We gaan Europa in!

Bonehead

Well-known member
En andere meezingbare hits.


tbas5b7z1kcn3.jpg


Dit reisverslag begint op zondag 22 mei in Nijverdal. Om 16:10 uur is er een harde schreeuw te horen. Paul Gladon heeft zojuist in Utrecht Heracles op een 0-2 voorsprong gezet en hierdoor kan Heracles de winst in de play-off bijna niet meer ontgaan. Ruim vijf minuten later volgt het eindsignaal en inderdaad Heracles wint de play-off. Hierdoor plaats de club zich voor het eerst in haar 113-jarige historie voor Europees voetbal. Drie dagen eerder was Bonehead nog aandachtig toeschouwer geweest bij de heenwedstrijd die volledig in evenwicht was geweest en derhalve ook in een 1-1 gelijkspel eindigde. Geen goede uitgangspositie derhalve en Bonehead had er dan ook weinig fiducie in dat Heracles dit klusje nog zou klaren. De twee eerdere keren dat Heracles deel mocht nemen aan de play-offs eindigden voor de Almelose club ook al in mineur. Of het komt doordat verstand met de jaren komt of omdat er andere zaken zijn weet ik niet maar de laatste jaren worden er geen uitwedstrijden meer door mij bezocht en zelfs thuiswedstrijden laat ik weleens schieten. Maar nog steeds wel een seizoenskaart en dat al ruim 20 jaar lang. Heracles Europa in. Het kan verkeren. Normaal gaat de club in de zomer op trainingskamp naar Billerbeck (net over de grens in Duitsland zo 'n 80 kilometer van Almelo). Vaak was er helemaal geen geld om in de winter over de grens op trainingskamp te gaan dus dat werd dan Texel. Er is in die bijna 30 jaar dat ik bij Heracles kom veel veranderd: Van lelijk eendje met gemiddeld 1500 supporters op de laatste plaats in de Eerste Divisie naar gemiddeld 12000 toeschouwers en goede middenmoter in de Eredivisie. 10 Jaar eredivisie met twee 6de plaatsen een keer achtste en verder altijd (ruim) voor de laatste speeldag veilig gespeeld met lange tijd de laagste begroting maar met een geweldige koopmansgeest.

Het regende die zondag inmiddels pijpenstelen en ik besloot niet het feestje mee te vieren in Almelo maar de festiviteiten op TV Oost te volgen. Ook de maandag erop tijdens de huldiging regende het flink en besloot weer televisie te gaan kijken in plaats van een nat pak te behalen. Het feest ging ook zonder mij wel door. Maandag op het werk wel even door laten schemeren dat ik ergens eind juli/begin augustus een paar daagjes vrij moest hebben. Regelmatig werd de Wikipedia geraadpleegd om te kijken wat de mogelijke opponenten waren. Er stonden mooie aansprekende namen bij als St. Eti?nne, West Ham United en Hertha BSC. Er werd uitgekeken naar vrijdag 15 juli waar om 14:00 in Gen?ve de loting plaats vond voor de derde voorronde van de Europa League. Een aantal weken daarvoor zat ik eens aan de bar van mijn amateurclub toen clubgenoot Arjan naast mij een biertje kwam drinken. Uiteraard ging het gesprek over Heracles. Arjan zit namelijk al een aantal jaar met zijn bedrijf in de businessclub en voetbalt ook wel eens mee met het businessteam van Heracles. Hij vertelde dat hij twee personen had ingeschreven met de businessclub voor de Europese uitwedstrijd van Heracles. Maar zijn vrouw ging niet mee en ik zei: “Ik ken er nog wel ??n die wel mee wil”. De reis zou tussen de €600,- en €1000,- gaan kosten afhankelijk waar de reis naar toe ging. Het vertrek zou op woensdag plaatsvinden en de terugkomst op vrijdag.

