Het probleem daar is dat de partij die op dat moment de macht heeft, de grenzen trekt. Ik heb genoeg bezwaren tegen het politieke stelsel hier, maar de grenzen worden tenminste door een onafhankelijke commissie getrokken en niet door de partijën zelf.
Het is eigenlijk van de zotte dat grote landen als India, de VS, het VK, Frankrijk, Canada en Australië anno 2025 nog altijd hun parlementsleden kiezen op basis van wie het populairst is binnen willekeurig getrokken lijnen op de landkaart.
Gerrymandering is het gevolg van het kiessysteem in combinatie met machtswellustige politici. Dat laatste geldt enkel voor de meest extreme vormen want ook met een onafhankelijke commissie is gerrymandering niet uitgesloten.
Het "kieskringen met een enkel lid"-systeem (SMC) is niet bepaald een democratisch manier om een parlement te kiezen. Er zijn echter nog slechtere "democratische" systemen, die ook daadwerkelijk in de praktijk gebruikt worden. Zo heb je een systeem waarbij alle zetels naar de populairste partij gaan en een systeem waarin een x aantal zetels te verdelen zijn en de kiezer ook een x aantal stemmen krijgen waarbij de kandidaten met de meeste stemmen worden verkozen; wat in de praktijk eveneens betekent dat een partij (vrijwel) alle zetels krijgt; sommige Amerikaanse staten hebben dit laatste systeem tot halverwege de vorige eeuw gehanteerd. Een van principes van een parlement is dat "iedereen" vertegenwoordig is en dat is bij deze kiessystemen niet bepaald het geval.
Constitutie is een ander woord voor grondwet. Ik neem aan dat je een vertaling zoek voor "constituency" in het Nederlands is dat kieskring of kiesdistrict.