams van Athletic. Sinds zijn aanstelling als aanvoerder werd het nog beter en heeft hij voortdurend blijk gegeven van sportiviteit, respect, integriteit en toewijding, wat ook benadrukt moet worden tijdens zijn twee ernstige knieblessures.
Ik kan me nog vaag herinneren dat hij zijn debuut maakte voor Spanje. Hij was toen ook nog erg jong en volgens mij kwam zijn opa hem opzoeken. Het was een prachtig gezicht. In mijn ogen een supertalent, helaas werd dat potentieel niet helemaal waargemaakt (in mijn ogen) door blessures en grillig spel, maar de mens en zijn dribbels zullen we niet vergeten.