Op vrijdag 15 juli rond een uur of twee heerste er een gespannen situatie bij mij op het werk. Social media werd zenuwachtig geraadpleegd en collega supporters moesten 'toevallig' bij mijn werkplek zijn. Uiteindelijk was daar het verlossende bericht. Heracles had FC Arouca geloot. Wie? FC Arouca! Dat zouden ze ook daar in Portugal hebben gezegd over Heracles. Op 28 juli eerst in Almelo en dan op 4 augustus in Arouca. De rest van de middag werd voornamelijk benut om meer te weten te komen over deze tegenstander. Arouca ligt ten zuidoosten van Porto. Arouca heeft iets meer dan 3000 inwoners. In het stadionnetje kunnen 5000 man. De selectie van Arouca bevat naast Portugezen veel Brazilianen. Ook later die avond werd informatie verzameld. Zo was op Google Earth te zien dat Arouca een bergdorpje was en dat het verder niet veel om hakken had.

we1qhb2uwx2dp.jpg

Een handje vol supporters van Arouca in Almelo.

De dagen verstreken en zo werd het 28 juli. De dag van de eerste Europese wedstrijd in de historie van Heracles. Ik had een kaartje voor vak P gekocht omdat het vak waar ik normaal sta, vak Q, voor deze gelegenheid omgeturnd moest worden tot een zitplaatsenvak en ik tijdens verkoop moest werken en dus te laat was om een kaartje te bemachtigen. Ik zag een goed spelend Heracles dat Arouca op alle fronten aftroefde. Heracles had absoluut geen koudwatervrees tegen de eveneens Europese debutant. Het bleef lang 0-0 totdat Paul Gladon in de 53ste minuut het net wist te vinden na een voorzet van links van Jaroslav Navratil. Na dit doelpunt kreeg Heracles en hele dotten van kansen om de score te verdubbelen maar op miraculeuze manier hield de uitstekende doelman Bracalli van de Portugezen zijn doel verder schoon. Het laatste kwartier koos Heracles ervoor om de 1-0 voorsprong te koesteren en FC Arouca het spel te laten maken. FC Arouca werd niet gevaar en Heracles leek deze wedstrijd te winnen totdat diep in blessuretijd een rollertje van Walter Gonzalez van richting werd veranderd en tergend langzaam achter de kansloze Bram Castro zag verdwijnen. Wat een domper! En onverdiend ook nog eens een keer. Maar gezien het spel van Heracles en verhoudingen in deze wedstrijd nog absoluut geen man overboord.

De maandag er op kreeg ik een mailtje van Heracles met daarin het programma en de deelnemerslijst van de sponsoren die meegingen. Clubgenoot en collega van Arjan Rien werd bereid gevonden om ons van Nijverdal naar Almelo te brengen. En aldus geschiedde toen Rien op de vroege woensdagmorgen bij mij de straat in kwam rijden. Om half acht moesten wij ons verzamelen bij het Polman stadion te Almelo. Daar stonden inmiddels ook supporters die met een dubbeldeksbus naar Arouca zouden rijden. Ik kan het mij voorstellen dat zoiets interessant is voor mensen met een kleine beurs maar 28 uur in een bus zitten om 3 uur in Portugal te zitten en dan weer 28 uur terug: Mij niet gezien. De spelers, medewerkers van Heracles, pers en sponsoren werden in drie bussen geladen voor een reis naar vliegveld M?nster/Osnabr?ck. In de bus kregen we van hoofdsponsor Asito een opgeladen powerbank wat later nog wel van pas zou komen. Na een uurtje arriveerden wij daar en hebben we onze bagage ingecheckt. Eerst even het rokershol opgezocht en daar kwamen we aan de praat met verschillende mensen. Er werd wat over koetjes en kalfjes gepraat en genetwerkt. Ik was daarvoor uiteraard niet zo'n interessante partij als magazijnmedewerker van een ziekenhuis. E?n van die mensen bleek de vader van Daryl van Mieghem te zijn met onvervalst Amsterdams accent.

du9fafk1bwmkw.jpg

Inchecken op vliegveld M?nster/Osnabr?ck bij Heracleslogo.

