Everton - Manchester City (12 januari 2008)
Het is 27 december 2007. De kaarten voor Everton-Manchester City gaan in de General Sale, en mijn vader en ik besluiten om 2 kaarten vast te leggen voor de wedstrijd die op 12 januari gespeeld word.
Om 16:00u vertrok ik met de trein naar Vlaardingen. Daar haalde ik mijn vader op en gingen we richting de boot, die ons naar Killingholme zou brengen. Om 19:00u konden we aanschuiven voor een prima diner. Na het eten rustig even op bed gaan liggen, en daarna ontspannen TV gekeken naar o.a NEC-Twente. Daarna besloot ik om mijn hut op te gaan zoeken want de volgende dag zouden we alweer vroeg worden gewekt, en stond er een lange dag op ons te wachten.
Om 6:30u worden we gewekt en was er een ontbijt voor ons klaargemaakt. Na het ontbijt moesten we ons haasten naar beneden. Onze auto moest namelijk als eerste van de boot af. Nadat we met succes voorbij de douane waren gekomen, kon de trip dan ?cht beginnen. Met mijn vader achter het stuur, en ik als gelegenheids-navigator reden we richting Liverpool. Het plan was om buiten Liverpool te parkeren en ons verder te laten vervoeren met de trein/metro. Dit deden we dus ook. Gus had mij hiermee prima geholpen en zodoende kwamen we rond 10:00u aan op Kirkdale. Vanaf daar was het ongeveer 15 minuten lopen naar Goodison Park. Eenmaal daar aangekomen hebben we de buurt verkend, kaartjes opgehaald en wat mooie plaatjes geschoten.
Toen was het ongeveer half 12 en hadden we dus nog 3,5 uur voordat de wedstrijd begon. Toen we een paar honderd meter van het stadion afliepen zagen we bordjes met Anfield Road. Echt bizar dat het zo dichtbij elkaar ligt. We zijn de bordjes gaan volgen en kwamen ineens in een soort rode wijk terecht. De huizen worden gesloopt neem ik aan, alles was in elk geval dichtgetimmert, met rode platen.
Angekomen bij het stadion van Liverpool hebben we daar nog wat foto's genomen en zijn we een rondje gaan maken. Echt veel konden we niet zien, tenzij we een stadium tour zouden doen. We kozen er allebei liever voor om de kroegen in te duiken.
In de Winslow viel het nog een beetje tegen, dit kwam ook omdat we behoorlijk vroeg waren. We zijn toen naar de Royal Oak geweest, waar het ook nog niet al te druk was. Daarna gingen we naar de Spellow en dat was behoorlijk gezellig. Buiten stonden de meeste mensen met een halve liter bier en een sigaret, aangezien er binnen niet meer gerookt mag worden. Hierdoor was in de Royal Oak vooral een enorme chloor lucht te ruiken in plaats van een rooklucht.
Als laatste waren we nog even teruggegaan naar de Winslow en daar was het inmiddels al een stuk drukker.
Zo'n uur voor de kick-off gingen we naar buiten en liepen we langs de meest smerige eettentjes waar mensen rijen dik op hun fish 'nd chips stonden te wachten. Ook veel Chinese eettentjes deden het goed.
Het mooiste vond ik toch wel een vreetschuurtje wat normaal gesproken zal dienen als prive-keuken. Wanneer het rolluik omhoog ging diende het als snackbar. Op de foto zie je achterin een deur, daarachter was de woonkamer.
Het werd tijd om naar het stadion te gaan. Ruim drie kwartier voor de wedstrijd kwamen we de Gwladys Stand oplopen. Eerst wat foto's gemaakt van het stadion. Wat een plaatje zeg, echt een heerlijke bak. Toen gingen we naar onze plaatsen, en dat beloofde niet veel goeds. Ondanks dat we geen kaarten hadden met 'restricted view' zaten we toch schuin achter een paal, waardoor we niet alles konden zien. Het zal toch niet waar zijn dat je ruim 600km met de auto reist om anderhalf uur tegen een paal aan te mogen kijken...
Om 15:00u kwamen de spelers op het veld en besloten me vader en ik een rij naar voren te gaan, waar ongeveer nog 8 stoelen vrij waren. Daar hadden we een prima zicht op het veld. Echter kwamen er na de aftrap nog mensen binnendruppelen, ook op onze rij. Me vader zat dus niet echt op z'n gemak, zeker niet toen er een man de rij opkwam en er eigenlijk geen stoeltjes meer vrijwaren. We stonden al op om weer plaats te nemen achter de paal, totdat naast mijn vader iedereen ineens nog een stoeltje opschoof, waardoor we konden blijven zitten. Er kon niemand meer bij en gelukkig kwam er ook niemand meer bij. Het stadion was uitverkocht maar deze 2 stoeltjes bleven leeg, gelukkig.
Het mooie was uiteindelijk (toen we niet meer achter de paal zaten) dat we prima plekken hadden. Het was prachtig om zo laag onder het dak te zitten. Het geluid van de fanatieke Toffees bleef hierdoor min of meer hangen, en het oogde heel knus aan. Dit gevoel werd ook nog versterkt omdat je heel dicht op elkaar zit, en je vrij weinig beenruimte hebt.
De wedstrijd zelf was niet echt bijzonder (wat dat betreft heb ik nog niet veel meegemaakt in Engelse wedstrijden). Gelukkig scoorde Lescott zodat het toch nog een feest werd, maar er waren vrij weinig kansen van beide teams, en Everton trok zich na de rust wel erg ver terug op eigen helft. Ondanks dat maakt dat helemaal niets uit. Je komt niet naar Engeland voor mooi voetbal, maar voor de sfeer, voor de belevening, het stadion, de pubs en alles eromheen. De wedstrijd is bijzaak.
Goodison Park herinnert je aan de liefde voor Engels voetbal...
Na de wedstrijd hadden we de mogelijkheid om Engeland door te crossen van Liverpool naar Felixstowe (daar moesten we terug op de boot). Maar omdat we dat wellicht niet haalden, gingen we nog maar even de stad in. Daar hebben we nog wat pubs bezocht, gegeten en voetbal gekeken (Man United werd uitgezonden). Toen rond 22:00u zijn we weer met de metro richting auto gegaan. We moesten ongeveer 4,5 uur rijden naar Felixstowe en we twijfelden dus of we in 1 keer daarheen zouden rijden of onderweg ergens te slapen, want de ochtend boot ging pas om 10:00u. Uiteindelijk reed me vader aan 1 stuk door naar Felixstowe en stonden we al om 03:30 bij de haven. Toen hebben we maar in de auto wat geslapen, wat overigens niet aan te raden is. Terug op de boot kregen we wederom prima te eten, en hebben we behoorlijk wat uurtjes bijgeslapen.
Kortom, het was weer een prima tocht naar Engeland. Ik ben weer een mooie ervaring rijker, en erg blij dat ik Goodison Park nog heb bezocht.