Ook, ik heb er vandaag een paar keer aan moeten denken nog, wat een intens droevig gevoel heb ik daar aan over gehouden. En dan kijk ik toch echt behoorlijk wat ellende.
Ik zal beginnen met een jeugdervaring wat in de buurt komt.
Op de christelijke lagere school zat er een jongen in mijn klas die nogal verwaarloost was. Mijn ouders kwamen daar achter via de kerk waar vader gevegt ouderling was. Op aandringen van de dominee is vader gevegt de uitdaging aangegaan om die jongen te helpen.
Voor ik naar school ging werd er gewacht tot hij bij ons thuis kwam en kreeg hij zijn ontbijt. Tijdends de middagpauze ging hij mee en aten we samen bij ons. Na school liepen we samen op en het laatste stuk liep hij verder naar zijn thuis.
Heel vreemd vond ik dat hi het in de klas prima deed, maar op de wc ging poepen in de zeikbak. Later is mij dat uitgelegd als aandacht smeken.
Daar denk ik nu iets anders over.
Na twee jaar waren we vrienden geworden, tot het moment dat hij niet meer kwam opdagen. Ook niet meer op school.
Veel later kwam ik er achter dat hij, op voorspraak van zijn vader, aardig wat gestolen had. Ook uit ons huis. Als beloning werd hij verkracht.
Hij groeide op en werd een beroeps junk- en crimineel en ging van tehuis naar tehuis. Nooit echte liefde ontvangen en later nooit meer het vermogen gehad die te recepteren.
Als er behoefte aan is, kan ik er nog een paar posten.