Rond een uur of 10 aan boord gegaan van het vliegtuig dat ons naar Porto zou brengen. Daar kregen een boekje met allerlei wetenswaardigheden over deze trip en de wedstrijd. Het vliegtuig was gecharterd door Heracles en daarin zaten zo'n 150 spelers, staf, medewerkers, pers sponsoren en Bonehead in. Ik zat tussen Arjan en Van Mieghem in en de tijd werd gedood door praten over van alles en nog wat. Het vliegtuig was van Maleth-Aero. Een Maltezer vliegtuigmaatschappij. Halverwege de vlucht werden we nog getrakteerd op een kingsize stokbrood met ham en brie. Het was een beetje klef maar je moet toch wat. Na bijna 3 uur vliegen landen we op Aeroporto Francisco S? Carneiro in Porto. Daar werden we vanaf de vliegtuigtrap enthousiast begroet door een Aroucasupporter die daar als grondpersoneel werkte. Het duurde een hele tijd voordat de bagage op de band kwam, maar toen ik mijn koffer had snelde ik naar buiten om van het prachtige weer te genieten. Nog eventjes de stiekeme rokers van de technische staf er op geattendeerd dat de bussen gingen vertrekken. De selectie vertrok naar hotel nabij Arouca terwijl de afvallers (zoals de niet speelgerechtigde Vincent Vermeij) en overige deelnemers in twee bussen naar twee hotels in Porto werden gereden. Een gedeelte zat in het Crowne Plaza en het andere gedeelte in het Sheraton hotel. Wij zaten in het laatste hotel.

kojidin5ptujn.jpg

In het vliegtuig.

Het Sheraton hotel bleek een poepchic hotel te zijn aan de rand van het centrum van Porto. Onderweg kwamen we nog een museum tegen waarvan we snel een foto van de voordeur hebben gemaakt zodat we dat ook konden afvinken. Sheraton ligt in de wijk Boavista. Het stadion van Boavista FC, Estadio do Bessa waar ook tijdens Euro 2004 werd gespeeld, ligt letterlijk in de schaduw van het immense Sheraton hotel. We werden verwelkomd met en glaasje port. Die bocht snel achterover gemikt en toen hebben we onze hotelkamer opgezocht. Als blonk in het hotel. Het was wel te zien dat het hotel ruim €100,- per nacht kostte. Op het bed in het hotelkamer lag een Heraclessjaal en een welkomstkaart. Tevens kregen we twee consumptiebonnen waar bier voor kon worden gehaald in New Yorker bar. Dat klonk ons als muziek in de oren. Dus snel eventjes opgefrist en de korte broek aangetrokken en toen hup naar de bar. Daar druppelde de andere sponsoren ook langzaam binnen. Onder het genot van een biertje werd er verder genetwerkt. Bedrijven uit Almelo en wijde omgeving waren vertegenwoordigd zoals Beerze Bulten, Riwald, Asito, Kees Smit (heeft hetzelfde gebit als zijn broer), Heineken en Oad. Nadat we de twee gratis biertjes ophadden besloten we maar eens te gaan. Een biertje van 0,33 liter koste namelijk €7,- en van 0,5 €9,-. Dat zijn Portugeze prijzen. We konden nog mee met de bus naar de afsluitende training maar we hadden geen zin ruim twee uur in de bus te zitten voor een uurtje training kijken. Daarbij hadden we enorme dorst gekregen. Arjan kende Manuel van het businessclubteam en Wim vroeg of hij ook mee mocht. Wim was een oude compagnon van Jan Smit en dus een deurwaarder. Altijd handig om te weten dat de rekening betaald wordt. Toen ik mijn koffertje had geopend bleek ik de oplader van mijn telefoon thuis te hebben laten liggen. Wel had ik mijn opgeladen powerbank bij en kwam de opgeladen powerbank van Asito goed van pas.

cuvhetzybzeva.jpg

Heraclesvlag in top bij Sheraton hotel.

