Hi-Hi's

BlauwVinger

Well-known member
Hi-Hi’s Part One


‘In a match between Third Lanark AC & Heart of Midlothian in the late 1890's, a Thirds defender belted the ball higher than had ever been seen by their fans. As a consequence a large group screamed Hi Hi Hi and the unique nickname was born. In addition Thirds carried another two nicknames, The Redcoats, and The Warriors, both associated with their mlitary origins’.

We maken een uitstapje naar Schotland. Distels, whisky, lochs, kilts, ruige kustlijnen en vrijwel altijd motregen. Ik neem ditmaal graag een voormalige club onder de loep van militaire origine. Die vind je in de Engelse leagues ook met clubs als Aldershot en Colchester United als lichtende voorbeelden.

Het Schotse Third Lanark AC kwam in 1872 voort uit het 3de regiment van de Lanarkshire Rifle Volunteers.


tCUyI7S.jpg


De Lanarkshire Rifle Volunteers bestond uit vier regimenten waarvan het derde gelegerd was in het zuidelijk gelegen deel van Glasgow, Strathbungo. Dit korps kwam voort uit de samenstelting van onafhankelijke vrijwilligersunits zoals ‘8th Coy Etna Foundry’ en het ‘78th Corps Old Guard of Glasgow’. De onbezoldigde helden van toen droegen zélf zorg voor uniformen en wapentuig. Het waren gevreesde boys, deze vrijwilligers. Die vechtlust werd bekrachtigd door middel van erkenning via de Volunteer’s Act in 1963.


In 1872 werd Third Lanark Rifle Volunteers Football Club opgericht. De eerste interland tussen Schotland en Engeland op Hamilton Crescent in Glasgow inspireerde de mannen tot het oprichten van een eigen voetbalclub. Dat doe je dan in stijl in een rokerig etablissement,

de regimental Orderly Room in East Howard Street in Glasgow. Na een bescheiden hamerklopje neemt private Broadfoot het woord en kondigt de oprichting van de voetbalclub aan, gesteund door Luitenent-kolonel H.E. Crum-Ewing, de officieren en vijfentwintig mede-privates . Vervolgens neemt sergeant Wilson over: ‘We, the members now assembled should form ourselves into a club, to be called the Third Lanark Rifle Volunteers Football Club’.


oyRZ7jY.jpg



Het tweede punt op de agenda was het bespreken van de clubkleuren. Club colours zijn zó fascinerend. Het tenue van keuze werd een scharlakenrood ‘guernsey’ (zo werd de tuniek van een vrijwilliger genoemd) blauwe broeken en blauwe kousen, analoog aan de regimentskleuren. Als clubembleem zou een ‘3’ op het hart prijken.


TMwwOJj.jpg
 

BlauwVinger

Well-known member
Hi-Hi’s Part Two



Het eerste speelveldje bevond zich aan Victoria Road, feitelijk het exercitieterrein van The Volunteers, pál achter het hoofdkwartier.



Gelet op de rudimentaire faciliteiten verruilde Third Lanark Victoria Road voor het nabijgelegen Old Cathkin Park in het Crosshill district in Glasgow in 1875. Dit veld was een goede gift van de Dixons ijzergieterij aan Cathcart Road. Het werd uitgerust met heuse doelen en een hoofdtribune in 1878.



De faciliteiten waren goed genoeg voor een international meeting tussen Schotland en Engeland in 1884. De thuisploeg versloeg de gehate Engelsen voor de 5de maal op rij in ‘The Auld Enemy’. De eerste league wedstrijd speelde Lanark er op 23 Augustus 1890 tegen Dumbarton; een wedstrijd die met 3-1 verloren zou gaan. Third Lanark zou er ook de hoogste score uit haar clubgeschiedenis halen door St. Andrews met 11-0 te verpulveren in de 3de ronde van de Scottish FA Cup in het seizoen 1885/86.



rhDyyhH.jpg



We doen even een klein geschiedenisstapje terug om de militaire achtergrond van Third Lanark nog maar een te benadrukken. In 1881 vond een grootscheepse reorganisatie plaats binnen het Britse legerkorps. Regimenten werden niet langer genummerd en de namen van hun wervingsregio of de geschiedkundige achtergrond deden hun intrede. Voortaan werden vrijwilligerskorpsen gelinkt aan het reguliere leger. De vier Lanarkshire Rifle Volunteer Corps werden de 1ste, 2de, 3de en 4de Volunteer Battalions, gelieerd aan de Cameronians (Scottish Rifles), opgericht in 1881, voortkomend uit de 26th Regiment Foot uit 1689 en het 90ste Perthshire Light Infantry uit 1794. Elk regiment bestond uit twee bataljons, één als thuisbasis voor recrutenwerving en training, en één overzees gelegerd voor actieve dienst.



llxNQNB.jpg
 

BlauwVinger

Well-known member
Hi-Hi’s Part Three



Tegen die achtergrond beleefde Third Lanark haar hoogtijdagen. In 1888/89 won het de Schotse Cup door Celtic met 3-0 te verslaan in wat de annalen inging als de ‘snow final’. Ondanks enkeldiepe sneeuw besloot de arbiter af te laten trappen., tot groot ongenoegen van de green and white hoops. Uiteindelijk forceerde de Scottish Football Association een replay ‘but to no avail’. The Warriors of The Redcoats uit het Croshill District deden het met 2-1 dunnetjes over. In die periode zouden de militairen óók de Glasgow Charity Cup driemaal winnen.