We besloten met z'n vieren een taxi te pakken die voor het hotel stond. De taxichauffeur kon geen Engels of Duits. Wel Frans maar dat konden wij weer niet. Arjan werd voorin gezet en moest maar zien hoe wij in het centrum kwamen. Op de kaart hadden we gezien dat Ribeira the place to be was in Porto. Daar moesten we heen. De oude taxichauffeur scheurde over de smalle straatjes. Regelmatig gebaartjes maken en scheldend en tierend op alles wat op zijn pad kwam. Een vrouw op een zebrapad moest springen voor zijn leven. Na een minuut of 20 kwamen aan op de bestemming. De teller stond slechts op €6,- nog wat. Tientje afgetikt en gaan lopen. Het was inmiddels een uur of drie. We kwamen aan en besloten een stukje te wandelen over Cais da Ribeira. Een boulevard aan de rivier Douro. We zagen al verschillende Heraclessupporters over de boulevard lopen. We besloten aan te schuiven op het terras bij Peza Arroz met een uitzicht op prachtige brug Ponte Luis I. Er werd een rondje bier ingedaan en de goedlachse ober kwam terug met vier plastic bekertjes bier a €2,- stuk. Er werd betaald een tientje. De rest was fooi. Ik deed het tweede ronde in en zei tegen de ober dat als hij weer fooi wou hebben hij met echte glazen op de proppen moest komen. Dat was nogal lastig maar uiteindelijk ging hij overstag. Het werd op flink zuipen gezet. Er werd gediscussieerd over van alles en nog wat. Onder andere over de bouwkundige staat van de wenteltrap die naar het toilet ging en de zonnebloemen die daar in een hoek lagen. Maar hoe ik alles supporter van “de harde kern” aankeek tegen de hoofdtribune.

xvoq7ued31513.jpg

Porto by day.

Inmiddels was de avond gevallen in Porto en werd besloten een restaurantje op te zoeken. We verlieten ons vertrouwde terrasje dat inmiddels compleet in beslag was genomen door Heraclessupporters. We zochten een restaurant in een klein steegje aan de Rua dos Mercadores. Twee andere Heraclessupporters waren al langer in Porto en wisten nog wel een geschikte toko te vinden. Mooi op het terras viel de keus op een visgerecht. Arjan was inmiddels een hevige discussie gestart met wat jonge Franse toeristen. Dat bleken Auxerre supporters te zijn. Na het eten besloten we ons te gaan vervoegen bij de rest Heraclessupporters die zich op Pra?a da Ribeira (Ribeira plein). Daar verschansten zich naar schatting zo'n 700 Heraclessupporters. Luid zingend met de bekende liederen werd er ??n groot feest gevierd. Er werd niets gesloopt en er viel geen onvertogen woord. Er heerste een grote feeststemming. Zelfs Fonte do Cubo (een fontein) kwam ongeschonden uit de strijd. De obers (plaatselijke hangjongeren) liepen af en aan om voor €5,- per stuk bier aan de man te krijgen. Dat lukte heel aardig. Arjan was hevig aan zeuren met de lokale Truus en Ria en hun dochters. Ik besloot maar eens even door de gezangen door een rondje te lopen en een praatje maken met alle supporters die ik kende. De stemming bleef opperbest. Helemaal toen een Aziatisch jongeman de rol van Sota Hirayama (Japanse spits van jaren geleden) op zich man en zich uitgebreid liet bezingen.

cj58srg5zarvf.jpg

Porto by night.

Door al het zuipen was de nood hoog geworden om de blaas te ledigen. Omdat ik geen toilet in de buurt zag besloot ik naast rondvaartbedrijf Cruzeiro das 6 pontes af te tappen. Eerst moest ik nog langs een cordon ME die op het lawaai waren afgekomen. Maar ook zij zagen dat het louter een vrolijke bedoeling was. Hierna het weer op een zuipen gezet en het bleef een gezellige boel zonder enige wanklank totdat om 23:30 uur de tap dicht ging en het plein werd schoongeveegd. Het feest ging verder in de kroegjes maar wij besloten een taxi te nemen naar het hotel. Je kon wel zien dat Porto veel ervaring had met Europese feestjes. Arjan werd voorin gezet en vond de taxirit zum Kotzen. Of het aan de rijstijl van chauffeur lag of dat het een andere oorzaak had laten we maar in het midden. Feit is wel dat de taxi tweemaal moest stoppen. Aan het einde van de rit bleek dat hij eigenlijk drie keer moest stoppen. Na €20,- schoonmaakkosten te hebben betaald konden we onze weg vervolgen. In het hotel de bar weer opgezocht want de kijkglaasjes waren klaarblijkelijk nog niet vol. Daar nog het nodige gedronken. Ondanks dat het absoluut niet duur was, was ik wel door mijn €100,- heen en heb ik het laatste rondje op de hotelkamer gezet. Arjan had de maat vol en ging naar de hotelkamer. Toen ik daar even later ook aankwam was Arjan nergens te bekennen. Toen ik voor de laatste keer wou aftappen zat Arjan te slapen op het toilet. Met veel moeite heb ik Arjan wakker gemaakt en in bed gerold.

0y4mpqkvokb3u.jpg

Werkloze ME.

Donderdag 4 augustus. Matchday. Na een nacht van weinig slapen hoorde ik opeens iemand stofzuigen. Snel de telefoon gepakt en daar stond dat het 10:45 uur was. In werkelijkheid was het een uur eerder maar wel tijd om op te staan om nog ontbijt te krijgen. Arjan wakker gemaakt en snel naar beneden. In restaurant Porto Novo was een riante dis opgediend. Er was werkelijk waar van alles te krijgen en het was allemaal erg smaakvol. Na zo'n nachtje doorzakken vond uiteraard voornamelijk de koffie gretig aftrek. Na het ontbijt hebben we ons eerst opgefrist en zijn toen naar het terras van New Yorker bar gegaan. Daar druppelden de andere Heraclieden binnen en ging het over de belevenissen van gisteren en uiteraard over de wedstrijd. Clubicoon Arend Steunenberg was er al helemaal klaar voor en had zich gehuld in een wedstrijdshirt met rugnummer 1 en naam Steun. Het weer was grauw en grijs. Het regende voortdurend. De bus naar Arouca zou om 14:00 uur vertrekken. En nadat we nog een paar bakken koffie hadden gedronken gesloten we om 12:00 uur op zoek te gaan naar een restaurant om te lunchen. Het was immers de vraag wat er in Arouca te krijgen was en hoe laat we weer in de gelegenheid waren wat te eten. Dus we liepen de Avenida da Boavista af voor een restaurant. Na een minuut of 20 te hebben gewandeld kwamen we leuk restaurantje tegen. Ik ging ditmaal voor de spareribs en Arjan voor vis. Dit met twee cola en twee koffie kostte slechts €24,-. Na het eten zijn we weer richting hotel gewandeld waar zo langzamerhand iedereen aan verzamelen was voor de busrit naar Arouca.

76kunppnkdpjw.jpg

We zijn erbij.

Om 14:00 uur laden we onszelf in de bus waar voor water en chips werd gezorgd. De rit bedroeg iets meer dan 60 kilometer zuidoostwaarts waar zo'n vijf kwartier over zouden doen. Het eerste gedeelte ging over snelweg A20. Onderweg kwamen we langs Estadio do Drag?o waar Portugese topclub FC Porto haar wedstrijden afwerkt en van waar Heraclessupporters die op eigen gelegenheid naar Porto waren gekomen verzamelden om per bus naar Arouca te gaan. Om een gegeven moment gingen we van de snelweg af om bergen in te gaan. Het ging heuveltje op, heuveltje af over een verder goed berijdbare weg ook voor een touringcar. Na iets meer dan een uur kwamen wij aan in Arouca. De tientallen bussen met Heraclessupporters werden geparkeerd bij de remise van lokale TET. Vandaar was het koprol maken naar de eerste biertent dat opgesteld stond bij Caf? Centro. Daar het eerste bekertje bier gedronken en met collega gesproken die er duidelijk al meer dan ??n gehad had. Hierna met een groepje naar het centrum van het dorpje gelopen. Arouca is dorpje met 3000 inwoners maar trekt veel bergtoeristen aan.

twu8lqihyrfv9.jpg

Feest in Arouca.