In 1890 werd Third Lanark, samen met Abercorn (Underwood Park), Cambuslang (Whitefield Park), Celtic (1stCeltic Park), Cowlairs (Springfield Park), Dumbarton (Boghead Park), Heart of Midlothian (Tynecastle), Rangers (1st Ibrox Park), Renton (Tontine Park), St. Mirren (Westmarch) en Vale of Leven ( Millburn Park) founder member van de Scottish Football League in 1890. Het illustere Queen’s Park zul je in dit rijtje niet aantreffen vanwege de afkeer van deze puriteinse amateurs van voetbal als professioneel tijdverdrijf.



KvTWdXQ.jpg




Onder invloed van de roep om méér professionalisme binnen de club vervaagde langzamerhand de band met het vrijwillige legerkarakter. In 1903 werd de club dan ook een besloten vennootschap. De regimentskleuren bleven behouden maar de officiële benaming veranderde in Third Lanark Athletic Club. Díe naam zou in 1904 aan het einde van het seizoen bovenaan de ranglijst prijken.



Even weer een uitstapje naar Queen’s Park. First Hampden aan Hampden Terrace was de eerste ground van de club Queen’s Park. In 1884 verhuisden de green and white hoops naar een terrein aan Cathcart Road, 500 meter verderop. Voor het gemak werd dat Second Hampden genoemd en de eerste wedstrijd betrof er een vriendschappelijke ontmoeting met Dumbarton..



E0PiOvQ.jpg
 

BlauwVinger

Well-known member
Hi-Hi’s Part Four



In 1903 volgde opnieuw een verhuizing, ditmaal naar Third Hampden Park, het nationale stadion van Schotland zoals we dat hedentendage kennen. Die verhuizing naar Third Hampden maakte voor Third Lanark de weg vrij om het vacante Second Hampden in te nemen. De ground zou omgedoopt worden tot New Cathkin Park.



In 1905 eindigde Third Lanark derde in de hoogste afdeling maar zou het opnieuw de Scottish Cup winnen, ditmaal na een replay tegen het gevreesde Glasgow Rangers.



Niet alleen hadden de mannen van Third Lanark in 1903 afscheid genomen van de toevoeging Rifle Volunteers; in 1908 zou die naam zelfs in haar geheel verdwijnen toen de 3rd Lanarkshire Rifle Volunteers werden ontmanteld tijdens de Haldane Army Reformation om voortaan als het 7th Territorial Battalion of the Cameronians (Scottish Rifles) door het leven te gaan.



KYtcYu5.jpg




Rond de Eerste Wereld Oorlog zouden enkele Schotse leden van Third Lanark hun leven geven. Onder hen was John Ferguson die zich na zijn universitaire studie aanmeldde bij the 4th Battalion Cameronians (Scottish Rifles) en aangesteld werd als 2nd Lieutenant. In October 1916 zou hij vallen en verdwijnen in de aarde van Frankrijk, zoals zovele ‘compatriotten’, gememoreerd bij het Memorial of the Missing in Thiepval, Somme.



Na de Eerste Wereld Oorlog is er weinig opgetekende geschiedschrijving bewaard gebleven van Third Lanark. In 1996 werd dat gat opgevuld toen het boek Stil Seeing Red van auteur Bert Bell het levenslicht zag. Daarin wordt onder andere melding gemaakt van de kampioenschappen van The Hi-Hi’s van de tweede divisie in de jaargangen 1930/31 en 1934/35.



v3TFdsE.jpg




De volgende foto toont het team van 1961/62. Op het balkon staat het trio Matt Gray, Dave Hilley en Alex Harley die geen deel uit mochten maken van de team picture omdat ze nog geen contract hadden getekend voor het nieuwe seizoen.



Mjv0rR8.jpg






Éen jaar voordat bovenstaande foto werd genomen bereikten The Thirds een historische mijlpaal door met een 6-1 zege op Hibernian voor het eerst de 100 doelpunten grens te passeren. Met die memorabele overwinning verzekerde Third Lanark, met goalgetters als Goodfellow, Hilley, Harley, Gray and McInnes zich van een verdienstelijke derde plek in de hoogste divisie. Daarmee was de koek dan ook wel op.
 

BlauwVinger

Well-known member
Hi-Hi’s Part Five (Final)





qTOJ1nT.jpg






Third Lanark is moedwillig aan gort geholpen door een voorzitter van het kaliber gespuis dat in modernere tijden clubs onder andere als Brighton & Hove Albion en York City vrijwel voorgoed om zeep zou helpen. Gewoon de club kopen en de ground verkopen om er vervolgens een TESCO supermarkt neer te zetten. Het is al eens eeder gezegd. Overal in Groot Britannië waar een TESCO staat heeft een clubeigenaar vuil spel gespeeld. Ga er graven en je treft schoenveters en aangevreten scheenbeschermers aan.



Zo ook in het Glasgow van de Sixties. Voorzitter W. Hiddleston ziet in Cathkin Park een schitterende investering als zaterdagstrekker van meubelboulevardbezoekers en andere lieden die zich in het weekend stierlijk vervelen en daarom maar aansluiten bij een auto wasserette waar dertig auto’s op hun beurt wachten.



De trainersstaf kreeg geen geld meer voor aankopen, de beste spelers mochten tegen belachelijk lage transferbedragen vertrekken of werden zelfs getracteerd op een vrije transfer; álles leek geoorloofd om de club leeg te laten lopen. Wonderwel echter bleven de HiHi’s echter nog enkele seizoenen lang overeind alvorens in 1967 de stekker er definitief uitging.



W. Hiddeleston het in zóverre zijn zin dat er op Cathkin Park nooit meer op niveau gevoetbald zou worden. Echter, zijn malversaties waren niet geheel onopgemerkt gebleven.

Deze collage is het resultaat van een bezoek aan Cathkin Park 30 jaar geleden.





R0A8kjH.jpg




eYrZVGd.jpg




iAA7mwZ.jpg




Bo8TdhJ.jpg




vOUIRNl.jpg
 
Bovenaan