Het centrum bestond uit ??n straatje met caf?s en restaurants waar zo'n 900 Heraclessupporters zich opgehoopt hadden. Al zingend en drinkend maakte de zwartwitte massa er ??n groot feest van. Voor een lauw flesje Superbock werd eerst nog €1,- betaald maar als snel kostte datzelfde flesje €1,50. Dat mocht uiteraard de pret niet drukken al besloot ik heel rustig aan te doen met de lauwe gerei. De plaatselijke bevolking verwonderd zich aan de festiviteiten en zit scheutig filmpjes te maken. Ook Radio Arouca is live aanwezig. Ook enkele supporters van Arouca wagen zich in het feestgedruis en er worden kwistig sjaaltjes geruild. Kortom: Een zeer ontspannen sfeer. Nederlandse kroegliederen schallen door de luidsprekers en via een megafoon vanuit een huis worden de Heraclessupporters opgezweept. Zo'n anderhalf uur voor de aftrap verplaatst de massa zich naar het stadion. Vele lege bierflesjes achterlatend. Ik heb geen enkel kapot glas gezien.

m9f5egbb5d1ds.jpg

Wat restte waren lege flesjes

Aangezien je uiteraard geen flesjes bier het stadion in krijgt moest er nog flink gezopen worden in de weg naar het stadion. Gelukkig waren de laatste twee biertjes koud en die smaakten dus overheerlijk. Zo'n uur voor de aftrap bereikten wij de poorten van Est?dio Municipal. Daar stond een cordon ME die er nogal gevaarlijk uitzagen. Met paarden hield de ME de supporters tegen en druppelsgewijs mochten er af en toe wat supporters door naar de kaartcontrole. De wedstrijd stond op het punt van beginnen toen wij eindelijk voor de kaartcontrole kon. Complete waanzin. Uiteraard werden wij gefouilleerd en alle aanstekers konden worden ingeleverd. Volgens de beste man mocht er in het stadion niet gerookt worden en kon ik hem later weer ophalen. Ondertussen supporters gesproken die met de dubbeldekker de “horrortocht” hadden meegemaakt en met een taxi naar Arouca waren gekomen. Zij kwamen vanuit Spanje dus de andere kans van ons. Ook het verhaal van een supporter die vakantie vierde aan de Costa Brava en met het vliegtuig vanuit Girona met tussenstap in Madrid naar Porto wou vliegen toen bleek dat de vlucht Madrid Porto was geannuleerd. Hij had snel in Madrid een auto gehuurd om in Arouca te komen en was net voor de aftrap op zijn bestemming omdat hij zoiets unieks niet wou missen.

9tiowexqq40ot.jpg

Wachten voor entree.

De wedstrijd was inmiddels begonnen maar we besloten eerst een biertje te halen. Ondanks de idioot scherpe controle was er dus wel bier te verkrijgen in het stadion. Zelfs nog redelijk van temperatuur. Het stadion heeft geen tribunes aan de korte zijde en voor ons waren er vakken gereserveerd aan de lange zijde schuin tegenover de hoofdtribune. Naast de ruim 900 Heraclessupporters waren er ook zoiets aan aanhangers van thuisclub. Een kaartje kostte €30,- wat voor menig Portugees een godsvermogen is. De tribune waar wij plaats op hadden was er net neergezet anders werd het complex afgekeurd door de UEFA voor Europa League. Daar waar wij stonden waren nog geen stoeltjes bevestigd terwijl de pluggen daarvoor er wel in zaten. Het fouilleren was niet bij iedereen helemaal gelukt. Er waren genoeg aanstekers in omloop en er werd dus deftig gerookt op de tribunes.

ua2zcomzd28t9.jpg


Over de wedstrijd wil ik niet teveel over kwijt. We dachten dat we net begonnen waren maar toen waren we op de helft. Heracles was geen schim van de ploeg een week daarvoor. Er werd geen fatsoenlijke kans gecre?erd. Heracles zakte volledig door de ondergrens. De thuisploeg kreeg nog een paar kleine kansjes maar beperkte zich vooral met het ontregelen. Het scheidsrechterskorps paste zich moeiteloos aan aan het abominabele niveau en liet de Portugezen al in de eerste helft tijdrekken. Ze namen alle tijd toen een speler van Arouca in 55ste minuut met kramp stervend naar de grond ging terwijl hij enkele seconden later weer vrolijk dartelend over het ook al niet al te beste veld. De wedstrijd eindigde zoals die begon en dat was volledig terecht. Beide ploegen verdienden niet om door te gaan toch vierden de spelers van FC Arouca alsof ze de Europa League hadden gewonnen nadat zij door de 0-0 de play-offs van de EL hadden bereikt. Wat een deceptie. Deze buitenkans en dan zulk voetbal op de mat brengen. Ik heb geen idee waaraan het gelegen heeft. Ik geloof niet in plankenkoorts. Dan hadden ze daar een week eerder toch ook last van?

a6cc77qkkzv8y.jpg

Bonehead niet blij na wedstrijd. Bovenste rij met pet.

Een illusie armer verlieten wij het stadion. Nog even een aansteker meegenomen voor onderweg. Op de remise duurde het lang eerdat de bussen vertrokken. Nog een peukie met Jos van Mieghem die deze dag drie pakjes Marlboro doorgedrukt had (waar hij er ook een paar van weg had gegeven). In de bus werd er afgesproken hoe deze kater te verwerken. Het was al donker toen we afdaalden richting Porto. Zo rond half tien waren we weer bij het hotel. Met een groep gingen we naar de McDonald's voor een snelle hap. Niet mijn voorkeur maar vooruit. Een groep wou nog naar het centrum, maar eigenlijk was ik er wel helemaal klaar mee. Ook Arjan had weinig zin. Het verstand zegevierde en wij gingen terug naar het hotel. Daar hebben we nog een 0.5 liter bier besteld en zelfs daar had ik nodige moeite mee. Om twaalf uur gingen we naar de hotelkamer. De televisie aangezet en jawel hoor daar werd de wedstrijd nog eventjes integraal uitgezonden. Met een vorm van zelfkastijding hebben we eerste helft teruggezien. Wat een blamage! Toen snel de televisie en licht uit.
 

Bijlagen

  • 20160826_203130.jpg
    20160826_203130.jpg
    94,4 KB · Weergaven: 0
Laatst bewerkt:

Bonehead

Well-known member
De wekker op vrijdag 5 augustus ging om half acht. Om kwart over negen immers ging de bus weg die ons naar het vliegveld zou brengen. Eventjes lekker scheren en douchen en daarna richting het ontbijt. Dat was net als de dag daarvoor voortreffelijk. Manuel schoof later aan en had blokoogjes. Het was half drie geworden met het uitje naar centrum. Gelukkig zijn we daar niet mee heen geweest. De stemming was uiteraard bedrukt na de afgang van ons Heracles de dag daarvoor. Na het ontbijt het spulletje bij elkaar gepakt en uitgecheckt. De bedrukte stemming was nog steeds niet wegge?bd. Vooral bij de staf en spelers stonden de gezichten op onweer. Er werd nog een rondje gereden om bij Crowne Plaza de overige medereizigers op te pikken. Direct van deze mogelijkheid gebruik gemaakt om een foto te maken van de voordeur van een museum zodat deze trip ook cultureel verantwoord was. In een klein half uurtje waren we op het vliegveld van Porto. Arjan kocht nog wat souvenirs zodat hij ook weer thuis mocht komen. Een beetje hangen en toen mochten we het vliegtuig in. Het was hetzelfde toestel als bij de heenreis. Het duurde erg lang voordat de piloot toestemming kreeg om op te stijgen. Hierdoor hadden we direct al vertraging. Verder verliep de reis voorspoedig.

mfbhpo6e9acb9.jpg


Iets later dan gepland landen wij op vliegveld M?nster/Osnabr?ck. Het duurde vrij lang voordat de bussen van OAD vertrokken bij het vliegveld en daarbij verkoos de chauffeur voor de route over kleine wegen door kleine plaatsen waar het natuurlijk druk was door vrijdagspits. Uiteindelijk kwamen we half zes aan in Almelo. Daar afscheid genomen van iedereen. Om zes uur was ik weer thuis.

Heracles Europa in. Wie dat ooit kunnen dromen? A once in a lifetime experience! Het was een geweldige trip met een uitstekende organisatie van Heracles. Ik heb ontzettend genoten van Porto en Arouca. Alleen de wedstrijd was drie keer ruk. Verder was alles perfect. Mocht Heracles ooit weer Europees voetbal halen dan overweeg ik uiteraard weer om mee te gaan. Als dat maar niet weer 113 jaar gaat duren....
 

Max

Administrator
Forumleiding
Mooi verslag, jammer dat je dat bus in de bergen verhaal niet hebt meegemaakt. Moet wel legendarisch zijn geweest.
 

Mario

Well-known member
Het verhaal is langer dan het verblijf in Europa, ik heb het met plezier gelezen.
 

De Groene Scout

Well-known member
Geweldig verhaal Bonehead, uiteraard jammer van de sportieve verkeerde afloop.
Denk overigens dat een volgende Europese tripje geen 113 jaar op zich laat wachten.
 

Bonehead

Well-known member
Allen dank voor de complimenten. Ik heb deze unieke belevenis met veel plezier geschreven en voor het eerst zonder aantekeningen te maken. Gezien de hoeveelheid drank verbaast het mij nog hoeveel ik onthouden heb.

Mooi verslag, jammer dat je dat bus in de bergen verhaal niet hebt meegemaakt. Moet wel legendarisch zijn geweest.

Zo'n 60 uur in een bus zitten voor 90 minuten voetbal. Wat zullen die brak zijn geweest. Hoewel de OAD zich niet schuldig voelde vervoeren zij vandaag deze groep van 58 naar Den Haag. Een maat van mij is buschauffeur (en SCC van Ajax) en zei het onbegrijpelijk dat die chauffeur voor deze route heeft gekozen wat de deelnemers ook al hoorden van de locals. Op onbekend terrein raadpleegde hij altijd Google Earth om te zien hoe het eruit ziet.

Het verhaal is langer dan het verblijf in Europa, ik heb het met plezier gelezen.

Ik was behoorlijk teleurgesteld. Heracles kan alleen zichzelf wat verwijten. De eerste wedstrijd de kansen niet afgemaakt en in de tweede wedstrijd geen kans gecre?erd en door de ondergrens gezakt. En als je dan ziet dat FC Arouca nog bijna de groepsfase haalt wat heeft Heracles dan een schitterende kans laten liggen.

Geweldig verhaal Bonehead, uiteraard jammer van de sportieve verkeerde afloop.
Denk overigens dat een volgende Europese tripje geen 113 jaar op zich laat wachten.

Ik ben erg conservatief als het om Heracles gaat. De eerste 20 jaar van mijn supporterschap speelde Heracles in de eerste divisie en dan vaak nog helemaal onderin. De realiteit is dat we inmiddels een begroting van een middenmoter. Met een uitschieter naar boven zit je dan al snel richting Play-offs (Die van mij afgeschaft mogen worden. Dan had Heracles al veel eerder Europees voetbal gespeeld btw). Heracles heeft al jarenlang een uitstekend beleid wat ervoor zorgt dat het boven zichzelf uit kan stijgen. Maar stel je voor dat het beleid minder wordt en ook nog eens het potje geluk opraakt? Dan kun je ook zo degraderen. Voorbeelden van andere clubs zijn er ten over.
 

PES5

Administrator
Forumleiding
Bedankt voor de mooie bijdrage Bonehead! Graag meer van dit soort avonturen op DVK! Maakt het forum zeker mooier!
 
Bovenaan